ตอนที่145เธอเชื่อฉันไหม
จากเดิมที่ไม่พอใจเอกสารโดนแย่งไปแต่พอได้ยินคำที่เขาพูดแล้วความไม่พอใจก็หายไปหมด เห็นเขาน่ารักแบบนี้ก็ช่างมันเถอะ
สองคนว่างไม่มีอะไรทำก็เลยไปกินจิ้มจุ่มเป็นร้านที่มีชื่อเสียงในเมืองJก่อนหน้านี้มีคนจองล่วงหน้าก็จองไม่ได้ วันนี้มาเธอถึงจะรู้ว่านัชชาก็เป็นสมาชิกของร้านนี้
สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าไม่กินเผ็ดกินแต่แกงจืดๆ มีแต่นัชชาคนเดียวที่กินเผ็ดพอกินเสร็จปากของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำมันแล้ว
หลังจากที่จ่ายเงินเสร็จเธอเอาน้ำอัดลมมาหนึ่งขวดดื่มไปด้วยพูดไปด้วย “ไม่กินแกงจิ้มจุ่มชีวิตไม่สมบูรณ์จริงๆ”
ทั้งสองคนเดินมาถึงตรงหน้าพอดี พอได้ยินคำนี้เตชิตก็ดึงเธอมาอยู่ตรงหน้าก้มตัวลงนิดๆแล้วนัชชาอยู่ตรงกลางระหว่างรถยนต์กับเขา
ตาที่ดำมืดมนแล้วมองไปทางแก้มของเธอที่แดงๆ แล้วยิ้มที่มุมปาก “ไม่สมบูรณ์?”
พูดจบเขาก็ก้มหัวลงไปจูบบนปากที่แดงๆ แดงเพราะเผ็ดหรือโดนกัดก็ไม่รู้
เขาพุ่งเข้ามาทำให้นัชชาตกใจไปหมด หางตามองไปทางถนนที่มีคนเดินไปมาหัวใจเต้นแรงจนจะออกจากหน้าอก “อือๆๆๆ......”
คำที่อยากจะพูดก็พูดไม่ออก เตชิตไม่ให้โอกาสเธอหายใจแย่งทุกอากาศในปากของเธอไปหมด
แค่จูบเดียวทำให้เธอหายใจไม่ได้เลย
ผู้ชายยื่นตรงมือไปจับที่คางของเธอมองไปทางปากที่แดงไปกว่าเดิมอย่างพอใจ “ตอนนี้ชีวิตของฉันสมบูรณ์แล้ว
นัชชาอึ้งไปเลยสักแป๊บถึงจะเข้าใจความหมายของเขา หัวใจก็เต้นแรงเหมือนเดิมอีกครั้ง
“ขึ้นรถ”เตชิตยกมือไปเคาะที่หน้าผากของเธอเบาๆ
พอนัชาได้สติกลับก็เปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ
รัดเข็มขัดเสร็จ เธอนึกเรื่องราวของเช้านี้ได้ก็เลยเล่าให้เขาฟังหมดๆ “อ๋อ นายได้ไปกดดันบริษัทบอยูจริงๆเหรอ”
สายตาของผู้ชายมองทางหน้าของเธอ “เธออยากจะมาช่วยพูดให้เขา?”
“ไม่ใช่!”นัชชากลัวเขาจะเข้าใจผิดก็เลยรีบแก้ตัว “ที่ตระกูลฤทธิเดชเป็นแบบนี้ฉันไม่รู้สึกสงสารเลย แต่ฉันไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีกไม่อยากจะยุ่งเลยนิดเดียว นายเข้าใจไหม?”
“ถ้าปล่อยไปแบบนี้มันง่ายเกินไปแล้ว”
“ฉันรู้ว่านายอยากจะแก้แค้นแทนฉัน สำหรับฉันแล้วเรื่องพวกนี้ผ่านไปแล้ว จบตั้งแต่วันที่ศาลประกาศผลแล้ว ตอนนี้ฉันอยากจะอยู่กับนายดีๆไม่อยากจะยุ่งกับพวกเขาอีก”นัชชามองไปทางเขาอย่างจริงจัง “สำหรับฉันแล้วนายคือคนนั้นที่ฉันควรจะไปทุ่มเทด้วย”
คำนี้ของเธอทำให้หัวใจที่วุ่นวายของเตชิตนิ่งสงบไป ทุกอย่างที่เขาทำเพราะนัชชาถ้านัชชาไม่ชอบเขาทำไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร?
ตอนนี้ตระกูลฤทธิเดชใช้ชีวิตอย่างยากลำบากแล้ว เตชิตไม่ได้ทำอะไรก็แค่ถ่วงเวลาไปงั้นๆ ถ้าพวกเขาอยากจะตั้งตัวใหม่ก็คงจะยาก
ลังเลไปสักแป๊บ เตชิตยอมแล้ว “ได้ ฉันตกลงกับเธอ’
นัชชาโล่งอกไปแล้วยิ้มบานให้เขา “ขอบใจนายมากๆนะ”
ในสายตาของเตชิตเต็มไปด้วยรอยยิ้มของนัชชา เขายกมือไปลูบที่หัวของเธอ “ยัยบ๊อง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...