ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 142

ตอนที่142อดีตพ่อผัวแม่ผัวมาเยี่ยม

อารมณ์ที่หงุดหงิดของนัชชาหายไปเพราะคำพูดสั้นๆนี้ของเตชิต “นายเป็นคนพูดนะห้ามกลับคำ”

น้ำเสียงของเธอสบายๆก็ฟังก็ทำให้คนอยากเห็นหน้าตาของเธอในตอนนี้แล้ว ความเยือกเย็นในตาของผู้หายไปเกือบหมดน้ำเสียงเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “ไม่กลับคำ ถึงเวลาให้เธอตรวจร่างกายเองเลย”

นัชชากอดเข่าตัวเอง หน้าแดงไปหมด “ไอ้บ้า......”

เริ่มตั้งแต่เมื่อคืนยันตอนนี้เตชิตได้ยิ้มอย่างเต็มใจแค่ครั้งเดียวคือตอนนี้ “รีบตื่นเร็ว ฉันจะรอเธออยู่ที่บริษัทนะ”

ฟังเสียงของเขาแล้วความโกรธของนัชชาหายไปหมดแล้ว น้ำสียงของเธอก็อ่อนเหมือนสำลีที่ไร้น้ำหนัก “ได้”

พอคุยกันอีกสักแป๊บก็วางสายเลยจากนั้นเตชิตก็โทรไปหาปรัณ น้ำเสียงที่อ่อนโยนก็หายไปอย่างไร้วี่แวว “นายหาพยาบาลสองคนไปที่วิลลาเขตเหนือ เมื่อคืนทีนาร์บอกว่ามึนหัว ฉันกลัวว่าร่างกายของเธอจะมีปัญหา”

อีกด้านของโทรศัพท์ ปรัณพึ่งเข้าไปที่ห้องทำงานกระเป๋าทำงานก็ยังไม่ทันวางลงไป “มึนหัว?มีอาการอย่างอื่นอีกไหม ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้หนิ”

“ตอนนี้ยังไม่มี”เตชิตก็ยังเป็นห่วงอยู่ “เป็นเพราะนั่งเครื่องนานเกินไปไหม?”

“ก็อาจจะเป็นไปได้”ปรัณนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน บนโต๊ะมีชาร้อนๆหนึ่งแก้วเขาหยิบมาจิบคำนึง กลิ่นมะลิหอมเต็มปาก “ตอนเย็นฉันสั่งให้คนไป นายวางใจได้ถ้าไม่มีอาการอื่นก็ไม่เป็นไรเพราะโรคของทีนาร์ก็ไม่ได้มีมาวันสองวัน นายอย่าหลอกตัวเองเยอะ”

“อื่ม รบกวนหน่อยละ”

“เฮ้ย”ปรัณถอนหายใจ “เกรงใจกับฉันทำไม?”

ทั้งสองพูดคุยเรื่องสำคัญเสร็จก็ต้องถามเรื่องราวซึ่งกันและกันบ้าง ปรัณพูดมาเบาๆว่า “ทีนาร์กลับมาแล้ว นัชชาไม่รู้เหรอ”

“เมื่อคืนฉันพักอยู่ที่วิลลาเขตเหนือ เธอก็ต้องไม่พอใจนิดๆอยู่ก็ตอนนี้อ้อนเสร็จแล้ว”

“อ้อนเสร็จแล้ว?”

“อืม”

“เฮ้ย เอาฉันว่านะนัชชาเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ ไม่กลับทั้งคืนอ้อนก็หายแล้ว พูดความจริงเลยนะในใจนายคงจะรู้สึกผิดมากเลยสินะ?”ปรัณเป็นเพื่อนที่ดีของเขามานานหลายปีจริงๆและยังรู้จักนิสัยเขาดีมาก

เตชิตไม่เพียงแต่รู้สึกผิดแถมยังรู้สึกผิดหวังกับตัวเองด้วย

“ฉันจะไม่มีทางทำเรื่องที่ไม่ดีกับนัชชา”เขาพูดคำนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทุ่มๆเหมือนกำลังพูดให้ปรัณและตัวเองฟัง

นี่คือข้ออ้างอันเดียวที่เขาสามารถแก้ตัวให้ตัวเองได้

คำพูดของเตชิดไปปิดกั้นคำพูดทุกอย่างที่ปรัณอยากพูดไป ปรัณก็เลยด่าเขาไป “ทำไมแค่รักคนๆนึงมันยากแบบนี้?”

เมื่อก่อนคือไม่มี ตอนนี้คนๆนั้นมาแล้วแต่กลับมีทีนาร์มาขวางไง

ถ้าเป็นเขาๆคงไม่มีความอดทนมาก คงจะไปคิดทบทวนตั้งนานแล้ว

เตชิดยิ้มสุขุม “เรื่องความรักถ้าไม่กล้าก็อย่าไปยุ่ง ฉันรักนัชชาไปแล้วพูดคำพวกนี้ก็เสียเปล่าทั้งนั้น”

ปรัณถอนหายใจยาวๆไม่รู้จะพูดกับเพื่อนสนิทยังไง

……

อีกที่นึง คนขับรถไปรับนัชชาที่ไวโรจน์วิลล่าอย่างตรงเวลาแล้วส่งเธอไปที่บริษัท ระหว่างทางนัชชากำลังดูเมล์ของบริษัทก็ได้รับสายจากณัชชนม์

“ฮัลโหล แม่?”

“นัชชา เธออยู่ไหน?”

นัชชามองไปทางนอกหน้าต่าง “ฉันอยู่ระหว่างทางที่ไปทำงานไง”