ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 150

ตอนที่ 150 เรื่องราวหลังเมา

ตอนเช้าวันที่สอง นัชชาไม่ได้ตื่นเพราะนาฬิกาปลุกแต่ตื่นเพราะร่างกายเมื่อยเกินไปเรื่องแรกที่ทำก็คือดูว่าผู้ชายที่อยู่ข้างๆอยู่ไหม

เป็นอย่างที่คิดเขาไม่อยู่

ก่อนหน้านี้ทำโอทีกลับดึก เมาไม่กลับตอนนี้ดีแล้วตอนเช้าตื่นมาคนก็ไม่เจอ

นัชชาหัวเราะเยาะเย้ยตัวเอง ไม่รู้ว่าจะไปสู้หน้าเขายังไง ตอนนี้เธอเริ่มคุ้นชินกับการใช้ชีวิตที่ไม่เจอเขาแล้ว

เมื่อวานเมาเกินไปแล้ว แต่ก็มีภาพแทรกๆเข้ามาเล็กน้อยรวมไปถึงภาพที่เขารับมาจากผับ

นั่งนิ่งๆสักแป๊บ ลุกขึ้น ใส่รองเท้า เดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ ในนั้นยังมีเสื้อผ้าของเธอแค่ดูก็รู้แล้วว่าเมื่อคืนรุนแรงมากขนาดไหน เขาแทบจะเอาตัวเองสิ่งเข้าไปในร่างของตัวเองแต่ในใจของเธอไม่ยอม แต่ทั้งสองคนรู้จักกันมากเกินไปแล้วการกระทำเล็กๆน้อยๆก็รู้แล้วว่าฝ่ายตรงข้ามคิดอะไรอยู่จนเธอเสียความเป็นตัวเองไป

ยืนอยู่ตรงหน้ากระจกนัชชาเปิดเสื้อคลุม บนร่างกายเต็มไปด้วยรอยจูบ ช้ำๆแดงๆดูแล้วน่ากลัวไปหมด

หลังจากที่ทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างทางการเขาน้อยครั้งที่จะรุนแรงแบบนี้ ถึงแม้จะเป็นเรื่องบนเตียงเขาก็แคร์ความรู้สึกของตัวเอง เมื่อคืนเขาเสียสติไปแล้วจริงๆ

นัชชาไม่กล้าดูต่อกลัวว่าตัวเองจะเสียสติเช่นกัน หันหลังถอดเสื้อคลุมแล้วไปอาบน้ำอุ่นๆ

หลังจากที่อาบเสร็จร่างกายกลับไม่ได้สดชื่นเธอรู้สึกเครียดสมองก็มึนๆ เธอชงข้าวโอ็ตแล้วนั่งรถไปที่บริษัทโชคดีที่ไม่ได้มาสาย

หลังจากที่เลิกการประชุมตอนเช้าก็ได้รับสายจากจินต์ “นัชชาเธอเป็นไงบ้าง”

เสียงของเธอแหบๆรู้ว่าเธอพึ่งตื่น

นัชชาเดินไปทาง ทางเดินหนีไฟ “ไม่เป็นไร เธอเป็นไงบ้าง เมื่อคืนนอนที่ไหน”

จินต์เงียบไปสักแป๊บ “ฉันอยู่ที่โรงแรม”

ทั้งสองคนรู้จักกันดีเกินไปแล้ว แค่คำสั้นๆก็ฟังออกแล้วว่าผิดปกติ นัชชาไปขมวดที่คิ้ว “เมื่อคืนเธอคงไม่เป็นอะไรมั้ง?”

“ไม่เป็นอะไรๆ ฉันจะเป็นอะไรไปได้......”จินต์ตั้งใจพูดดังๆ แต่ก็ปกปิดความผิดปกติไม่ได้

น้ำเสียงของนัชชาต่ำๆ “เมื่อคืนเธอไปโรงแรมยังไง ใครไปรับเธอ?”

พูดถึงจุดๆนี้แล้วจินต์อยากจะปกปิดก็คงยาก ด้วยความสัมพันธ์ของเตชิตกับธนัทสักวันนัชชาก็คงจะรู้

จินต์เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เธอฟัง “หลังจากที่ไปถึงโรงแรม เธอก็รู้ว่าฉันเมา ฉันสติก็ไม่ค่อยมีรายละเอียดเป็นยังไงฉันก็ลืมแล้ว ฉันจำได้เขาเอง สุดท้ายพวกเรามานอนกันได้ไง......ฉันลืมแล้วจริงๆ”

หนังตานัชชากระตุก นึกถึงหน้าของธนัทที่ใสๆกับหน้าของจินต์เธอรู้สึกว่าสมองตัวเองไม่พอใช้

ครึ่งวันถึงจะพูดว่า “พวกเธอ......นอนแล้ว?”

อีกทางของโทรศัพท์ จินต์นอนอยู่บนเตียงมองไปทางเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิง ไปเกาที่ผมแรงๆแล้วตอบเบาๆว่า “อื่ม”

“......”นัชชาพูดไม่ออกเลย “เธอรู้ไหมว่าเธอนี่คือก่อเรื่องหลังเมา?”

“อื่ม”

“แล้วเธอทำยังไง?”

“......”ทีนี้เปลี่ยนเป็นจินต์ไม่รู้จะตอบไงแล้ว

เธอเองก็ตกใจไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ตอนเช้าตื่นมานึกได้ทุกอย่างเธออยากจะบ้าตายอยู่แล้ว เธอไปนอนกับผู้ชายที่เธอด่าทุกวัน!