ย้อนรักทวงแค้น นิยาย บท 1

ซูชิงอู่กำลังตั้งครรภ์ ทว่าอุ้มท้องมาสามปีกลับไม่เกิดอันใดขึ้นเลย

นั่นเพราะทารกตายทั้งกลมไปนานแล้ว

ซูชิงอู่สวมเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ท้องน้อยนูนป่องมีเลือดปนหนองส่งกลิ่นเน่าเหม็นไหลมิหยุดราวกับสัตว์ประหลาด

มีเพียงม่านตาดำขลับคู่นั้นที่ยังคงเด่นชัดสุกสกาว ราวกับน้ำค้างแข็งอันสว่างบริสุทธิ์สุดใต้นภา

นางเดินพลางใช้สองมือคลึงเคล้าหน้าท้องเบา ๆ พร้อมเสียงแหบฟังไม่รื่นหู

“ลูกเอ๋ย แม่มาล้างแค้นให้เจ้าแล้ว”

ซูชิงอู่ผู้ถูกจองจำอยู่คุกอันห่างไกลของวังหลวงและต้องกลายเป็นหนูทดลองมาตลอดสามปีเต็มเป็นอิสระแล้ว!

ไฟโหมกระหน่ำเบื้องหลังกำลังแผดเผาพระราชวังอันเรืองรองอย่างไม่หยุดยั้ง แสงเพลิงส่องสว่างท่วมฟ้ายามค่ำคืน

ใบหน้าศพทรมานบิดเบี้ยวนอนราบภายในพระราชวังร่างแล้วร่างเล่า…

“ซูชิงอู่ ได้โปรดไว้ชีวิตข้าเถอะ ข้าจะให้เจ้าทุกอย่าง เจ้ามิใช่ว่าชอบพี่อวิ๋นถูหรือ? ข้าจะยกให้เจ้า ข้าจะยกให้เจ้าดีหรือไม่?!”

ฮองเฮาซูเชียนหลิงผู้สูงศักดิ์สวมเสื้อคลุมลายหงส์ ศีระซึ่งประดับด้วยปิ่นหงส์โขกกับพื้นอย่างไม่หยุดหย่อน

“บุรุษที่เจ้ากำลังพูดถึงน่ะหรือ?”

น้ำเสียงซูชิงอู่แหบแห้งฟังไม่รื่นหู ราวกับเส้นเสียงฉีกขาดทั้งเป็น ทุกคำที่เอ่ยจะมีโลหิตสีดำหยดจากมุมปาก

ทว่าสีหน้านางกลับดูแย้มยิ้ม

นางยกมือสีช้ำเลือดช้ำหนองอันผอมแห้งขึ้น มือนั้นกุมหัวใจดวงหนึ่งแน่น ใจดวงนั้นยังมีเลือดสดไหลรินไม่ขาด ดูคล้ายกำลังเต้นเบา ๆ อีกด้วย…

ซูเชียนหลิงรู้สึกชาไปทั้งร่าง สองตาจ้องมองภาพเบื้องหน้าตาแทบถลนออกจากเบ้า

ซูชิงอู่ทอดถอนใจพลางกล่าวว่า “ไม่ยักรู้ว่าหัวใจของเขาเป็นสีแดง ข้านึกว่าเป็นสีดำเสียอีก…”

เดิมที ซูชิงอู่คือบุตรีภรรยาเอกของท่านอัครเสนาบดี เป็นคู่ตุนาหงันกับองค์ชายสามเย่อวิ๋นถูตั้งวัยเยาว์ ทั้งยังหมั้นหมายกันแต่อ้อนแต่ออก

นางมีความรู้สึกรักอย่างลึกซึ้งต่อเย่อวิ๋นถูมาตั้งแต่วัยเยาว์

แม้ต่อมาจะถูกทางราชสำนักถอนหมั้น บีบคั้นให้อภิเษกสมรสกับเย่เสวียนถิง แถมยังบังคับบิดากับเหล่าพี่ชายที่เดิมทีไม่ถูกกับเย่อวิ๋นถูให้หันไปเกื้อหนุนเขาเต็มที่

ยิ่งนึกไม่ถึงว่าในวันเดียวกัน เย่อวิ๋นถูผู้ได้ขึ้นครองบัลลังก์จะตบแต่งซูเชียนหลิงพี่สาวต่างมารดาขึ้นเป็นฮองเฮาทันที คนจวนตระกูลซูถูกกำจัดจนสิ้น ทั้งบิดาและพี่ชายทั้งหลายกลับต้องตายอย่างน่าสังเวช!

นางแค้นนัก! แต่สิ้นหนทางพลิกชะตา แม้นอยากตายก็กลับถูกซูเชียนหลิงจับขังไว้!

แค่เพราะซูเชียนหลิงเชื่อว่าเลือดของทารกผีในครรถ์ทำให้ผิวพรรณอ่อนเยาว์ชั่วนิรันดร์ เป็นอมตะร้อยพิษไม่กล้ำกราย จึงวางยาพิษทารกในครรภ์นางเสีย!”

กักขังนางไว้!

วัน ๆ มีแต่ตกเลือด!

สามปี สามปีเต็ม ๆ เวลาหนึ่งพันกว่าวัน ตลอดทั้งวันทั้งคืน นางได้แต่เฝ้าคอยว่าสักวันจะฆ่าผัวเมียโฉดชั่วคู่นี้เสีย จนในที่สุดบัดนี้ก็สมปรารถนาแล้ว!

นางถูกผู้อาวุโสแห่งภูเขาศักดิ์สิทธิ์ใช้นางเป็นหนูทดลองจนกลายเป็นสัตว์ประหลาด คนก็ไม่ใช่ผีก็ไม่เชิง ร่างกายเต็มไปด้วยพิษแมลงกู่ ฉะนั้นพวกเขาจักต้องรับผลกรรมที่ตามมา!

ซูชิงอู่ก้าวไปหาซูเชียนหลิงทีละก้าวพลางทิ้งรอยเลือดไว้ตามจุดที่นางผ่าน

เหล่าคนในวังก้าวถอยหลังอย่างพรั่นพรึง ไม่อาจจินตนาการได้ว่าซูชิงอู่สาวงามหาใดเปรียบแห่งยุค ตอนนี้รูปโฉมกลับกลายเป็นดูน่ากลัวกว่าผีก็ไม่ปาน!

ซูเชียนหลิงรู้ดีว่าซูชิงอู่ไม่ปล่อยตนไปแน่ จึงตะเกียกตะกายลุกขึ้นจากพื้นระเบิดหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน