“บ้านเธออยู่จังหวัดอะไร มีสนามบินไหม เดี๋ยวฉันพากลับไปตอนนี้เลย” เสือถามคนที่ร้องไห้ในอ้อมกอดก่อนจะลูบหัวอย่างปลอบประโลม ยัยนี่ผ่านอะไรมามากขนาดนั้นเลยเหรอ
“คุณอย่ามาล้อฉันเล่นนะคะ งานคุณเยอะแยะ” นิราไม่รู้จะดีใจหรือเป็นกังวลดี ช่วงนี้งานที่บริษัทเยอะด้วย เพราะยอดขายที่มันไม่กระเตื้องขึ้นเลย
“มันมีอะไรสำคัญกว่าแม่เธอด้วยเหรอ” เสือจับคางนิราให้เงยหน้ามาสบตากับเขา เขาจริงจังนะ จริงจังมาก และพร้อมจะให้เธอมาเป็นภรรยาด้วย
“คุณเสือ ฮือออ” นิราปล่อยโฮเหมือนเด็ก คนตรงหน้าเธอตอนนี้ใช่คุณเสือในวันนั้นรึเปล่า คุณเสือวันนี้ใจดีกับเธอมากเหลือเกิน
“บอกมาสิอยากให้ฉันทำอะไร ฉันทำให้เธอได้หมดทุกอย่างเลยนะ” เสือพูดอ้อยอิ่งอยู่ข้างหู ทั้งยังกดจมูกกับผมเธอแรงๆ อย่างเป็นห่วง
“ช่วยอนุมัติวันลาให้หน่อยได้ไหมคะ” นิราไม่อยากรบกวน แต่เธออยากกลับไปดูให้เห็นกับตาว่าแม่เธอสบายดีหรือเปล่า
“เธอจะลากี่วันก็ได้ ยกเว้นลาออก เข้าใจใช่ไหม”
“ค่ะ”
“งั้นไปสนามบินกัน” พูดจบเสือก็จับนิราให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ยื่นให้นิรา แล้วเดินออกไปทันที
“หาตั๋วเครื่องบินที่จะไปบ้านเธอหน่อยสินิรา”
“เกิดอะไรขึ้นอะพี่เสือ” สิงค์เดินมาถามอย่างเร่งรีบ ตอนที่เสือกับนิราเปิดประตูออกมาจากห้องทำงาน
“ไปส่งฉันที่สนามบินก่อน กลับมาค่อยถาม ฝากงานที่นี่ด้วย” เสือก็อธิบายไม่ต้องถูกเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่สิ่งที่เสือจับใจความได้คราวๆ คือครอบครัวของนิราติดหนี้บ้านนั้นอยู่สองล้าน แต่หนี้มันเพิ่มมาเป็นสี่ล้าน เพราะเงินที่จ่ายไปตลอดไม่ได้เอาไปใช้หนี้ แต่แม่ของนิราเอาไปรักษาตัวจากมะเร็ง นี่คือที่เสือได้ยินและสรุปเอาเอง แต่จะรอถามเจ้าตัวอีกที หลังจากพาเธอกลับไปที่บ้าน
“งั้นเดี๋ยวผมไปบอกเจนก่อนนะครับ” สิงค์จึงเดินไปบอกเจนจิราอย่างรีบๆ ว่าเขาต้องไปส่งพี่เสือ เธออาจจะต้องรับหน้าที่แทนเขาสักพัก
“ไปเลยไหมครับ” สิงค์เดินกลับมาหน้าห้องพี่ชาย ก่อนจะเห็นคนทั้งคู่มองมานิ่งๆ
“ไม่มีไฟส์บินของวันนี้เลยค่ะ” นิราบอกเสียงเบา มันเป็นสนามบินประจำจังหวัด การจะหาตั๋วเครื่องบินแบบเร่งด่วนอย่างนี้มันย่อมหายากอยู่แล้ว
“ไปรับไอ้อ้วนกัน เดี๋ยวโทรเรียกคนขับรถที่บ้านฉันมา เราจะนั่งรถไป ตามนั้นนะสิงค์” เสือพูดจบก็จับมือนิราเพื่อไปขึ้นรถกลับไปรับแมวอ้วนที่คอนโด ปล่อยให้น้องชายมองด้วยความงุนงง
“ไม่ไปแล้วเหรอคะ” เจนจิรามองอยู่เงียบๆ ที่เก้าอี้ทำงานตัวเอง ถามคุณสิงค์ที่เดินกลับมาหาเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่ว