ยั่ว นิยาย บท 47

“ปล่อยฉันค่ะ คุณเสือ” เสือเอื้อมมือจับข้อมือของนิราไว้ นิราทำเพียงแค่มองนิ่งๆ แล้วบิดข้อมือออกเบาๆ ก่อนจะเดินจากไป เสือเพียงแค่ยกยิ้มเหยียดหยัน แล้วปล่อยให้เธอไปกับภพรัก

“ขอตัวนะ / ขอตัวเว้ยเพื่อน / กูไปด้วยดิ” เพื่อนแต่ละคนต่างทะยอยกันออกไป พร้อมกับผู้หญิงที่นั่งด้วย โดยปล่อยเสือไว้กับทับทิม

“ฉันเลิกกับเขาแล้ว งั้นตอนนี้เราเปลี่ยนมาคบกันดูไหมคะ” ทับทิมถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ทั้งยังเกาะแขนเสือไว้แน่น

“ไม่อะ คนเดียวที่ฉันคบด้วยมีเพียงนิรา แล้วยัยนั่นก็เป็นเมียฉันด้วย อย่าคิดจะทำอะไรโง่อีก เธอไม่ตายดีแน่” เสือพูดจบก็เดินจากไป ทิ้งทับทิมไว้กับความเกี้ยวกราดที่ถูกเขาหลอก

เขาพาทับทิมมาให้เพื่อนทุกคนในวันนี้รู้ ว่าเธอคือศัตรูของเมียเขา เพื่อนทุกคนรู้จักนิราหมดนั่นแหละ เพียงแต่ไม่พูดก็เท่านั้น และคนที่เป็นศัตรูของเสือ ก็เท่ากับเป็นศัตรูของเพื่อนเขาทั้งหมดเช่นกัน

“แก ไอ้บ้า แกหลอกฉันเหรอ” ทับทิมหวังจะวิ่งตามเสือออกไป แต่กลับถูกคนในงานจับตัวไว้แน่น จึงทำได้แค่ตะโกนโหวกเหวก ก่อนจะมองรอบตัว เมื่อเห็นกล้องกำลังจับภาพเธออยู่ เธอจึงต้องเงียบแล้วคิดหาวิธีเอาตัวรอด

ไอ้พยัคฆ์นั่นลากเธอมาฆ่ากลางงานสังคมไฮโซขนาดนี้เลย ถึงว่าเธอทำอะไรแต่ละอย่างเพื่อนเขาเห็นดีเห็นงามด้วยทั้งนั้น แถมยังให้เงินเธอเยอะแยะ เพื่อให้เธอตายใจ

แบบนี้เธอก็ไม่สามารถทำงานแบบเดิมได้อีก เพราะทุกคนในตอนนี้ทำท่ารังเกียจเธอกันแทบทุกคน คนพวกนี้ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เห็นแค่เธอเป็นที่ระบายความใคร่แค่นั้นจริงๆ

เสือไม่ได้สบายใจสักนิด ที่แผนเขาสำเร็จ ตอนนี้เขากำลังมองหานิรากับภพรัก ที่ยังคงไม่ได้ไปไหนไกล แล้วเธอพามันไปหลบอยู่ที่ไหนกันแน่

“พี่ภพตามมาที่นี่ได้ยังไงคะ แล้วงานเลี้ยงฉลองละ” นิราถามภพรักที่ยืนนิ่งๆ อยู่มุมมืดกับเธอตรงทางเข้างานเลี้ยง

“คุณพยัคฆ์เขาส่งที่อยู่ไปให้ มันไม่มีงานเลี้ยงนั่นตั้งแต่ทีแรก เพราะพี่พังมันตั้งแต่จบงานเมื่อเช้า” ภพรักยืนมองท้องฟ้า ที่มันไม่เคยมืดสนิทเลยสักวัน เพราะแสงไฟที่ส่องสว่างตลอดเวลา ของมหานครแห่งนี้

เมื่อเช้าหลังเสร็จพิธีบายศรี เจ้าสาวคนสวยของงานก็วิ่งแจ้นไปไหนไม่รู้ เขาตามหาเธอทั่วทั้งงานก็ไม่เจอ ก่อนจะได้รับภาพจากคนที่เพิ่งรู้จักอย่างคุณเสือ มันเป็นภาพเจ้าสาวของเขา ที่กำลังปลิวว่อนเว็บโป๊อยู่ตอนนี้

“พี่รู้มาสักพักแล้ว ว่าผู้หญิงคนนั้นทำแบบนั้น แต่พ่อกับแม่เธอก็ไม่ควรเสียหาย งานแต่งจึงต้องดำเนินต่อ เพราะทุกอย่างถูกเตรียมไว้แล้ว” ไม่ใช่ว่าไม่รู้ แต่เขาไม่ได้สนใจเธอ

“ถ้าพี่สนใจเธอสักนิด พี่คงจะรู้เร็วกว่านี้ว่าเธอไปที่ไหน ทำอะไรบ้าง อย่างน้อยๆ พี่จะได้ไม่ต้องเสียเงินมากมายเพื่อจัดงานแต่ง”

“พี่ไม่เสียใจเลยสักครั้งที่มันเป็นแบบนี้ พี่รอทุกวันให้มันจบลงสักที และวันนี้มันก็มาถึง แม้มันจะใช้เวลานานสักหน่อย แต่วันที่พี่มีเหตุผลพอที่จะเลิกกับทับทิมก็มาถึงสักที”

“พี่จะกลับไปบวชที่บ้านเกิดนะครับ บวชตลอดชีวิต พี่ตัดสินใจมานานแล้ว อยากจะทิ้งชีวิตแบบนี้ไปทุกครั้งที่ตื่นมาพบว่าคนที่จะอยู่ข้างๆ ไม่ใช่นิวอีกต่อไป”

“พี่ขอให้น้องสาวของพี่มีความสุขนะครับ” ภพรักที่พูดทุกอย่างจนหมด หันกลับมาวางมือลงบนกลุ่มผมนุ่มๆ ของนิรา

เขาเดินข้ามกลับไปไม่ได้อีกแล้ว เพราะตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ที่เดิมแล้ว เขาเคยเสียใจมาทั้งชีวิตที่มันจบลงแบบนี้ แต่ตอนนี้เขากลับดีใจที่ผู้ชายคนนั้นดูแลเธอได้ทุกอย่าง

“จะเอาอะไรไปมีความสุขละคะ ที่ตรงนี้ไม่มีอะไรเป็นของนิวสักอย่าง สักวันนิวอาจจะได้กลับไปแก่ตายที่บ้านเหมือนกัน” นิรายิ้มให้ภพรักอย่างจืดเจือน

“ไม่หรอกนิวอย่ามองแค่สิ่งที่เห็นอยู่ตอนนี้สิ บางอย่างมันก็ไม่ได้เป็นแบบที่เราเห็นนะ” ทำไมจะไม่รู้ว่านิรากับผู้ชายคนนั้นมีปัญหาอะไรกันอยู่

นิราทำเพียงแค่เงียบ ก่อนจะสัมผัสแผ่วเบาไปตามหน้าท้องของตัวเองอย่างคนคิดอะไรไม่ออก