ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 193

ตอนที่ 193 ห้องอาบน้ำ

ไม่นานก็ได้ยินเสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องอาบน้ำ

เตชิตพิงนอนอยู่บนเตียง หางตามองไปทางถังขยะ ชุดนอนที่ทำให้ทั้งสองทะเลาะกันตอนนี้อยู่ในถังขยะเงียบๆแล้ว

เขาคิดไปคิดมาก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองพูดผิดตรงไหนที่ทำให้ไฟลามมาถึงตัวเอง

คิดเป็นเวลานานสุดท้ายก็ยอมแพ้หยิบโทรศัพท์โทรไปหาปรัณ

ไม่นานก็มีคนรับสาย วันนี้ปรัณไม่มีผ่าตัดพอดีกำลังนั่งอบมืออยู่ที่บ้านตัวเอง “ว่าไง ทำไมโทรหาฉันในเวลานี้?”

เตชิตเงียบไปประมาณสองวิ เหมือนยากที่จะพูด “ฉันมีเรื่องจะถามนาย”

มือของปรัณที่กำลังขยับนิ่งไป รู้สึกประหลาดใจเลยยักคิ้ว “ว่ามา”

เตชิตเล่าเรื่องคร่าวที่ๆเกิดขึ้นเมื่อกี้ให้เขาฟัง โดยเฉพาะคำพูดที่เขาพูดจะพูดให้ละเอียดเลย “ฉันพูดแบบนี้มีปัญหาเหรอ?”

ปรัณอดขำไม่ได้ “ยังไม่มีปัญหาอีกเหรอ”

“ปัญหาอะไร?”

“อย่างแรกนะ คำพูดที่นายพูดอะถ้าพูดในมุมมองนายอะถูก แต่ถ้าคิดจากมุมมองของนัชชาแล้วมีปัญหาที่ใหญ่มาก”ตอนนี้ปรัณ จะเป็นที่ปรึกษาของเตชิตแล้ว “นายดูซิ นายคิดว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะกระโปรงหนึ่งตัว แต่สำหรับนัชชาแล้ว ทีนาร์ไปบุกรุก ที่ๆส่วนบุคคลของเธอและใช้ของๆเธออย่างตามใจ ในใจของเธอจะสบายไหมล่ะ ?”

สิ่งที่เขาพูดเตชิตเข้าใจ แต่......

“เรื่องไม่ได้หนักขนาดนั้นครั้งต่อไปไม่มีอีกก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ปรัณส่ายหัว “ใช่น่ะซิ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว แต่ครั้งเดียวก็จบแล้วเหรอ?นี่มันคือสองเรื่อง อีกอย่างสิ่งที่นัชชาแคร์ไม่ใช่กระโปรงตัวนี้แต่เป็นกริยาที่นายมีต่อทีนาร์ คนกับสัตว์ก็เหมือนกันนะ มีถิ่นของตัวเองตอนที่มีผู้อื่นมารุกราม ไม่ใช่เพียงแค่เตือนแต่ต้องไล่ออกไป”

ตอนที่นัชชาเจอเรื่องนี้ก็เลยยึดความคิดตัวเอง ถึงจะพูดเรื่องขีดจำกัดของเธอ พูดจากต้นๆแล้วก็คือเธอรู้สึกว่าถิ่นของเธอถูกรุกราม

และไม่ใช่เพียงถิ่นอย่างเดียวรวมไปถึงคนด้วย

ทีนาร์ไปถูกเตือนสติที่เตือนภัยของเธอ เธอถึงจะมีอารมณ์ที่รุนแรงขนาดนี้

ถึงแม้เตชิตจะไม่เข้าใจทั้งหมดแต่ก็พอจะฟังเข้าหู อายุ32แล้วให้เขาประชุมกับคนเก่งๆเป็นเรื่องง่ายแต่ถ้าให้ไปง้อเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเขาคงทำไม่เป็น ก็เลยต้องขอความช่วยเหลือ “ฉันต้องทำยังไง”

“ก็ไม่ต้องทำอะไรมาก เธอพูดอะไรก็คืออะไร อย่าไปพูดเหตุผลเด็ดขาด ในเรื่องแบบนี้ผู้หญิงทุกคนจะดื้อมากๆ”พูดจบปรัณยังเป็นห่วงอยู่ “ถ้าเธอด่านายก็ทนไว้เข้าใจไหม?”

เตชิตตอบด้วยน้ำเสียงที่ทุ่มๆ “อืม”

พูดจบเขากำลังจะวางสายแต่ปรัณรีบเรียกเขาไว้ก่อน “เตชิต เด็กผู้หญิงอายุน้อยกว่านาย8ปีเต็มๆเลยนะ มีอะไรนายก็ยอมๆไป เธอยิ้มให้ทีนาร์เข้าไปอยู่ก็ใจกว้างมากเกินพอแล้ว”

ตอนนั้นที่ปรัณรู้ว่านัชชาตกลงก็รู้สึกตกใจมาก เขาคิดว่าเธอจะปฏิเสธอย่างเดียวแต่ไม่คิดว่าตกลงแล้ว เธอเสียสละมากขนาดนั้นไม่ว่ายังไงก็เป็นเพราะเตชิต

เตชิตชะงัก แล้วหัวเราะเอง “นายคิดว่าตอนนี้ฉันยังไม่ยอมเหรอ?”

ต่อหน้านัชชาอย่าว่าแต่ยอมเลย ยิ้มจนจะไม่มีขีดจำกัดอยู่แล้ว

ปรัณคิดไปสักแป๊บ ก็ใช่อย่างที่เขาพูดนะ “ได้ๆ งั้นฉันเก็บคำนี้คืน......”