ตอนที่143แผลแตก
ทยาวีร์มองไปทางนัชชาที่อยู่ตรงหน้า ไม่เจอกันแค่ช่วงนึง ตอนนี้ไม่ค่อยกล้าที่จะเชื่อเลย เริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอกล้าใช้น้ำเสียงคำพูดพวกนี้มาคุยกับฉัน?
จรรยาก็ตกใจเช่นกัน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอยู่กับเตชิตนานเกินไปหรือเปล่าก็เลยทำให้การพูดการจาและความมั่นใจของเธอนั้นคล้ายกับเตชิตอยู่นิดๆ
“คือแบบนี้ วันนี้พวกเรามาหาเธอก็ไม่ได้มีความหมายอื่น ก่อนหน้านี้ที่เธอหย่ากับดวิษ ตอนนี้ทางศาลก็อนุมัติแล้วสิ่งที่ต้องทำก็ทำเรียบร้อยแล้ว ฉันหวังให้เธอไปคุยกับคุณเตชิตหน่อย”น้ำสียงของทยาวีร์เต็มไปด้วยความท้อแท้ จากใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสดใสก็โทรมๆ
ใช่สิ ช่วงนี้ดวิษทั้งหย่าทั้งต้องขึ้นศาล คงมีเรื่องต้องเป็นห่วงเยอะแน่เลย
แต่เขาพูดอะไรนะ?ให้ตัวเองไปคุยกับเตชิต?
นัชชาขมวดคิ้ว “คุณทยาวีร์หมายความว่าไงนะคะ?”
เธอไม่ได้เรียกพ่อหย่ากันแล้วก็ไม่ต้องเรียก แม้กระทั่งลุงก็เรียกคุณไปเลย แบ่งให้ชัดเจนๆไปเลย
“หมายความว่าอะไรในใจเธอรู้ดี”ทยาวีร์รู้ว่าตัวเองพูดไม่ดีก็เลยรีบพูดต่อว่า “ไหนๆเธอก็เลือกที่จะหย่ากับดวิษแล้วก็ไม่จำเป็นที่จะต้องให้เตชิตมาโจมตีบริษัทบ้านฉันแล้ว บริษัทนี้คือดวงใจของฉัน ไม่ว่าพวกเราจะมีความแค้นอะไรต่อกันฉันก็หวังว่าพวกเธอจะใจกว้างอย่ามาแตะต้องบริษัทอีก”
คำพูดนี้นัชชาฟังเข้าใจแล้ว แต่ก็รู้สึกตกใจ เตชิตไม่เคยหยุดที่จะโจมตีเหรอ หลังจากที่หย่าเสร็จก็ไม่เคย?
ในใจของเธอเข้าใจทันที พูดแล้วก็บังเอิญจริงๆเตชิตโทรมาพอดี
นัชชาหยิบโทรศัพท์มาดูเดินไปอีกที่นึงแล้วรับสาย “”ฮัลโหล?
“ทำไมไม่มาที่บริษัท?”เสียงของผู้ชายส่งผ่านโทรศัพท์ เสียงไม่ได้ยินนักคงจะเป็นเพราะว่าพึ่งถึงเหมือนกันแต่พอไม่เห็นเธออยู่ก็เลยโทรถาม
นัชชาหันหลังให้สองคนนั้นแล้วพูดเบาๆ “ทยาวีร์กับจรรยามาที่บ้านฉันแล้ว ฉันลางานครึ่งวันเดี๋ยวก็กลับ”
พวกเขาไปหาเธอ?”เสียงของเตชิตฟังแล้วรู้สึกเครียดขึ้นมาทันที “ฉันจะไปทันที.....”
“ไม่ต้อง”นัชชาห้ามเขาไว้ รู้ว่าเขาเป็นห่วงตัวเองในใจก็รู้สึกอบอุ่นมาก “ฉันจัดการเองได้”
อีกอย่างในสภาพแบบนี้เขามาแล้วคงจะวุ่นวายกว่าเดิม ผู้ชายคนนี้เย็นชากับคนนอกมาตลอก แค่มีคำไหนที่ไม่ถูกใจก็คงจะกินจนไม่เหลือซาก
เตชิตเงียบไปสักแป๊บไม่ได้พูดอะไร นัชชากลัวว่าเขาจะคิดมากก็เลยปลอบใจว่า “ฉันไม่ใช่เด็กน้อยแล้ว อีกอย่างฉันกับดวิษก็ หย่ากันแล้ว พวกเขาไม่ทำอะไรหรอก
ถึงแม้อยากจะทำอะไรก็ไม่ทันแล้ว เธอก็เลยไม่กลัวว่าพวกเขาจะทำเรื่องขึ้นมา
ที่เธอรีบมาขนาดนี้เพราะกลัวว่าเมทนีกับณัชชนม์จะใจร้อนทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ตอนนี้เธอมาถึงแล้วก็ไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วง
เตชิดฟังออกว่าเสียงเธอไม่ผิดปกติถึงจะโล่งอก “ได้ เธอจัดการเอง ถ้าพวกเขาทำให้เธอลำบากเธอก็บอกฉันนะ”
“บอกให้นาย?”นัชชาแกล้งเขา “งั้นนายไม่ถอดหนังของพวกเขาออกมาให้หมดเหรอ?”
“ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”เตชิดหัวเราะ “พวกเขากล้ามาแตะต้องผมของเธอหนึ่งเส้นฉันจะให้พวกเขาเดินออกจากประตูหมู่บ้าน”
นัชชาได้ยินคำพูดของเขาก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ เธอหันหัวไปดูทางห้องโถงก็ได้สบตากับทยาวีร์จากนั้นเธอก็หันตัวกลับหลัง “ฉันไปคุยกับพวกเขาก่อนเดี๋ยวมาคุยกับนาย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...