ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 139

ตอนที่139ความหวานที่ไม่ปกติ

จู่ๆเขาก็พูดขึ้นมานวียากับนัชชายื่นอึ้ง

นวียาอึ้งไปสักพักแล้วตอบกลับ“ยังไม่ถึงเวลางานเชิญคุณเตตามสบายค่ะ”

“ดีครับ”เตชิตลากนัชชาเดินออกมาเดินไปถึงหน้าประตูเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้แล้วหันกลับไปพูดต่อ“อีกเรื่องฉันไม่ใช่คนที่จะเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานแต่เธอเป็นแฟนฉันเวลางานหวังว่าคุณจะช่วยดูแลเธอด้วยนะครับ”

เขาพูดออกไปตามตรงไม่ได้ไม่พอใจนวียาเขาเพียงแค่พูดไปตามความจริงและมันก็ทำให้คนไม่รู้สึกแย่

พูดออกมาตรงๆมันก็ดีกว่าพูดอ้อมค้อม

พอฟังดูแล้วเหมือนเขาจะพูดเล่นๆไม่ได้พูดให้คนฟังรู้สึกเครียด

นวียาตอบยิ้มๆ“สบายใจได้ค่ะคุณเตฉันจะไม่ทำอะไรแต่จะว่าไปฉันกล้าที่ไหนละคะ...........”

นัชชาดูเขาสองคนสนทนากันเธอยืนอึ้งมีใครบอกเธอได้มั้ยว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้นกับหัวหน้าของเธอ..........

เตชิตจูงมือเธอเดินมาถึงห้องทำงานของเขาเธอยืนงงมองดูผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาพูดติดอ่าง“คุณเมื่อกี้คุณ..............”

“หืม”เขายกน้ำขึ้นมาดื่มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

นัชชา“เมื่อกี้คุณพูดอะไรกับหัวหน้าฉัน”

“เธอไม่ได้ยินหรอ”

“ฉันได้ยิน”นัชชาเดินเข้าไปหาเขา“ฉันหมายถึงคุณไปพูดแบบนั้นถ้าเธอเข้าใจผิดขึ้นมาจะทำยังไง”

“เข้าใจผิดเรื่องอะไรเธอเป็นแฟนฉันจริงๆหนิ”เตชิตตอบหน้าตายทำให้นัชชาพูดไม่ออก

เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอได้เหม่อหยิบโทรศัพท์โทรหาเลขา“ให้คนส่งอาหารในโรงอาหารขึ้นมาสองชุดวันนี้กินอะไรไม่เป็นไรเอาทุกอย่างที่มันมีรสเปรี้ยวรสหวาน”

พูดจบเขากดวางสายดึงไทลงนั่งลงบนโซฟาตบตักตัวเอง“ยืนบื้อทำไมมานี่มา”

นัชชาพูดไม่ออกรู้สึกไม่ดีเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ“เตชิต........”

“ว่าไง”

“คุณต้องการจะทำอะไรกันแน่”เธอกลัวว่านวียาจะไม่พอใจเธอก่อนหน้านั้นมีปัญหากับเวทิดาตอนนี้ได้หัวหน้าคนใหม่เธอไม่อยากทำให้เรื่องมันกลับไปแย่เหมือนเดิม

เตชิตเห็นว่าเธอเป็นกังวลไม่ได้พูดอะไรเดินเข้าไปแล้วดึงเธอเข้ามากอด“ฉันเป็นคนพูดเองไม่ใช่เธอพูดเธอจะกลัวทำไม”

นัชชาเงยหน้ามองเขาไม่ได้พูดอะไร

เขายกมือขยี้หัวเธอ“ไม่มีอะไรหรอกมีฉันอยู่เธอกลัวอะไรตอนนี้กินข้าวที่โงอาหารไปก่อนเดี๋ยวกลางคืนฉันค่อยพาเธอไปกินอย่างอื่น”

คำพูดที่ถูกพูดออกไปจะมานั่งคิดมากยังไงก็คงไม่มีประโยชน์

นัชชาพยักหน้า“โอเค........เออใช่ทำไมจู่ๆคุณถึงลงไปหาฉันข้างล่างล่ะ”

พูดถึงนี่เขายกโทรศัพท์ขึ้น“หลังจากตอบกลับมาก็หายไปเลยโทรไปก็ไม่รับฉันเลยต้องลงไปหาด้วยตัวเอง”

นัชชานึกขึ้นได้เมื่อกี้นวียาเรียกเธอเข้าพบกะทันหันเธอลืมโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะ