ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 124

ตอนที่ 124 ให้เธอได้รู้ถึงการชดใช้ในโทษฐานที่เธอหนีไป

แต่นัชชาก็ไม่อาจรู้เลย ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งเพื่ออกตามหาเธอ เขาทั้งกังวลและเป็นห่วงจนแทบจะจบชีวิตตนเอง ความหวาดกลัวจากเหตุการณ์ของชนุดม วันถัดมาเธอเดินทางออกจากเกาะกลางทะเลนั่น มุ่งไปยังเกาะที่อยู่ข้างๆ

หากให้เทียบกับเกาะนี้ อีกเกาะหนึ่งถือว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวอันโด่งดัง ไม่ค่อยมีความเป็นส่วนตัว ทุกวันมีผู้คนมาเยือนจำนวนมาก ตอนแรกเธอกลัวว่าจะวุ่นวายจึงไม่กล้ามา แต่ตอนนี้เธอกลับกลัวในที่ที่คนน้อยมากกว่า

การมีอยู่ของชนุดมนั้นก็เหมือนมีแก๊สพิษลอยอยู่ในอากาศ ที่ไหนมีอากาศที่นั่นก็มีเขาอยู่

แม้ว่าจินต์จะดื่มหนักมาก แต่เขายังจำความได้อยู่บ้าง จึงตามใจเขาไป

ทั้งสองจัดเก็บสัมภาระ นั่งเรือมุ่งหน้าไปยังอีกเกาะหนึ่ง ในเมื่อไม่มีโรงแรมให้เลือก จึงต้องอาศัยที่โรงแรมอันแสนหรูหราแห่งหนึ่ง

เมื่อถึงเกาะที่หมายแล้ว สองคนก็เข้าพักที่โรงแรมอันหรูหรา จินต์รู้สึกเป็นกังวลมาก อดไม่ได้ที่จะถาม “นัชชา จู่ๆเธอหายตัวมาแบบนี้ เตชิตจะกระวนกระวายใจจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วหรือเปล่านะ?”

เขาไม่ถามก็ไม่เป็นไร แต่เมื่อถามขึ้นมาแล้วเสมือนไปสะกิดจิตใต้สำนึกของนัชชา

เธอปิดตาลง กลัวว่าตัวเองจะร้องไห้ออกมา “ไม่รู้สิ”

ไม่รู้?

จินต์ขมวดคิ้ว มองเธอทุกข์ใจ เดินไปข้างหน้าจับมือน้อยๆที่แสนเย็นเฉียบขึ้นมา “ตกลงระหว่างเธอกับเตชิต เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ?”

สิ่งที่ทนเก็บไว้มาหลายวัน ไม่มีใครสักคนให้พูดคุยด้วย ทั้งหัวสมองตอนนี้เต็มไปด้วยความคิดที่ฟุ้งซ่าน ไม่มีแนวโน้มไปทางที่ดีเลย ในเวลานี้ เธอไม่สามารถอดกลั้นได้อีกแล้ว โผกอดไหล่ของจินต์พลางระบายทุกอย่างออกมา

“ว่าไงนะ?” เมื่อได้ยินเรื่องเตชิตกับปณิตาคบกัน จินต์ถึงกับช็อกจนอ้าปากค้างจนสามารถนำไข่ไก่ไปวางได้เลย “นี่เตชิตตาบอดหรือสมองไม่ปกติไปแล้วหรอ กับปณิตา……”

จินต์ไม่อยากจะเชื่อ เงยหน้ามองดูแววตาที่แสนสิ้นหวังของนัชชา ช่างเจ็บใจจริงๆ พยายามที่จะบอกตัวเองให้ใจเย็นเข้าไว้ จะไม่หัวร้อน “หรือมีการเข้าใจผิดกันรึเปล่า?”

นัชชายิ้มเจื่อน “หากจะเป็นแบบนั้น วันถัดมาเขาก็ควรมาอธิบายเหตุผลให้ฉันฟังสิ”

“เขาไม่อธิบายอะไรเลยหรอ?” จินต์ยิ่งรู้สึกประหลาดใจ

นัชชาไม่พูดอะไร ดูเหมือนเธอยอมรับ

“ให้ตายเหอะ บ้าไปแล้ว เตชิตชอบปณิตา มีตาหามีแววไม่?!” จินต์บ่นพึมพำ ย้อนถามต่อ “แต่เธอแน่ใจจริงๆหรอว่าไม่มีการเข้าใจผิดเกิดขึ้นในเรื่องนี้?”

นัชชาไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรดี เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ เธอก็ไม่ได้ติดต่อกับเตชิตเลยสักครั้ง แม้กระทั่งยกหูโทรศัพท์ก็ไม่มีเลย แต่ก็เพราะแบบนี้ ความหวังลึกๆในใจของเธอกำลังเปลี่ยนเป็นความหมดหวังอย่างช้าๆ

จินต์เห็นเธอไม่พูดอะไร ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ย้อนคิดถึงเวลาที่เคยเจอเตชิต ยังคงมีความทรงจำบางอย่างที่จำได้ “นัชชา แม้ว่าฉันจะเคยเจอเตชิตเพียงไม่กี่ครั้ง แต่ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายชั่วๆแบบดวิษนะ คงไม่ถึงกับต้องไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับปณิตาหรอก”

สิ่งที่จินต์พูดมาทั้งหมดนี้ ทำไมนัชชาจึงคิดไม่ถึงอีกนะ

เพียงแต่……

“ปณิตารับโทรศัพท์ของเขา ถ้าเพียงแค่เรื่องนี้ ฉันยังพอรับได้ แต่เขาส่งรูปคู่สองคนนอนเปลือยกันบนเตียง แถมเขาไม่อธิบายอะไรทั้งนั้น” นัชชาเงยหน้าถาม “จินต์ๆ เธอจะให้ฉันคิดยังไงล่ะ ฉันจะคิดอะไรได้อีก?”

จินต์นอกจากถอนหายใจก็ยังถอนหายใจ นั่นสิ เรื่องนี้แม้ว่าเธออยากที่จะเลือกเชื่อใจเตชิต หรือจะเชื่อจุดยืนตัวเอง แต่ถึงแม้จะเป็นข้อแก้ตัวก็ยังเชื่อไม่ได้เลย

ปลอบเขาดีไหม?

เหมือนเธอจะไม่ต้องการ การปลอบแบบนี้จะยิ่งทำให้เธอยิ่งปวดใจ

“ช่วงนี้เธอก็ผ่อนคลายหน่อย รอให้หัวใจเธอกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เรื่องนี้ค่อยกลับไปว่ากัน” จินต์ได้แต่โน้มนาวใจเธอแบบนี้ แม้ว่าคำพูดจะดูเรียบง่ายเฉยเมยก็ตาม