ไลน์ ๆ
เสือหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในเสื้อโค้ทกันหนาวของตัวเองออกมาเปิดดูไลน์
ทัศนัย : มันตายแล้ว มันพยายามหนีออกไปทางชายแดน คนของฉันที่ดักรออยู่จึงจับตัวไว้ได้ แต่มันก็ห้าวพอตัว สู้กับคนของฉันจนสะบักสะบอม ก่อนจะถูกคนของฉันฆ่า ตัดรำคาญ
พยัคฆ์ : ขอบใจมาก
เสือเก็บโทรศัพท์ไว้ที่เดิมอย่างสบายใจ ทัศนัยทำงานรวดเร็วทันใจ แม่เขาก็คงเก็บกวาดเรื่องคดีที่มันจะมาพัวพันกับเขานั่นแหละ เขาโชคดีที่มีเพื่อนที่ดี
“เราจะอยู่ที่นี่อีกแค่เดือนเดียวนะครับ เพราะงั้นอย่างอแง พี่จะพาเที่ยวให้ครบ ที่เหลือค่อยมาอีกทีหลังคลอดนะครับ”
เมื่อไม่มีอัตรายอะไรแล้ว ก็อยากจะรีบพาเธอกลับบ้าน ที่นี่ไม่เหมาะจะอยู่นานสักเท่าไหร่ เพราะเธอชินกับอากาศที่ไทย ไม่สบายมามันจะลำบาก และเขาไม่คุ้นเคยกับที่นี่เท่าไหร่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโรงบาลอยู่ตรงไหน ไม่สบายมาจะยุ่งกว่านี้แน่
เสือพานิราอยู่ที่สวิตฯเดือนเดียวจริงๆ แต่ก็ถือว่าเที่ยวได้เยอะพอสมควร เพราะได้ครอบครัวของเมลานีที่อาศัยอยู่บ้านข้างๆ นำเที่ยวตลอด และตอนนี้ครอบครัวของเธอก็ยังอาสามาส่งที่สนามบินอีกด้วย
“ถ้าคลอดแล้ว พาลูกสาวมาเที่ยวบ้างนะคะ” เมลานี บอกกับเสือและนิราที่นั่งรอขึ้นเครื่อง
“แพทริคอยากไปหาน้องบ้าง” แพทริคที่พูดได้คล่อง บอกเบาๆ พลางวางมือลงบนท้องน้อยๆ ของนิรา
“ถ้าน้องคลอดแล้ว จะส่งตั๋วเครื่องบินมาให้แพทริคนะคะ” นิราลูบหัวเด็กชายตัวน้อยอย่างเอ็นดู แพทริคชอบมาหาเธอบ่อยๆ และบ้านของเมลานีก็คอยช่วยเหลือเธอกับเสือมาตลอดหนึ่งเดือน
“สัญญานะครับ”
“จ้า” นิราเกี่ยวก้อยสัญญากับลูกครึ่งไทย-สวิตฯ ที่โตขึ้นต้องฉายแววความหล่อเหมือนแม่กับพ่อแน่ๆ
“เดินทางปลอดภัยนะครับ” สามีของเมลานี ยกมือขึ้นจับเสือเป็นการกล่าวลา ก่อนจะพาเด็กๆ และภรรยาเดินจากไป
“กลับบ้านเรากันเถอะครับ”
เครื่องบินลำใหญ่ พาเสือกับนิรามาถึงกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ ก่อนคนทั้งคู่จะขึ้นรถที่คุณหญิงส่งไปรับกลับมาที่บ้านของตัวเอง
เท่านี้ก็ถือว่าเขากับเธอปลอดภัยแล้วที่เหลือก็ใช้ชีวิตปกติ และรอแค่ลูกคลอดเท่านั้น
“พี่เสือของขวัญเต็มบ้านเลยค่ะ” ทันทีที่เปิดเข้าบ้านได้นิราก็มองทุกอย่างในบ้านอย่างตื่นเต้น
“เซอร์ไพร์” มัลลิกาโผล่หน้าออกมาเป็นคนแรก ก่อนที่ทุกคนจะทยอยกันออกมา จนครบทุกคน
ทั้งคุณหญิง แม่ของนิรา สิงค์ เจนจิรา ร่วมทั้งเพื่อนๆ ของเสืออีกหลายคน ที่ช่วยกันจัดปาร์ตี้เล็กๆ น้อยๆ รับขวัญหลานที่จะคลอดในอีกสี่เดือนข้างหน้า
เสือมองปาร์ตี้ที่ทุกอย่างในงานที่เป็นสีชมพูนิ่งๆ เขาไม่ชอบสีชมพูเลย แต่วันนี้มันกลับดูสวย เพราะนิรายิ้มกว้างจนแก้มขึ้นสีแดงอย่างมีความสุข
“ยินดีด้วยนะ” ทุกคนกล่าวแสดงความยินดีอีกครั้ง ไม่มีใครกล้าพูดเรื่องเพศลูกสักคน เพราะรู้ว่าเสือกับนิราเกือบจะวางมวยกันเพราะเพศลูก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่ว