ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 192

ตอนที่ 192 ถึงขีดจำกัด

เตชิตไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องดื้อด้านแบบนี้ก็แค่ประโปรงตัวเดียว เขาซื้อตัวใหม่ให้เธอได้ ยื่นมือดึงคนมาใกล้กับตัวเองแล้วพูดเบาๆ “ถือว่าให้ละกันได้ไหม”

“ฉันให้เองถึงจะเรียกว่าให้ ตอนนี้ไม่มีการทักทายอะไรก็เอาไปใส่คือการบังคับให้ฉันให้”ขีดจำกัดของนัชชาคือสิ่งนี้ เธอไม่มีทางยอมและผ่านด่านในใจของตัวเองไปไม่ได้ พรุ่งนี้คงจะเอาผู้ชายของตัวเองไปละมั้ง?

เตชิตเห็นเขาเป็นน้องสาว แต่คุณทีนาร์คงไม่คิดแบบนั้น

ในตอนที่เงียบไปหมด ทีนาร์ที่ไม่ได้พูดอะไรก็เซไปเซมาจากนั้นก็รีบก้มหัวพูดด้วยน้ำเสียงที่เสียใจว่า “เตชิต นายอย่าไปว่าคุณนัชชาแล้ว ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงแคร์มากขนาดนี้ แต่ฉันก็ผิดจริง ฉันจะเปลี่ยนให้ก็ได้”

เปลี่ยนให้ก็ได้?

เธอใส่เสื้อของตัวเอง แต่ทำไมเหมือนตัวเองทำเรื่องชั่วๆแทน?

นัชชายกนิ้วให้เลย คนๆนึงเปลี่ยนสถานการณ์ได้เร็วขนาดนี้และเหมือนเป็นความผิดของเธอทั้งหมดไปแล้ว

ทีนาร์เข้าห้องแล้วล็อกประตูห้อง นัชชากับเตชิตยืนอยู่ที่เดิมนิ่งๆ เธอกำลังรอให้ทีนาร์เอาเสื้อมาคืน

เตชิตมองไปทางหน้าของเธอที่ไม่ยอมพร้อมถามอย่างประหลาดใจว่า “นัชชาเธอเป็นอะไรไป?”

นัชชากำลังโมโหอยู่พอได้ยินเขาถามแบบนี้ไฟในใจก็เผาไหม้ขึ้นมาอีกครั้ง “ฉันเป็นอะไรไป นายควรจะไปถามเธอไม่ใช่เหรอ?”

ไม่ว่ายังไงเตชิตก็คือผู้ชายวิธีการคิดก็ยังคงเป็นแบบผู้ชายแค่ชุดนอนตัวเดียวนัชชาก็ไม่เคยใส่ ทีนาร์ใส่แล้วก็ให้ทีนาร์ไป ต่อ ไปอย่าทำอีกก็พอแล้วทำไมต้องทะเลาะกันด้วยหละต่อไปนัชชาจะอยู่ในบ้านลำบากกว่าเดิมอีก

แต่สำหรับนัชชาแล้วนี่ไม่ใช่แค่ชุดนอนอย่างเดียว เธอสามารถเข้าออกพื้นที่ส่วนตัวของเธอได้แถมเอาเสื้อของตัวเองมาใส่ทำเป็นเหมือนอยู่บ้านตัวเองชัดๆ อยากจะทำอะไรก็ทำ

เธอไม่คิดว่าตัวเองควรจะถอยให้เลยแม้แต่น้อย คำว่าขอโทษของเธอฟังแล้วไม่จริงใจเลยเธอก็แค่พูดให้เตชิตฟังเท่านั้นเอง

ไม่นานทีนาร์ก็เปลี่ยนเสื้อเสร็จยังไม่ลืมพับให้เรียบร้อยแล้วไปวางที่มือของนัชชา

นัชชาก็ไม่เกรงใจหลังจากที่รับมามองไปทางตาของเธอแล้วพูดอย่างจริงจัง “คุณทีนาร์ฉันไม่ชอบให้ใครแตะต้องของของฉัน หวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย”

ในคำพูดของเธอมีอีกความหมายนึงเธอตั้งใจจะพูดให้ทีนาร์ฟัง ของๆเธอก็คือของๆเธอ ทีนาร์ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาตัดสินใจหรืออยากได้!

ทีนาร์พระพริบตา เก็บความแค้นทั้งหมดไว้ “ขอโทษ”

นัชชาไม่ได้พูดต่อหันหลังแล้วเดินเข้าห้อง

เตชิตมองไปทางผู้หญิงที่ก้มหน้ายืนอยู่ตรงหน้าตัวเอง “ทีนาร์......”

“นายไม่ต้องปลอบใจฉัน”ทีนาร์พูดแทรกเขาก่อน ทำเป็นเข้าใจเขามากๆแล้วชี้ไปทางที่นัชชาเดินไป “คุณนัชชาเข้าใจผิดแล้ว นายรีบไปปลอบใจเร็ว”

“แล้วเธอ......”