ตอนที่ 182 คู่แข่งเข้ามาอยู่ด้วย – ตอนที่ต้องอ่านของ ยั่วรักทนายคนโหด
ตอนนี้ของ ยั่วรักทนายคนโหด โดย สายฝน ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 182 คู่แข่งเข้ามาอยู่ด้วย จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ตอนที่ 182 คู่แข่งเข้ามาอยู่ด้วย
เมื่อเตชิตกลับมาถึงวิลล่าก็เกือบห้าทุ่ม เธอกำลังรอเขาอยู่ เธอทำเช่นนั้นเสมอ ประตูห้องนอนเปิดออก โคมไฟติดผนังสว่างอยู่ เธอนั่งอยู่บนเตียงถือข้อมูลเอกสารอยู่ในมือ เป็นโปรเจคที่เธอรับผิดชอบอยู่ แล็ปท็อปยังคงเปิดอยู่ บนหน้าจอเขียนว่า 'สรุป รายงาน' ตัวใหญ่สี่คำ
ผู้หญิงตัวเล็กที่รอเขากลับมาค่อยนอน เธอหลับโดยไม่รู้ตัว ลำคอของเธอห้อยลงดูเป็นท่าหลับที่ไม่สบายเป็นอย่างมาก
เตชิตเดินเข้าไปข้างเธอ หยิบของในมือเธอออก และค่อยๆโน้มตัวลงประคองลำคอของเธอแล้ววางลงบนเตียงอย่างช้า ๆ เขาไม่อยากรบกวนการพักผ่อนของเธอ แต่กลับทำให้เธอตื่นจนได้
นัชชารู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังขยับร่างของเธอ มึนๆงงๆลืมตาขึ้นมองเห็นคางของเขา เธอยืดแขนออกคล้องคอเขา พรางกระซิบถาม "ตอนนี้กี่โมงแล้ว?"
"เกือบห้าทุ่มแล้ว"เตชิตดึงผ้าห่มมาห่มให้เธอ"ถ้าเธอง่วงก็หลับก่อนก็ได้ เธอปวดต้นคอหรือเปล่า?"
"ฉันบอกว่าจะรอคุณนี่น่า ดีที่วันนี้กลับมาไม่ดึกมาก" นัชชายังไม่ปล่อยมือ เธอเอาหน้าไปซบที่ซอกคอของเขาเคลียคลอไปมาเหมือนลูกแมว "คุณหิวไหม?"
เตชิตรู้สึกอบอุ่นใจ เป็นเวลานานเหลือเกินที่เขาหวังว่าจะมีใครบางคน รอให้เขากลับมาและถามเขาด้วยความอ่อนโยน "ไม่หิวหรอก เธอเพิ่งทำอาหารให้ฉันกินตอนเย็นนี่"
"อ๋อใช่ ฉันลืมไปเลย" นัชชาขยี้ตา เหมือนกับว่าตอนนี้ห่วงเรื่องเขาทานข้าวหรือยัง จนกลายเป็นนิสัยโดยไม่ได้ตั้งใจไปเสียแล้ว
“นอนเถอะ ฉันไปอาบน้ำก่อน” เตชิตเห็นเธอง่วงมาก จึงไม่อยากพูดกวนเธออีก เขาเป็นคนตัดสินใจอะไรโดยไม่ลังเล แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาลังเล
นัชชาดึงมือของเขาไว้ "คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันจะช่วยทำน้ำร้อนให้ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว แช่น้ำผ่อนคลายสักหน่อยจะดีกว่า"
เธอกำลังจะเปิดผ้าห่มลุกออกจากเตียง เตชิตกดไหล่ของเธอไว้ แววตาแต้มด้วยสีแดง วันนี้เขาไม่ได้ไปที่บริษัท ผมของเขาก็ปล่อยสบาย ๆ ดีที่ผมหน้าม้าของเขายาวปิดหน้าผาก พอดีที่จะปิดแววตาอันอ่อนล้าของเขาได้
"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันทำเอง"
ปกตินัชชาจะไม่กระตือรือร้นขนาดนี้ แต่วันนี้ ... คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่วิลล่าเขตเหนือ เขารู้สึกสงสารเธอมาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานี้ เขามองไปที่เธอที่นั่งอยู่บนขอบเตียง ทำให้ใจของเธอแทบหยุดเต้น
"เตชิต" นัชชาเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง "คุณมีอะไรจะพูดกับฉันไหม?"
ครึ่งปีที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน ทำให้รู้นิสัยของฝ่ายตรงข้ามดี ปกติเขากลับมาถึงบ้านแววตาของเขาจะไม่เคร่งเครียดขนาดนี้ ท่าทีในวันนี้ของเขา มันฟ้องว่าจะต้องมีเรื่องอะไรที่เขาไม่สามารถรับได้เกิดขึ้นแน่นอน
เตชิตไม่คิดว่าเธอจะรู้สึกเร็วอย่างนี้ ตอนแรกไม่คิดว่าจะคุยกับเธอในคืนนี้ แต่เมื่อเธอพูดเปิดเรื่องขึ้นมาแล้ว เขาก็ต้องพูดกับเธอ
“นัชชา” เสียงของเขาขมขื่น ทุกคำที่เขาพูดออกมาปวดเหมือนถูกมีดกรีดไปที่เส้นเสียง เงียบไปพักหนึ่ง เขาก็ปริปากพูด” หมอฝ่ายสหรัฐฯแนะนำให้ทีนาร์ย้ายเข้ามาที่บ้านเรา "
ริมฝีปากของนัชชาแข็งทื่อ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แต่ก็ใช่ว่าจะชอบ เพียงแต่ ... ไม่คาดคิด
เธอคิดว่ามันน่าจะผ่านไปแล้ว ไม่คิดว่ายังจะมีต่อ
นัชชารู้สึกตระหนกเล็กน้อย ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะทำให้เขาหนักใจขนาดนี้
ดังนั้นตอนนี้เขาให้เธอตัดสินใจอย่างนั้นหรือ?
เธอยังมีทางเลือกอีกหรือ?
นัชชาไม่รู้ว่าจะพูดกับเขาอย่างไร แม้คำปลอบโยนก็เหมือนมันติดอยู่ที่คอ
เตชิตเห็นความวุ่นวายใจและความลำบากใจในดวงตาของเธอ เขายกฝ่ามือแตะที่ใบหน้าบอบบางของเธอ“ นัชชา ถ้าเธอไม่เห็นด้วย ฉันจะหาทางออกวิธีอื่น”
ดวงตานัชชาเริ่มร้อนขึ้น เธอยกมือขึ้นปิดปากเขาไว้ "ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว เดี๋ยวฉันจะกลับคำสะก่อน"
เตชิตคว้ามือของเธอ แล้วประทับรอยจูบบนมือของเธอเบา ๆ "เธอกลับคำก็ได้นะ"
"พูดออกมาได้ ฉันกลับคำได้หรอ" นัชชาจ้องไปที่แววตาของชายที่อยู่ตรงหน้า เหมือนว่ากำลังจะค้นหาความคิดในใจของเขา "เรามาพยายามด้วยกัน รอให้อาการป่วยของเธอหายดีแล้ว เราก็ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ อีกต่อไป "
ประโยคนี้ของเธอเหมือนกำปั้นที่สลักบนหัวใจของเตชิต ความคิดแง่ลบของเตชิตหายไปในบันดลเธอบอกว่าพวกเรามาพยายามด้วยกัน รอทีนาร์หายป่วย
เมื่อเธอก็พูดแบบนี้แล้ว เขายังจะมีอะไรต้องท้อใจอีก?
เตชิตรู้สึกตื้นตันใจมาก เอื้อมมือขึ้นโอบเธอเข้ามาในอ้อมอก สามสิบสองปีที่ผ่านมาเตชิตไม่เคยรักหญิงคนใด แต่เขารู้ว่าตราบ ใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ เขาจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจเด็ดขาด
……
ข่าวแพร่กระจายไปยังหูของทีนาร์ มันช่างรวดเร็วปานจรวด ในวันถัดมาเธอก็เก็บข้าวของย้ายไปที่ไวโรจน์วิลล่าทันที ปวีณเป็นผู้ไปรับเธอมาส่ง
ก่อนจะขึ้นรถ ปวีณยกกระเป๋าสัมภาระของเธอจากวิลล่าเขตเหนือเพื่อจะไปส่งเธอ เมื่อถึงกระเป๋าใบสุดท้าย ทีนาร์จู่ ๆ ก็ขวางทางของเขา
ปวีณหยุดชะงัก ไม่เข้าใจการกระทำของหญิงผู้นี้
ในวินาทีนี้ ทีนาร์กระทำในสิ่งที่ปวีณคิดไม่ถึง——
เธอ ... จูบ แก้ม ของเขา !
ปวีณก้าวถอยหลังไปก้าวใหญ่ ยกมือขึ้นกุมที่ที่เธอจูบไว้ "ทีนาร์……”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...