ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 123

ตอนที่ 123 ไม่มีเธอไม่ได้

หลังออกมาจากร้านกาแฟ นัชชาไม่หันหลังกลับไปมองอีกเลย เรียกรถแท็กซี่กลับที่พักของเธอ ประตูห้องถูกเปิดออก อันตรายทั้งหมดได้ออกไปจากเธอหมดแล้ว เธอมองดูจินต์นอนหลับอย่างสบายบนโซฟา แถมยังลืมเปลี่ยนเสื้อ มันทำให้นัชชารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

กลัวว่าจะทำเขาตื่น เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดก๊อกน้ำ ให้เสียงน้ำไหลดัง และ น้ำตาก็ไหลออกมาราวเขื่อนแตกอีกครั้ง

เธอไม่กล้าร้องไห้เสียงดัง พยายามอดกลั้นไว้ เมื่อคิดถึงภาพเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้นทั้งหมด กลับทำให้เธอคิดถึงคนหนึ่งในเวลานี้

ผู้ชายที่ช่วยเธอในเวลาที่เธอตกอยู่ในอันตรายทุกครั้ง คนที่ให้โอกาสเธอได้กลับมามีชีวิตที่ดีอีกครั้ง

จู่ๆนัชชารู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา ครั้งนี้เตชิตจะวางมือไม่ยุ่งกับเธอจริงหรือไม่นะ?

จะเป็นไปได้ไหม……ที่แท้จริงแล้วเขาไม่เคยตามหาเธอเลย?

นัชชาไม่อยากคิดมากไปกว่านี้ เกรงว่าตัวเองจะคิดไปไกลจนทนไม่ไหว

การนอกใจของดวิษทำให้เธอยิ่งต้องระมัดระวังในเรื่องของความรู้สึก เมื่อตอนที่ปณิตารับสายโทรศัพท์ ตอนที่ส่งภาพนั้นมาให้ ใจของเธอแทบจะพังทลายแหลกเป็นเสี่ยงๆ

สิ่งที่เธออยากได้มันก็แค่อยากให้คนที่ตัวเองรักรักตัวเธอเองเหมือนกัน ทำไมมันช่างยากจังเลยนะ?

นัชชาไม่รู้เหมือนกัน ใจหนึ่งก็ภาวนาไม่อยากรีบเจอเขา อีกใจก็หวังว่าเขาจะหาเธอเจอ

จริงๆแล้วเธอรักเขามาก เพียงแค่ไม่รู้ตัวเท่านั้นเอง

……

ตอนเตชิตได้รับข้อความจากนัชชา มันก็เข้าวันที่สามแล้ว หลังจากไล่ดูข้อความต่างๆจากนัชชาแล้ว เขาก็เปิดเจอข้อมูลเที่ยวบินของจินต์พอดี

เที่ยวบินเดียวกับนัชชา และเข้าพักที่โรงแรมสุดหรูในท้องที่นั้น

หลังจากคอนเฟิร์มกับพนักงานโรงแรมแล้ว จึงมั่นใจว่าผู้หญิงทั้งสองเข้าพักในห้องเดียวกัน

ในเมื่อรู้สถานที่ชัดเจนแล้ว เตชิตเร่งทำงานเพื่อตามหาคนที่หายไปติดต่อกันสองวัน ไม่ได้กิน ไม่ได้นอนเต็มที่ นอกจากตอนทำงานแล้ว เวลาอื่นเขาดูไม่มีแรง จิตใจห่อเหี่ยว

ผู้บริหารระดับสูงของบริษัท เป็นถึงซีอีโอของบริษัทตัวเอง แต่นับวันสีหน้าดูแย่ลงเรื่อยๆ พนักงานแต่ละคนถูกด่าถูกว่าจนเป็นปมชีวิต

หลังจากตรัณส่งข่าวให้เตชิต เขารีบจองตั๋วเครื่องบินที่เร็วที่สุด ไม่มีเฟิร์สคลาส ไม่มีชั้นธุรกิจ เครื่องบินส่วนตัวก็ทำเรื่องไม่ทัน งั้นไปเบียดนั่งชั้นประหยัดแล้วกัน

ก่อนออกเดินทาง ปรัณไม่อาจวางใจในสภาพร่างกายและอารมณ์ของเขาได้ จึงตั้งใจเดินทางมาไวโรจน์วิลล่า เพื่อมาหาเขาโดยเฉพาะ

เมื่อเปิดประตูคฤหาสน์สุดหรูเข้ามา มีกลิ่นควันคละคลุ้งไปทั่ว เขาเป็นคนไม่ค่อยสูบบุหรี่ เมื่อสูดควันเข้าไปขนาดนี้ เกิดอาการไอเล็กน้อย “นี่แกจะจุดไฟเผาบ้านหรอ?”

บนโซฟาที่ห้องนั่งเล่น มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ ไม่แม้แต่หันหลังมามอง เพียงแค่มองจากด้านหลังก็สัมผัสได้ถึงความเหนื่อยล้าและความร้อนใจ

ปรัณเดินตรงเข้าไปหาเขา ที่เขี่ยก้นบุหรี่คริสตัลบนโต๊ะน้ำชาเต็มไปด้วยก้นบุหรี่ ข้างๆไม่มีซิการ์ แต่มีร่องรอยของเถ้าบุหรี่เป็นจำนวนมาก มากจนทำเขาตกใจ

“สูบเยอะขนาดนี้ ไม่อยากมีปอดแล้วหรือไง?” ปรัณโมโหเล็กน้อย ยื่นมือไปจะดับบุหรี่ที่เหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง แต่เขากลับหลบไป

“ไม่สูบก็ไม่มีแรง”

สั้นๆห้าพยางค์ ทำให้ปรัณตื่นตัวขึ้นมาทันที ตะโกนออกมาทั้งชื่อและนามสกุลเขา “เตชิต ถ้าจะสูบแบบนี้ต่อไป คนก็ยังหาไม่เจอ แกนั่นแหละที่จะไปก่อน”

เตชิตส่ายหัว ยิ้มเบาๆ “ช่างมันเถอะ ขอเพียงแค่ตามหาเธอให้เจอ”

ปรัณโกรธจนแทบจะระเบิดออกมา “เพื่อผู้หญิงคนเดียว ทำตัวเองเป็นบ้าแบบนี้ คุ้มนักหรือไง?”

“คุ้ม” เขาเงยหน้าขึ้นมาเผชิญสายตาอีกฝั่ง นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดงสด ไม่ได้นอนเต็มอิ่มติดกันสองสามคืน เหนื่อยจนแทบขาดใจ “เพราะว่าเป็นเธอ มันจึงคุ้ม”

ปรัณถูกสะกดด้วยความยืนหยัดและตั้งใจของเขาจนตกตะลึง ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาทำทุกอย่างจนแทบเป็นบ้าเพื่อคนคนเดียว?

คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ยังใช่ผู้ชายคนที่ไม่ว่าจะทำเรื่องอะไรก็ตามมักจะคิดพิจารณาถึงคุณค่าหรือผลลัพธ์เสมอ?