ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 101

ตอนที่101 ความนิ่งเงียบก่อนมีพายุลมฝน

คนพูดไม่คิดคนฟังคิด คำนี้ได้เตือนสติของดวิษ

ใช่ ถ้าหาวิธีเล่นงานเตชิตไม่ได้ ก็สามารถทำให้คนในครอบครัวของเขาแทรกแซง เตชิตอาจจะไม่สนใจชื่อเสียง แล้วถ้าเป็นคนในครอบครัวล่ะ

คงจะไม่อนุญาตให้เขายุ่งหรือดูแลปกป้องผู้หญิงที่เคยหย่า

ดวิษยิ้มเจ้าเล่ห์ นั่งลงข้างๆปณิตา ยื่นมือไปโอบเอวเล็กของเธอ “ปณิตา เธอฉลาดมาก ทำไมฉันถึงนึกไม่ถึงข้อนี้ ถ้าเตชิตยอมเสียทุกอย่างขนาดนี้ เราก็แค่ทำให้เรื่องมันใหญ่ขึ้นกว่าเดิม เดี๋ยวก็จะมีคนออกมาห้ามเอง”

ถึงเวลานั้นคนในบ้านนั้นทะเลาะกันเอง จะมีใครที่ไหนมีเวลามาดูแลนัชชา

ดวิษเหมือนรู้ความลับอะไรบางอย่างมา ในแววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ปณิตาที่โดนเขาโอบ ครั้งแรกที่ในใจรู้สึกแปลกๆ อยากออกห่างไม่อยากให้เขาเข้าใกล้

พอคิดว่านัชชาโดนเตชิตกอด ในใจเธอก็มีความรู้สึกอิจฉาขึ้นมาเฉยๆ

ดวิษเป็นคนโลภ ช่วงนี้มัวแต่ยุ่งเกี่ยวกับการเอาคืนเตชิต สร้างเรื่อง ไม่มีแม้กระทั่งเวลาออกไปข้างนอก ตอนนี้ความต้องการของร่างกายก็ถูกปล่อยออกมา

ดวิษจูบเธออย่างรีบร้อน ไม่มีความอ่อนโยน เปิดปากดันเข้าไปอย่างเร่งรีบ ทำเหมือนเรื่องนี้ไม่ได้เป็นเรื่องที่งดงาม มีเพียงความรีบเร่งและต้องการปลดปล่อย

ปณิตารู้สึกไม่อยากทำ แต่ก็ไม่ได้ผลักเขาออก เปิดปากรับจูบจากเขาด้วยซ้ำ เพราะทั้งชีวิตของเธอตอนนี้ยังต้อพึ่งบ้านดวิษ

รู้สึกได้ว่ามือใหญ่ของเขาล้วงเข้าไปในกางเกงของเธอ เธอพูดขึ้นและหอบหายใจ “ดะ........”

“ปณิดา เธอดีจังเลย”

ปณิตาฟังเสียงที่แหบพร่าของเขา ไม่รู้สึกตื่นตัวแต่กลับรู้สึกรังเกียจ แต่เธอก็ทำตามความต้องการของเขา “ดะ.........”

ทั้งสองทำเรื่องอย่างว่ากลางห้องทำงาน ไม่มีการปกปิดใดๆ เลขาที่นังอยู่ข้างนอกมีเพียงประตานหนึ่งกั้นไว้ เสียงที่ดังมาจากในห้อง ต้องหันหน้าหนีไปทางอื่นอย่างรังเกียจ

มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ดวิษทำเรื่องแบบนี้ในห้องทำงาน เป็นลูกน้องอึดอัด ในใจพวกเขาดวิษนอกจากจะเป็นเจ้านายแล้วยังเป็นคนหื่น

มิลินหนึ่งในเลขาก็เคยถูกเขารังควาน แต่ก็ยอมทนเพื่อเงินเดือนที่สูง ในใจไม่รู้ว่าโกรธเกลียดมากแค่ไหน มีแค่เธอเท่านั้นที่รู้

ตอนนี้กำลังมองดูสถานการณ์ที่แย่ๆของบริษัท เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายไม่แน่นอน

มิลินอดมาทนถึงสุดขีดแล้ว พูดกับเพื่อนร่วมงานคนสนิทที่อยู่ข้างๆ “ฉันจะขอลาออก”

“ห้ะ ทำไมกะทันหันจัง”

มิลินหันไปมองที่ห้องทำงาน สีหน้าเปลี่ยนไป “ไม่ได้กะทันหัน ฉันทนมานานแล้ว”

เพื่อนร่วมงานเธอถอนหายใจ มันก็ถูก ทุกคนก็คอยทน ซวยมากที่ได้เจ้านายแบบนี้ ถ้าไม่ได้ดูที่เงิน คงไม่มีใครอยากทำงานกับดวิษหรอก

ในห้อทำงานทั้งสองกำลังร่วมรักกัน ไม่แม้แต่จะนึกถึงจิตใจของพนักงาน มัวแต่กระทำกัน ตกอยู่ห้วงพะวงความคิดที่อยากทำร้ายเตชิตกับนัชชา

...................................

ตั้งแต่วันแรกที่ความสัมพันธ์ระหว่างเขาสองคนถูกเปิดเผย กว่านัชชาจะชินและหลุดพ้นสายตาที่ถูกคนอื่นๆจับจ้องก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว

เรื่องที่ควรดีใจคือ เมื่อก่อนคนที่คอยพูดร้ายเธอก็ไม่กล้าว่าต่อหน้า ไม่ว่าในใจพวกเขาจะคิดยังไง แต่อย่างน้อยก็ยังให้เกรียติเธอ ไม่กล้าแสดงออกมา