ยั่ว นิยาย บท 3

คนขับรถของนรสิงค์พาคนทั้ง 3 มาที่ห้างขนาดใหญ่ นิราที่นั่งเกร็งมาตลอดทางเพิ่งจะได้หายใจหลังจากลงรถมายืนที่พื้นทางเดินของห้าง

“ไม่เคยมาเหรอ” สิงค์ถามนิราที่ยืนด้วยความประม่า เธอเป็นคนสวยที่ไม่มีความมั่นใจเอาซะเลย เหมือนเด็กน้อยที่โตแต่ตัว

“ไม่เคยหรอกค่ะ เคยไปแต่โลตัส” นิราบอกความจริงก่อนจะเดินตามสิงค์เข้าไปในห้าง โดยมีเจนจิราเดินตามหลังคนทั้งคู่

“แว่นตาผมไม่ซื้อให้นะ ไม่ต้องใส่หรอก สายตาก็ไม่ได้สั้นไม่รู้จะใส่ทำไม ผมชดเชยเป็นเสื้อผ้าพวกนี้ละกันนะ คุณเจนรบกวนด้วยนะครับ ช่วยเลือกแบบที่พี่เสือน่าจะชอบ” สิงค์พูดยิ้มๆ

ที่จริงก็นึกชอบนิราอยู่หรอก แต่เขามีคนในใจแล้ว

แต่ที่ถูกใจนิรา เพราะเธอเป็นสเปกของพี่ชายต่างหากละ ถ้าหาของสวยๆ งามๆ ไปถวายพี่ชายได้ พี่เขาจะได้ดุน้อยลงสักนิดก็ยังดี

“ตามมาทางนี้เลยค่ะ” เจนจิราเอ่ยบอกเบาๆ ตามแบบของเธอก่อนจะเดินนำไปทางโซนที่เธอมาบ่อยๆ ไม่ใช่ว่าเธอจะทำแต่งานเลขา งานที่ไม่ต่างจากสไตล์ลิสนี่ เธอก็ทำให้ผู้หญิงของเจ้านายบ่อยๆ และทำออกมาได้ดีมากด้วย ครั้งนี้ก็เช่นกัน

“ท่านจะให้เลือกกี่ชุดค่ะ” เจนจิราหยิบชุดไปให้นิราลอง และตอนนี้นิรากำลังเข้าไปลองข้างในห้องลองชุด เธอจึงเดินกลับมาถามเจ้านายที่รออยู่

“เอาสัก 10 ชุด ไปก่อน ที่เหลือพี่เสือคงจัดการเอง มานี่หน่อย” สิงค์พูดยิ้มๆ ก่อนจะเรียกเลขาสาวมาใกล้ๆ

“อะไรคะ” เจนจิราถามด้วยใบหน้าหวาดระแวง ตรงนี้ไม่มีใครเลย เพราะพนักงานไปช่วยหาชุดในแบบที่เจนจิราสั่งอยู่อีกด้านของร้าน

“เปล่าไม่มีอะไร ผมแค่เห็นอะไรติดอยู่บนหน้าคุณเจนนะครับ แต่ตอนนี้มันหลุดไปแล้ว” สิงค์พูดความจริง เขาเห็นเธอมีสีหน้าไม่พอใจนิดๆ ตอนเดินมาถามเขา แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วจนเขานึกเสียดาย ต้องทำมากกว่านี้สินะ

“เอ่อ คุณค่ะ นิราว่ามันไม่น่าจะเหมาะ” นิราเดินออกมาด้วยชุดเดรสรัดรูปสีดำด้านใน ส่วนด้านนอกก็เป็นสูทสีดำทับไว้ แต่มันสั้นมากเลย

“เข้ากับผิวขาวๆ ของคุณมากเลยครับ” สิงค์เอ่ยชมจากใจจริง เพิ่งเห็นว่าภายใต้เสื้อผ้านิราจะขาวขนาดนี้ ต่างจากผิวที่พ้นออกมาจากร่มผ้าลิบลับ

“แต่ฉันอายค่ะ ผิวฉันมันสีไม่เหมือนกัน ฉันขอใส่เป็นกางเกงได้ไหมคะ” นิราอายจริงๆ ผิวด้านในเธอขาวสะอาดตา เพราะเวลาไปช่วยงานของแม่ เธอจะใส่ชุดมิดชิด ผิวด้านในจึงไม่โดนแดดเผา นอกจากมือและข้อมือที่มันคล้ำกว่าผิวจริงมาก ที่ผ่านมาเธอจึงใส่แต่เสื้อแขนยาวปกปิดให้เห็นแค่มือกับผิวหน้าที่หมองคล้ำเท่านั้น

“ไม่เห็นต้องอายเลยครับ คนเราดำได้ก็ขาวได้ ไปซื้อครีมกันเถอะ” พูดจบก็เดินไปจ่ายเงินทันที ก่อนจะถือชุดทั้งหมดไว้เอง โดยมีนิราที่อยู่ในชุดรัดรูปสีดำเดินตามไป

“คุณเจนช่วยด้วยค่ะ ฉันยังไม่ได้เริ่มงาน แต่กำลังจะเป็นหนี้ก้อนโตซะแล้ว” นิราหันมาเกาะแขนเจนจิราที่เดินรั้งท้าย

“ทุกอย่างวันนี้ฟรีค่ะ” เจนจิรายิ้มขำกับคนที่อายุน่าจะเท่ากันกับเธอ เธอคิดว่าเธอต้องทำงานชดใช้ค่าของพวกนี้เหรอ เปล่าหรอกเจ้านายเธอตั้งใจซื้อให้ยังไงละ