ตอนที่140ฉันกลับมาแล้วจะไม่จากไปไหนอีก
ทางอเมริกาตั้งแต่ที่จินต์รู้ว่าอาการของตัวเองดีขึ้นเธอก็ให้ความร่วมมืออย่างดีเธอต้องตรวจเช็คทั้งร่างอีกครั้งนี่เป็นสิ่งที่เธอกลัวและรู้สึกทรมานที่สุดแต่รอบนี้เธอกลับรู้สึกเจ็บและตื่นเต้นดีใจ
ผลตรวจที่ออกมาไม่ได้ทำให้ตัวเธอผิดหวังร่างกายเธอปกติไม่ต้องคอยรักษาอยู่แต่ในห้องเล็กๆเธอสามารถออกไปข้างนอกได้เพียงแค่ต้องกินยาให้ตรงเวลา
จอร์จส่งผลตรวจให้เธอมองดูผู้หญิงที่ดีใจจนน้ำตาไหลเขาพูดปลอบเธอ“ดีใจด้วยนะจินต์”
นี่เป็นที่ไม่ค่อยมีคนเรียกเธอถึงจะพูดไม่ค่อยชัดแต่ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่น
ตลอดหลายปีที่ผ่านมานอกจากเตชิตก็ไม่ค่อยมีคนเรียกชื่อจีนของเธอ
“ขอบคุณนะจอร์จฉันรอวันนี้มานานแล้ว.............”
ในที่สุดเธอก็ได้กลับไปอยู่เคียงข้างเตชิตได้กลับไปเอาทุกอย่างที่มันควรจะเป็นของเธอตั้งแต่แรกคืนมา
จินต์ไม่รอเวลาที่เหมาะสมหลังจากที่ผลตรวจออกมาเธอก็จองตั๋วที่เร็วที่สุดกลับประเทศ
พอถึงมันก็ประมาณเที่ยงคืนแล้วเธอใส่เสื้อยาวสีดำกับเสื้อสีแดงข้างในเหมือนฉลองที่ได้กลับมาเหยียบแผ่นดินบ้านเกิด
เธอสวมหมวกสีดำปิดครึ่งหน้าเห็นเพียงปากและคางสวยๆของเธอ
กลับมาครั้งนี้จินต์เอามาเพียงกระเป๋าใบเดียวข้างในไม่ได้ใส่ชุดหรือเครื่องประดับใส่เพียงของขวัญวันเกิดที่เตชิตให้และของที่พ่อแม่ให้ไว้ก่อนตาย
สำหรับเธอตลอดเวลาห้าปีที่อยู่นิวซีแลนด์เธอไม่ชอบของทุกชิ้นที่เกี่ยวข้องกับที่นั่นเธอไม่เอาอะไรกลับมาเลยทิ้งทุกอย่างไว้ที่นั่นเพราะเธอกลับมารอบนี้ก็ไม่คิดที่จะกลับไปที่นั่นอีก
ออกมาจากสนามบินผู้ช่วยพูดเตือนให้เธอเดินมาทางนี้“คุณจินต์เชิญทางนี้ครับ”
จินต์หายใจเข้ายืนอยู่หน้าประตูรถปวีนลงมาเปิดประตูให้เธอในรถสะอาดเรียบร้อยในเวลาเดียวกันก็ไม่เห็นเหงาของคนที่เธออยากเจอ
เธอยืนอยู่กับที่ผิดหวัง
เขาไม่มาจริงๆด้วย
ปวีนใส่เสื้อสูทตัวเดียวรู้สึกได้ว่าอากาศข้างนอกหนาว“คุณจินต์ขึ้นรถก่อนครับข้างนอกอากาศหนาว”
เตชิตสั่งไว้ว่าเธอยังไม่หายดีห้ามให้เธอเป็นหวัดหรือโดนอะไรที่มันมีผลต่อร่างกาย
จินต์ก้าวขึ้นไปนั่งอยู่หลังคนขับประตูถูกปิดลงมองดูผู้คนและแสงไฟจากในกระจก
ห้าปีที่เธอไม่ได้กลับมาเหยียบที่นี่เลย
จินต์หลับตาลง
ห้าปีนานขนาดไหน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...