ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 141

ตอนที่141แผนของทีนาร์

“กลับเข้าไปในบ้านก่อน”เตชิดได้สติกลับก็รีบไล่ใบหน้าเล็กๆที่มาโผล่ในสมองออกไปอยากจะทำให้ตัวเองเหมือนปกติทั่วไป

คนเดินหน้าอีกคนเดินหลังเข้าไปในวิลลา พวกนิพิฑก็รออยู่นอกบ้าน ในบ้านเงียบจนได้ยินแต่เสียงที่เข็มนาฬิกาเดิน

เตชิตเงียบไปสักแป๊บแล้วอ้าปากพูด “เธอลองดูว่ามีอะไรที่เธออยากจะทำไหม ฉันจะสั่งให้คนไปทำแค่ร่างกายไม่มีปัญหา เธอไม่

อยากไปก็ไม่ต้องไป”

เขาไม่ได้รับปากอะไรและหลีกเลี่ยงคำถามของเธอไปอย่างไร้ร่องลอย ทีนาร์ฟังออกแล้วแต่ก็ไม่กล้าให้ความรู้สึกในใจปรากฏ บนใบหน้า ก่อนหน้านี้ที่อยู่อเมริกาเธอเคยให้เขารู้ความคิดของตัวเองแล้วแต่เขาก็ยังไม่ได้ให้คำตอบอย่างแน่ชัด แถมเมินไปแบบเฉยเมย ตอนนี้เธอก็เลยไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ

เตชิตเห็นแก่หน้าพ่อแม่เป็นเรื่องจริงแต่ถ้าเขาใจร้ายที่จะตัดขาดกันงั้นก็แปลว่าไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว

ดีแล้วที่ตอนนี้เริ่มแทรกซึมเข้าไปในชีวิตของเขา ส่วนนัชชานั้น สายตาของทีนาร์เย็นลงมาทันทีไม่ใครรับได้หรอกที่ข้างๆผู้ชายตัวเองมีผู้หญิงแบบนี้อยู่

คิดไปคิดมาเธอกลืนคำพูดที่อยากจะพูดทั้งหมด ดวงตาหมุนไปหมุนมา ทำให้ขาเดินผิดที่แล้วตัวก็ล้มลงไปทางด้านหน้า

เตชิตรีบยื่นมือไปพยุงทีนาร์ เขาขมวดคิ้วแน่นกลัวว่าร่างกายของทีนาร์จะเป็นอะไรไป “เป็นอะไรไหม?”

ทีนาร์พิงอยู่ที่ตัวเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนเพลีย “ไม่เป็นไร......อยากจะเป็นเพราะนั่งเครื่องนานเกินไปก็เลยทำให้มึนหัว”

“มึนหัว?”เตชิตใช้มืออีกข้างพยุงตัวทีนาร์อีกข้างไปล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋า “ฉันโทรหาจอร์จดู”

“ไม่ต้อง!”ทีนาร์ไปจับที่มือของเตชิตแต่ก็ไม่ได้ออกแรงมากนักแค่ไปวางบนมือของเขาเบาๆ “ฉันพึ่งกลับมาก็เลยยังไม่ค่อยชินกับสภาพอากาศ......”

พูดถึงนี่ทีนาร์เงยหน้ามองไปทางเตชิต ตาดำๆทั้งสองข้างของทีนาร์ดูน่าสงสารมาก “เตชิต วันนี้นายอยู่เป็นเพื่อนฉันดีไหม?”

เตชิตมองไปทางนาฬิกา เข็มนาฬิกาจะชี้ไปทางบ่ายสองโมงแล้ว เวลานี้เด็กผู้หญิงที่อยู่ในบ้านคงจะหลับไปแล้ว เมื่อกี้เธอโทรมาถามอย่างมึนๆงงว่าเขาจะกลับไปเมื่อไหร่ เขาตอบจะใกล้ละ แต่ตอนนี้......

เตชิตมองไปทางทีนาร์ที่อยู่ในอ้อมกอดตัวเองมือเริ่มปล่อยตัวเธอไปอย่างไม่รู้ตัว “ฉันเรียกปรัณมากลางคืนจะได้ดูแลกัน”

“ไม่ต้อง”ทีนาร์ปฏิเสธไป บนใบหน้ามีความยากลำบากที่จะพูด “เตชิต วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันกลับมา ฉันแค่อยากจะให้นายอยู่กับฉันถึงแม้จะไม่ทำอะไรก็ตาม ฉันแค่อยากให้รอบข้างฉันมีคนอยู่ด้วยแต่ไม่ใช่ฉันอยู่คนเดียว”

มือของผู้ชายเริ่มกำแน่นในใจของเขาลังเลมาก เขารู้ว่าตัวเองถึงเวลาที่ควรจะกลับไปแล้ว แต่ทีนาร์เป็นแบบนี้แถมร่างกายยังไม่ได้ฟื้นคืนเขาไม่มีทางทิ้งเธอไว้ที่นี่คนเดียว

ทีนาร์ไปจับที่ชายเสื้อของผู้ชายเริ่มขอร้องเขา “ฉันรู้ว่านายงานยุ่ง แค่วันเดียวได้ไหม?”

สุดท้ายเตชิตก็ใจอ่อนจนได้พยักหน้าตอบตกลง

พอได้คำตอบที่ต้องการบนใบหน้าของทีนาร์เต็มไปด้วยความสุข หน้าที่ซีดขาวมาตั้งนานเริ่มมีสีสัน เตชิตมองไปทางสีหน้าของทีนาร์ก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่

“ฉันจะอยู่เป็นเพื่อน วันนี้เธอก็เหนื่อยมากพอแล้วอาบน้ำอาบผ้านอนได้แล้ว”

ทีนาร์พยักหน้าก้มหัวเปลี่ยนรองเท้า ในตู้รองเท้ามีรองเท้าแตะที่เป็นเบอร์รองเท้าของตัวเองแล้ว ทำให้ในใจของเธอซึ้งมาก “เตชิตขอบคุณมากๆนะที่นายทำพวกนี้เพื่อฉัน”

เตชิตพยายามยิ้มบาน “พูดอะไรเนี่ย นี่คือสิ่งที่ฉันควรทำขึ้นไปชั้นบนไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนไป”

“โอเค รอฉันนะ”ทีนาร์หันหลังเดินขึ้นบันได ถึงแม้จะเดินไม่เร็วแต่ทุกก้าวที่เดินก็นิ่งพอ