ตอนที่ 100 เสียงกระแสที่แปรเปลี่ยน
มองขึ้นไปด้านบน เงาของคนสองคนที่เดินมาจากระเบียงกำลังใกล้เข้ามา ด้านหน้าคือเตชิต ที่สวมชุดสูทสีน้ำเงิน เนคไทคือเส้นที่เธอซื้อให้เขา กระดุมที่ติดตรงข้อมือก็เช่นกัน รูปร่างที่สมส่วนทำให้เวลาใส่สูทยิ่งดูหล่อเหลาขึ้นไปอีก ดูแล้วหาที่ติไม่ได้เลยทีเดียว
ตรัณเดินตามมาด้านหลังเตชิตหนึ่งก้าว ในมือถือแฟ้มเอกสารมาสองแฟ้ม เขาสวมสูทสีดำไม่ได้ติดกระดุม เผยให้เห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านใน และเนคไทสีเดียวกัน
เมื่อก่อนไม่เคยได้สังเกต มาตอนนี้ลองตั้งใจมอง จริงๆแล้วตรัณก็ไม่เลวทีเดียว
หน้าและศีรษะของตรัณเล็กกว่าเตชิต ตาทั้งเล็กและยาว รอยยิ้มที่เป็นธรรมชาติ รวมๆกันแล้วกลายเป็นส่วนผสมที่ลงตัวพอดี
เตชิตเดินมาหยุดข้างหน้าเธอ มองที่ใบหน้าซึ่งกำลังพินิจพิจารณาเลขาของเขาอย่างไม่วางตา สีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก" มองอะไรอยู่"
เก๋เห็นเขาตั้งแต่แรก "ท่านประธาน"นัชชาเพิ่งหลุดจากภวังค์จึงร้องทักเขาเช่นกันว่า"ท่านประธาน"
เตชิตยังอยู่ที่เดิมไม่ขยับ เป็นครั้งแรกที่ได้ใกล้ชิดกับท่านประธานขนาดนี้ ในใจก็ยังแอบกลัวอยู่ จึงรีบบอกไปว่า "ดิฉัน ขอตัวกลับไปทำงานต่อนะคะ"
นัชชารีบดึงมือเพื่อนไว้ "ฉันไปด้วย"
"อ้อ ไม่เป็นไร " เก๋มองไปมาระหว่างพวกเขา จึงพูดออกไปว่า "แกมีเรื่องจะคุยกับท่านประธานไม่ใช่เหรอ งั้นฉันไม่รบกวนนะ"
"รบกวนรบกวนอะไร ไม่มีอะไรสักหน่อย " นัชชายังไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ หากเก๋ไปแล้วเธอจะทำยังไง
ตรัณเองก็ไม่เคยสังเกตเห็นเก๋มาก่อน จนตอนนี้เพิ่งสังเกตป้ายที่ติดที่หน้าอกของเธอ
นัชชากระพริบตาถี่พูดกับเตชิตว่า" คุณยังมีธุระอะไรอีกมั้ยถ้าไม่มีพวกเราขอตัวกลับไปทำงานต่อค่ะ"
ตรัณเห็นเตชิตยังคงนิ่งไม่ตอบ เขาจึงออกตัวแทนเจ้านายของเขา"ท่านประธานลงมาประชุม แล้วอดเป็นห่วงคุณไม่ได้เลยถือโอกาสลงมาดูครับ"
นัชชาพยักหน้า "ช่างชอบถือโอกาสซะจริงๆ"
ถึงเวลานี้เตชิตยอมปริปากพูดแล้ว" เย็นนี้เลิกงานแล้วกลับพร้อมผม"
"คุณมีประชุมไม่ใช่เหรอคะ"
"รอผมเลิกประชุม" เตชิตมองอยู่นานแล้วและพยายามสะกดกลั้นมาพักใหญ่แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว ยกมือขึ้นจับผมข้างหูที่ยุ่งเหยิงของเธอทัดไว้ที่ข้างหู "ห้องทำงานผมมีห้องพัก ไปนั่งพักรอผมที่นั่นก่อน"
ณ เวลานั้นอย่าว่าแต่นัชชาเลย แม้แต่ เก๋เองยังหน้าแดง
"เอ่อ คุณรีบไปเถอะค่ะ" นัชชาที่สีหน้ายังไม่กลับเป็นปกติรีบดึงต้นแขนเพื่อน แล้วพูดว่า "รีบไปกันเถอะ"
เก๋ที่อยากจะหายตัวออกไปจากตรงนี้เต็มทน รีบสาวเท้าออกไปทันที
นัชชารอให้เพื่อนหันหลังไปก่อนแล้วจึงหันไปถลึงตาใส่เตชิตพร้อมกับพูดโดยไม่ออกเสียงใส่เขาว่า "หน้า ไม่ อาย"
ชายหนุ่มขมวดคิ้วไม่เข้าใจความหมาย ใช้แขนตวัดด้านหลังคอของหญิงสาวเข้ามาอย่างรวดเร็ว โน้นตัวลงไปข้างหน้ากัดเบาๆที่ริมฝีปากล่างของเจ้าเธอหนึ่งที
"ไปเถอะ"
นัชชา: @#¥%&*
รู้สึกเขินมาก
-------------------
ดวิษนั่งอยู่ในออฟฟิศรอวันที่นัชชายอมแพ้เขา แต่กลับกลายเป็นข่าวที่เตชิตประกาศความสัมพันธ์กับนัชชาซึ่งสำหรับเขาข่าวนี้เหมือนกับระเบิดลูกนึง
ในลานจอดรถชั้นใต้ดิน สองคนถูกล้อมไว้หน้ารถ ฝ่ายชายโอบหญิงสาวไว้ในอ้อมกอด พร้อมจะปกป้องเธอไว้
ซึ่งคนในอ้อมกอดของเขา ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไหน แต่เป็นอดีตภรรยาของเขา นัชชา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...