ยั่ว นิยาย บท 19

“วันนี้ดื่มเต็มที่เลยนะคะ เจนเลี้ยง ฉลอง!” เจนจิรา บอกนิราเสียงเบา แต่สิงค์ก็ได้ยิน

“ฉลองเนื่องในโอกาศอะไรคะเนี้ย” นิรายกยิ้มก่อนจะชนแก้วกับเจนจิราทันที ที่เธอยกแก้วมาขอชนกับนิรา

“ฉลองหมั้นค่ะ” เจนจิราพูดด้วยเสียงราบเรียบ เธอไม่แสดงอาการใดๆ ต่างจากสิงค์ที่ใจกระตุกทันทีที่ได้ยิน

“กับใคร ทำไมผมไม่รู้” สิงค์ถามเสียงเย็น ทำไมเขาไม่รู้ว่าเธอหมั้น เขาไม่เห็นเธอมีใครสักคน แม้เธอจะสวยขนาดนี้ แต่ไม่เคยเห็นแฟนเธอ แล้วเธอหมั้นกับใคร ใครกันที่ได้หัวใจเธอไป

“ก็คุณสิงค์เป็นเจ้านาย ไม่ใช่เจ้าชีวิต เรื่องบางเรื่องก็ไม่เห็นจำเป็นต้องบอกนี่คะ เอาไว้บอกงานแต่งทีเดียวไง เซอร์ไพร์ไงคะบอส” เจนจิรายกยิ้มอย่างสวยงาม แต่นิรารู้ว่ามันเป็นยิ้มที่ดูเจ็บปวดที่สุด เพราะน้ำใสที่เอ่อมาคลอนิดๆ นั่น

“รักมากไหม คนๆ นั้น” สิงค์แกจะอยากรู้ไปทำไม ถ้าไม่รักจะหมั้นกันได้ไงละ

“ไม่ค่ะ ไม่ได้รัก แต่คิดว่าอาจจะรักได้ในสักวัน” เจนจิราพูดอย่างขมขื่น เธอไม่ได้เต็มใจที่จะหมั้น เธอมีคนที่เธอรักอยู่ในใจมาหลายปี แต่เพราะคนๆ นั้นไม่มีท่าทีว่าจะชอบเธอเลย เธอจึงคิดว่าจะลองใช้ชีวิตที่เหลือกับคนดีๆ ที่แม่หาให้ อย่างเฮียตริน

“ไม่รักแล้วจะหมั้นนี่นะคุณเจน” สิงค์กำลังโมโหอะไร เขาก็ไม่เข้าใจตัวเอง นั่นคือชีวิตเธอ เธอมีสิทธิ์ตัดสินใจเองทุกอย่าง

“แหม๋! บอสใจแคบจัง ขนาดบอสไม่รัก บอสยังเที่ยวไปนอนกับคนอื่นได้เลย มันก็เหมือนกันแหละค่ะ” เจนจิราที่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มมาหลายแก้วแล้ว พูดอย่างอ้อยอิ่ง

ทุกครั้งที่เธอพูดจบ เธอจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมด ก่อนจะเทมันใหม่ด้วยตัวเอง เธออยากเมา พรุ่งนี้ไม่มีงาน ไม่อยากรับรู้งานหมั้นที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

“มันไม่เหมือนกันคุณเจน ทำไมคุณไม่เลือกคนที่คุณรักละ มันน่าจะมีความสุขมากกว่าไม่ใช่เหรอ” สิงค์พูดอย่างจริงจัง พลางมองหน้าแดงก่ำของเจนจิรา

“เขาไม่ได้รักฉัน ไม่เคยรัก ชีวิตคนเราก็เท่านี้แหละบอส จะจมอยู่กับคนที่ไม่รักทำไม แล้วคู่หมั้นของฉันก็ดีขนาดนั้น แต่งไปฉันไม่เสียใจหรอก” ทั้งๆ ที่บอกแบบนั้น แต่ทำไมเจนจิราถึงยังรู้สึกเสียใจอยู่เลยล่ะ

นิราได้แต่ดื่มเงียบๆ ถ้าเธอมากับเจนจิราสองคน เธออาจจะได้เช็ดน้ำตาให้เธอมากกว่าแสดงความยินดี เจนจิราวันนี้ดูบอบบาง เหมือนว่าจะแตกหักได้ทุกเมื่อ