ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 99

ตอนที่99 แนะนำคนรักให้รู้จัก

หลังจากที่กลับมาถึงโต๊ะทำงาน เธอได้รับการแสดงความยินดีทางสายตาจากทุกคน ที่ถึงแม้จะดูเหมือนเสแสร้งก็ตาม

พอเดินมาถึงโต๊ะทำงาน นวียาก็รีบเดินออกมาเรียกเธอทันที "นัชชา มานี่หน่อย"

เมื่อนัชชาเดินเข้าไปในห้อง นวียาก็ไม่รอช้าถามนัชชาออกไปตรงๆว่า "ฉันเห็นข่าวเธอกับท่านประธานแล้ว อยากรู้ว่าเธอคิดอย่างไร"

คำถามของนวียา ทำให้นัชชารู้สึกอึดอัดไม่น้อย

" ฉันไม่ได้คิดอะไรหรอกค่ะ ผู้จัดการ ฉันก็แค่อยากจะทำงานของตัวเองออกมาให้ดีที่สุดแค่นั้น"

นวียากำลังมองที่เธอ ยิ้มเล็กน้อยแล้วถามต่อว่า"แล้วเธอเคยคิดมั้ยว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับท่านประธานจะส่งผลต่อเพื่อนร่วมงานอย่างไรบ้าง"

การประกาศความสัมพันธ์ครั้งนี้ เพื่อนร่วมงานหลายคนต่างกังวล แน่นอนว่าต้องมีผลกระทบเป็นอย่างมาก

นัชชาตอบเหมือนพึมพำกับตัวเองเบาๆ หากเป็นดังเช่นที่เตชิตบอก " ผลกระทบแน่นอนว่าต้องมี หากแต่แค่ช่วงสั้นๆเท่านั้น ผลกระทบส่วนใหญ่น่าจะอยู่ที่ตัวบุคคลมากกว่า ขอแค่ดิฉันอดทนก็จะผ่านมันไปได้ ทุกคนก็จะตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่"

"เธอคิดแบบนั้นได้ก็ดี แต่การทำงานของเธอฉันก็จะคอยจับตาดูหากมีอะไรไม่เหมาะไม่ควร ฉันก็จะรายงานให้ผู้บริหารทราบ จะได้แก้ไขปรับเปลี่ยนต่อไป"

พูดจบ นวียาก็ยังเสริมอีกว่า "แน่นอน ว่าเธออาจไม่ได้รู้สึกกลัว แต่ฉันก็แค่ทำตามหน้าที่ของฉัน"

นัชชาพยักหน้า พร้อมตอบว่า "ฉันเข้าใจค่ะ"

หากเปรียบกับเวทิดาแล้ว เธอชอบความเป็นผู้นำของนวียามากกว่า เวลาทำงานเธอจะบอกเลยว่างานนี้เราต้องโฟกัสที่อะไรต้องเสริมตรงไหน ไม่ใช่แค่ต้องการจะยก

ตนข่มท่าน นับว่าเธอเป็นคนมีความยุติธรรมคนนึง

ก็เหมือนกับสิ่งที่นวียาพูดเมื่อสักครู่ เธอไม่รู้สึกว่าเธอไม่ได้รับความเป็นธรรมแม่แต่น้อย แต่กลับเพิ่มแรงกระตุ้นให้เธอตั้งใจทำงานออกมาให้ดียิ่งขึ้น

"ไม่มีอะไรแล้ว เธอกลับไปทำงานเถอะ มีปัญหาอะไรมาหาฉันได้ตลอด"

นัชชาเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานของตนเอง ข้างๆเธอคือโต๊ะทำงานของเก๋ ที่มีเพียงที่กั้นคั่นกลางเท่านั้น ซึ่งก็สามารถได้ยินเสียงพูดคุยกันได้อย่างชัดเจน

นัชชาเปิดแอพพลิเคชั่นที่ใช่ติดต่อสื่อสารกันในที่ทำงานขึ้น แล้วส่งข้อความไปหาเก๋ รอสักพักใหญ่เก๋ถึงตอบกลับมา

มีเพียงคำทักทายธรรมดาเท่านั้น

นัชชา: ฉันไม่รู้จะอธิบายให้เธอฟังยังไงดี เมื่อก่อนมีหลายเรื่องที่ตัวฉันเองก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ ฉันก็เลยไม่ได้เล่าให้เธอฟัง หวังว่าเธอจะไม่โกรธฉัน ฉันไม่ได้คิดจะโกหกเธอจริงๆ ฉันขอโทษนะ

ในขณะที่อีกฝั่งยังไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เพียงแต่ขึ้นข้อความแสดงว่าอีกฝ่ายกำลังพิมพ์ข้อความตอบกลับ

ในที่สุด เธอก็ตอบกลับมา :แล้วทำไมตอนที่ฉันถามเธอไม่ยอมบอกฉัน

นัชชา: ก็ตอนนั้นฉันเองก็ยังไม่แน่ใจ

แก๋ : ตกลงว่าเธอกับท่านประธานคบกันจริงๆเหรอ ในสายตาของคนอื่น ฉันกลายเป็นคนที่รู้เห็นเป็นใจให้พวกเธอคบกันไปแล้ว

ในตอนแรกนัชชาถูกมองว่ามีคนคอยหนุนหลังให้ท้าย เลยถูกทุกคนหมางเมิน มีเพียงเธอที่ยอมเป็นเพื่อนกับนัชชา เพราะเธอคิดว่า นัชชาเป็นคนที่นิสัยดี ทัศนคติก็ดี แต่กลับถูกทุกคนมองว่า มีเบื้องลึกเบื้องหน้า

แต่มาตอนนี้ เตชิตออกมายอมรับว่าเขาและนัชชากำลังคบหากัน คนในบริษัทไม่มีใครรู้สึกแปลกใจ แค่รู้สึกว่าไม่ทันไรทั้งคู่ก็ออกมายอมรับว่าอยู่ด้วยกันแล้วจริงๆ

ไม่ใช่เพราะคำนินทาปากต่อปากของคนในออฟฟิศ แต่เพราะทั้งคู่คบกันจริงๆ

ตอนที่เธอเห็นข่าวครั้งแรก ข้าวต้มในปากเธอแทบจะพุ่งออกมา มากกว่าความตกใจก็คือความผิดหวัง เธอเคยถามนัชชาหลายต่อหลายครั้ง แต่เธอก็มักจะปฏิเสธทุกครั้ง

แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องส่วนตัวก็ตาม แต่เธอก็อดรู้สึกผิดหวังไม่ได้

เธอเคยคิดว่าฉันเป็นเพื่อนเธอมั้ยนะ

"เป็นแฟนท่านประธาน อยากได้อะไรก็ต้องได้รึเปล่า"

"แกมองคุณเตชิตดีเกินไปหน่อยรึเปล่า" นัชชาไม่รู้จะพูดอะไรดี ลากมือเพื่อนมา สายตาจริงจังแล้วพูดว่า "ฉันไม่เคยมองแกเป็นคนอื่น แกเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีที่สุดถึงแม้จะนอกเวลางานฉันก็ยังเห็นแกเป็นเพื่อนเสมอ เมื่อก่อนฉันมีความจำเป็นบางอย่าง แกอย่าเข้าใจฉันผิด ฉันไม่เคยคิดจะโกหกแกเลย แค่ไม่รู้จะบอกแกยังไงดี"

เก๋ได้ยินอย่างนั้นดวงตายิ่งแดงก่ำไปอีก แค่พูดคุยกันแบบเปิดใจไม่กี่นาที เย้าแหย่กันไม่กี่คำ ก็ใจอ่อนละ

"แกอะ ชีวิตมีความสุขดีก็อย่าทำเป็นหดหู่นักเลย เมื่อเช้าที่แกไม่มาทำงาน มีแต่คนอิจฉาแกกันทั้งนั้น รู้มั้ยว่าเค้าพูดกันว่าอะไร ไม่ได้กินองุ่นก็บอกว่าองุ่นเปรี้ยว อย่างนี้อีกหน่อยพวกฝ่ายบัญชีก็ไม่มีใครกล้ามาหาเรื่องแกแล้ว"

เมื่อนัชชาถูกกระทำสารพัด ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว

แม้ปากเธอจะบอกว่าไม่ แต่ลึกๆในใจก็ลิงโลดไม่น้อยโดยเฉพาะเวลาที่มีคนพูดชมเตชิต

คนที่เธอชอบ ก็ต้องเป็นคนเก่งมีความสามารถแบบนี้แหละ

เมื่อปรับความเข้าใจกันแล้ว ทั้งสองดีกันเหมือนเดิม อันที่จริงแล้วก็ไม่ได้ทะเลาะกันซะทีเดียว แค่เข้าใจผิดกันเท่านั้น

เก๋กระซิบข้างหูนัชชา "อีกหน่อยได้เป็นภรรยาของท่านประธานแล้วอย่าลืมฉันนะ เพื่อนยังโสด ช่วยแนะนำเพื่อนเขยรวยๆสักคนก็ดี"

หลังจากได้ยินที่เพื่อนกระซิบบอก หญิงสาวนัยน์ตาเป็นกายพร้อมกับสีหน้าสดใสแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตอบกลับเพื่อนสาวไปว่า "แกแน่ใจนะว่าจะหาแบบนั้นจริงๆ ก็พอจะมีอยู่นะ"

ตอนแรกแค่พูดเล่นๆ แต่ตอนนี้เก๋จริงจังขึ้นมาทันที รีบพยักหน้าตอบ " เอาๆ ไหนมีรูปมั้ย ขอดูหน่อย"

"ไม่ต้อง" "แกกับฉันก็รู้จักเขาดี"

"ห๊ะ ใครกัน" ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

"ตรัณ" นัชชาทำเสียงต่ำ แล้วเดินออกจากห้อง "พูดถึงโจโฉโจโฉก็มา"