ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 191

ตอนที่ 191 เริ่มมีปัญหา

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าใส่เข็มขัดนิรภัยคนคงจะพุ่งไปชนใส่กระจกรถแล้ว ผู้ชายคนนี้ตั้งใจทำแน่ๆเลย

นัชชาเบะปาก แต่ข้างๆมีผู้ชายที่เย่อหยิ่งนั่งอยู่เธอไม่ง้อก็ไม่ได้ ยกมือไปส่ายตรงหน้าของเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอน “ครั้งต่อไปก็ระวังหน่อยไม่ได้หรือไง”

“ระวังอะไร”เสียงของเขาเย็นชา แต่ในใจของเขาอ่อนสลายไปตั้งแต่ที่เธอยื่นมือมาแล้วตอนนี้แค่ทำเป็นยังไม่รู้เรื่องอะไร

“ระมัดระวังไม่ให้หญิงอื่นเข้าใกล้นายไง~”นัชชาแกล้งเขาแต่กลับได้รับสายตาที่เย็นชาแทน เธอเบะปากตัวพูดขนาดนี้ละยังไม่ได้ผลก็เลยเอียงตัวไปทางเขา “ฉันไม่ได้เมินนายก็ออกไปเล่นกับนายแล้วสนุกมากเกินไปไง”

อารมณ์ของเตชิตดีตั้งแต่ตอนที่นัชชาเริ่มง้อเขาแล้ว ตอนนี้เขาแค่อยากให้เธอมาง้อตัวเองนานๆเท่านั้นเอง

ผู้ชายไง ภายนอกกดูนิ่งๆแต่พออยู่กับคนที่ตัวเองรักก็เหมือนเด็กผู้ชายที่ขี้เอาแต่ใจเหมือนเด็ก

“ตอนนี้ว่างแล้วเหรอ?”

“ตอนนี้ว่างจะคุยกับนายแล้วไง”นัชชาเอาหน้าไปถูที่แขนของเขา “หายโกรธแล้วนะ”

เตชิตกำลังจะพูด ไฟจารจรสีแดงที่อยู่ตรงหน้าก็เปลี่ยนไปทันที มือของเขาไปจับเกียร์กำลังจะเหยียบคันเร่งก็มีอะไรแว๊บผ่านตรงหน้าจากนั้นก็มีอะไรมาทับที่ริมฝีปาก

เขาอึ้งไปสักแป๊บถึงจะรู้ว่าตัวเองโดน......จูบ?

ส่วนผู้ก่อเหตุนั้นไปนั่งที่ๆนั่งของตัวเองตั้งนานแล้ว แก้มแดงไปหมดแล้วพูดอย่างตะกุกตะกักว่า “ไฟเขียวแล้วไปสิ”

หลังรถมีเสียงแตรดังขึ้น เตชิตหัวเราะเบาๆแล้วเป่าลมเบาๆไปเป่าใส่ที่หัวใจของเธอ

จูบของนัชชานี้ได้ผลจริงๆ ถึงแม้ระหว่างทางทั้งสองไม่ได้คุยกันแต่สถานการณ์ในรถก็ยังอ่อนหวานอบอุ่นเหมือนเดิม

อ่อนหวานแล้วทำให้ทั้งสองหัวใจเต้นแรงๆ ตึกๆตักๆอยู่ในใจทั้งคู่

รถขับเข้าไปในวิลลาแล้วไปจอดอยู่ข้างๆบ้าน พอรถจอดนิ่งนัชชาก็รีบเปิดประตูแล้ววิ่งลงจากรถทันที

ไม่มีหน้าไปเจอคนอีกแล้ว ไม่มีหน้าอีกแล้ว

เตชิตยังไม่ทันเรียกเธอเลย แต่เขาก็เดินไปก้าวใหญ่ๆแล้วตามหลังเธอไป เพราะเข้าไปในบ้านแล้วเธอคงจะไม่มีที่หลบซ่อนอีกต่อไป

แต่ทั้งสองไม่รู้ว่ามีพายุมรสุมครั้งใหญ่กำลังรอทั้งสองอยู่ที่บ้าน

นัชชาเข้าไปในบ้านถอดรองเท้าออกกลัวว่าเตชิตจะตามมาก็เลยรีบวิ่งไปทางชั้นสอง

ป้ารินกำลังกวาดพื้นอยู่พอเห็นเธอวิ่งเร็วก็เลยรีบพูดเตือนว่า “คุณนัชชาช้าๆหน่อยค่ะเดี๋ยวล้ม!”

นัชชารีบตอบกลับมาว่า “ไม่เป็นไรวางใจได้ค่ะป้าริน!”

ระหว่างพูดเธอก็วิ่งไปถึงทางโค้งชั้นสองแล้ว ขาที่พึ่งก้าวเข้าไปก็หยุดลงทันทีเจอกับทีน่าร์ที่ออกจากห้องพอดี

เธอใส่ชุดนอนที่เต็มไปด้วยลวดลายสีขาวยาวจรดเท้า แขนที่เล็กเรียวอยู่นอกเสื้อที่หน้าอกก็มีโบว์สีขาวผูกอยู่ พอดูกับการออกแบบห้องแล้วทำให้เธอดูไม่เสียมารยาทและน่ารักมาก

นี่เป็นแค่ชุดนอนธรรมดาแต่ที่นัชชาอึ้งเพราะชุดนอนตัวนี้เหมือนจะเป็นของเธอ

นัชชาจำได้ว่านี่คือชุดใหม่ที่เตชิตพึ่งสั่งให้คนส่งมา เธอชอบมากแต่อากาศไม่อำนวยเธอก็เลยไม่ได้ใส่แม้กระทั่งป้ายก็ยังไม่เอาออก