ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 183

ตอนที่ 183 ฉันและเพื่อนในวัยเด็กของเขา

ทีนาร์ท่าทีไม่ได้รู้สึกขะเขินแต่อย่างใด เธอทำเหมือนจูบขอบคุณเพื่อนเก่า หรือญาติกัน "ขอบคุณสำหรับการดูแลฉันในช่วงที่ ผ่านมา อาจจะมีเรื่องให้คุณช่วยเหลือในอนาคต ฉันไม่มีอะไรจะให้คุณ จูบนี้เป็นเสมือนคำขอบคุณของฉัน ในอเมริกาการจูบ เพื่อนกัน หรือญาติเป็นธรรมเนียมอย่างหนึ่ง"

เธอกล่าวเหมือนว่าพฤติกรรมแบบนี้เป็นเรื่องปกติ เธอทำไปเพื่อเป็นการขอบคุณเขาเท่านั้น ไม่มีเจตนาอื่น

ปวีณรู้สึกว่าใบหน้าของเขาร้อนเหมือนถูกไฟไหม้ เขาละอายใจอยู่ครู่หนึ่งที่เขาคิดมากไป แต่ถึงกระนั้นใจของเขาก็ไม่สามารถสงบได้

เขามีความประทับใจต่อทีนาร์ เมื่อเขาเห็นผู้หญิงที่อ่อนแอคนนี้ที่สนามบินเป็นครั้งแรก เขาก็มีความต้องการที่อยากจะปกป้องเธอขึ้นมา บวกกับทั้งสองคนสนิทกันมากขึ้น ความเป็นห่วงของเขาที่มีต่อเธอมันทวีมากขึ้น จูบเมื่อสักครู่ของเธอ ทำให้หัวใจของเขาแทบแล่นออกมาจากลำคอ ...

ปวีณไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเธอ รีบเดินออกจากประตูวิลล่าพร้อมกระเป๋าเดินทางของเธอ

ตลอดทางไม่มีอุปสรรคอะไร เตชิตได้แจ้งล่วงหน้ากับผู้ดูแลความปลอดภัยของวิลล่าไว้ รถเข้ามาอย่างราบรื่นและจอดอยู่ด้านหน้าของวิลล่า

มีหญิงสูงวัยคนหนึ่งยืนอยู่ที่ประตูของวิลล่า ทีนาร์รู้สึกประหลาดใจ เพราะเธอไม่เคยได้ยินเตชิตบอกว่ามีคนอื่นอยู่ที่บ้านอีก นี่คือ ...

"ที ... คุณทีนาร์ถึงแล้วครับ" ปวีณเกือบเรียกชื่อเธอเปล่าๆอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่รู่ว่ามันไม่เหมาะสมจึงเปลี่ยนคำพูดทันที

ทีนาร์ชอบที่ปวีณรู้กาลเทศะ เธอลงรถ ทันใดนั้นท้องฟ้ามืดครึ้ม มีฝนตกลงมาปรอยๆ

น้ารินรีบหาร่มมากางให้ทีนาร์ทันที "คุณคือ คุณทีนาร์ใช่ไหมคะ？"

ทีนาร์มองตรวจสอบครู่หนึ่ง แน่ใจว่าเธอไม่เคยเห็นมาก่อน เธอไม่รีบแนะนำตัว แต่กลับถามกลับ "คุณเป็นใคร？"

น้ารินหยุดชะงักไปพักหนึ่ง พร้อมอธิบายว่า "ฉันคือฎรินทร์ เป็นแม่บ้านของคุณเตชิตคะ"

"อ๋อเป็นคนใช้ ..." ทีนาร์พยักหน้า

คำพูดที่เธอไม่ได้ตั้งใจ แต่มันทำให้น้ารินหน้าเสีย เรียกคนใช้ได้อย่างไร ตอนนี้ยังมีใครเขาเรียกกันแบบนี้ อย่างไรก็ดีควรเรียกคุณน้าจะมีมารยาทซะกว่า

อย่างไรก็ตามเธอไม่กล้าที่จะแสดงออกมาทางสีหน้า ถึงอย่างไรก็ทำงานให้กับบ้านหลังนี้ เจ้านายกับคนรับใช้ชนชั้นต่างกัน

น้ารินตอนรับทีนาร์เข้ามาในบ้าน นัชชาและเตชิตได้ยินจึงเดินลงมาจากชั้นสอง ทั้งสองสวมชุดนอนสีน้ำเงินเข้ม ดูไปก็เหมือนชุดนอนคู่รัก

แม้ว่าเธอจะทำใจมาแล้ว แต่เมื่อทีนาร์เห็นฉากแบบนั้น เธอก็ควบคุมอารมณ์ไว้ไม่ได้

พวกเขาอยู่ด้วยกัน อะไรควรเกิดก็คงเกิดขึ้นหมดแล้ว เมื่อคิดถึงเตชิตมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหญิงอื่น โดยเฉพาะทำในสิ่งที่เขาไม่เคยทำกับเธอมาก่อน เธอรู้สึกเหมือนมีมดนับร้อยตัวกำลังคลานอยู่บนหัวใจ ... ...

ทีนาร์รวบรวมสมาธิควบคุมอารมณ์ของตนเอง เธอจะต้องไม่เปิดเผยอารมณ์ที่แท้จริงออกมาให้ใครรู้

"คุณเตชิตครับ กระเป๋าเดินทางของคุณทีนาร์อยู่ที่นี่หมดแล้ว" ปวีณขนย้ายกระเป๋าของเธอเข้ามาในบ้านเรียบร้อย สายตาของเขาไม่ได้มองไปที่ทีนาร์

เตชิตพยักหน้า "ลำบากเธอแล้ว กลับไปก่อนเถอะ"

ปวีณกำกุญแจรถแน่น ก้าวไปข้างหน้า“คุณเตชิตครับ ผมจะต้องมาอีกเมื่อไหร่ครับ？”

"แล้วฉันจะแจ้งให้เธอทราบ"

“ครับ ” ปวีณหันหลังกลับ สายตาเหลียวไปมองทีนาร์ แต่เขาก็หล่ะสายตาอย่างรวดเร็ว เขาเดินจากไปอย่างรวดเร็วออกจากประตูวิลล่าไป

ในไม่ช้า เสียงรถสตาร์ทที่ลานจอด เมื่อรู้ว่าเขาจากไปแล้ว ทีนาร์ก็โล่งใจอย่างเงียบๆ