ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 213

ตอนที่ 213 หกหมื่นกว่าในซองแดง

ป้าสะใภ้ได้ยินเธอพูดอย่างนั้น ก็ไม่สามารถมีรอยยิ้มบนใบหน้าได้อีกต่อไป “ณัชชนม์ เธอพูดจากอะไร ฉันไปทำให้เด็กท้อใจเรื่องอะไร ความไม่สะดวกสบายใจของนัชชาเด็กบ้านเธอในปีนี้ เธออย่าเอามาพาลใส่ฉันและพรยศจะดีกว่า!”

“ใครกันที่พาลน่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ” ณัชชนม์โมโห เธอกระซิบ “แค่ทนไม่ได้ที่เห็นคนอื่นดีกว่าตัวเอง!”

“เธอ!” เสียงของป้าเหมือนจุกอยู่ไม่สามารถพูดออกมาได้ ใบหน้าโกรธจนแดงก่ำ

บรรยากาศเริ่มไม่ดี คนชราทั้งสองเริ่มสังเกตเห็น พวกเขามองมาอย่างไม่พอใจ “อะไรกัน ปีใหม่ทะเลาะอะไรกัน!!”

“พ่อ แม่ เมื่อครู่ฉันไม่ได้พูดอะไร น้องชายน้องสาวบอกว่าฉันพูดจาทำให้นัชชาของพวกเขาท้อแท้ ฉันแค่บอกว่าปีนี้นัชชามีเรื่องไม่สบายใจ ฉันก็แค่พูดไปเรื่อย ทำไมเธอเอาจริงเอาจัง….”

“เธอแค่พูดไปเรื่อยอย่างนั้นหรอ” ณัชชนม์ถามหาความจริงใจ อย่าได้โกหก “เธอพูดถึงเรื่องหย่า ไม่ได้จงใจทำให้เด็กมันท้อใจรึยังไง”

“นั่นเป็นเรื่องจริงพูดถึงไม่ได้หรือไง ฉันไม่ได้ผิดอะไรเสียหน่อย!” ป้าสะใภ้จงใจมองไปทางคนชราทั้งสองตั้งใจที่จะยั่่วยุทางนั้น “ไม่ใช่เพราะเธอเห็นว่าพรยศกลับมา แล้วยังพาแฟนมาด้วย เลยทำให้อึดอัดใจอย่างนั้นรึ ใช่ เมื่อก่อนครอบครัวเรามีหน้ามีตาเพราะนัชชา แต่เธอจะไม่ยอมให้คนอื่นได้ดีบ้างเลยหรือยังไงกัน! ”

“ฉันพูดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่” ณัชชนม์ได้ยินเธอพูดเรื่องที่ไม่มีมูลแม้แต่น้อยก็ไฟลุกขึ้นทันที “เธอมันปั้นน้ำเป็นตัว! ”

ป้าสะใภ้กลับไม่ตอบเธอตรงๆ เธอพูดพล่ามกับนัชชาไปเรื่อย “พวกเราก็คนครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น ควรสามัคคีปรองดอง กันเอาไว้ นานทีพรยศจะกลับมาร่วมฉลองปีใหม่ด้วยกันได้ เธอนี่ก็จริงๆเลย…. “

เมื่อพูดถึงตรงนี้เธอก็ชะงักเล็กน้อยเหมือนพูดไม่ออก

ณัชชนม์คาดไม่ถึงว่าการที่เธอมอบของขวัญให้กลับกลายเป็นเรื่องน้ำผึ้งหยดเดียวไปได้ พอคำพูดของเธอเข้าไปที่หัวใจ เธอ ก็อดไม่ได้ที่จะตาแดงขึ้นมา

ผู้อาวุโสสองท่านในบ้านมีความลำเอียงไปที่พรยศ พวกเขาก็พูดแทรกขึ้นมากลางคัน “ณัชชนม์เธอก็อย่าโมโหไปหน่อยเลย ปีใหม่แล้ว สุขสงบสามัคคีกันไว้ดีกว่า!”

เขาพูดเช่นนี้ ทำให้ฟังดูเหมือนเมื่อสักครู่ณัชชนม์เป็นคนตั้งใจหาเรื่องก่อน

ความจริงแล้วนัชชาไม่ชอบที่ยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่สักเท่าไหร่ แต่เมื่อฟังถึงตอนนี้ก็รู้สึกว่าทนไม่ได้ เธอเดินจากที่นั่งของเธอไปที่ ด้านข้างของป้าสะใภ้ นำกล่องสองกล่องที่ใส่ถั่งเช่าและรังนกเอากลับมา “เดิมทีตั้งใจว่าจะให้บ้านป้าสะใภ้ เมื่อคุณป้าไม่เห็น คุณค่าก็ช่างมันเถอะค่ะ คุณปู่พูดไม่ผิด ปีใหม่ควรสามัคคีปรองดองเอาฤกษ์เอาชัย คุณป้าคะ พวกหนูไม่ได้ต้องการแข่งอะไร พี่ชายได้ดีหนูก็มีความสุขเหมือนกันค่ะ แม่ของหนูเป็นผู้ใหญ่ท่านยิ่งไม่คิดอะไรแบบนั้นเข้าไปอีกค่ะ คุณป้าวางใจได้ค่ะ สำหรับหนู-----”

เธอยิ้มขึ้นมา รอยยิ้มนั้นทั้งสุภาพและเย็นชา “คุณป้าไม่ต้องเป็นห่วงถึงหนูจะหย่าแล้ว แต่ถั่งเช่าพวกนี้หนูยังสามารถหามา มอบให้เป็นของขวัญได้”

เมื่อพูดจบ ในห้องก็เงียบสนิท ความจริงเธอรู้ว่าคนเหล่านี้รู้ข่าวของเธอแล้วไม่มากก็น้อย ก่อนที่เธอจะแต่งงานกับดวิษไม่ใช่ เพื่อต้องการเงิน ที่พวกเขาเห็นว่าเป็น “ความโชคดี” ในสายตาของเธอกลับไม่ได้ให้ความสำคัญกับ “ความโชคดี” เช่นนั้นตรง ไหน

มาตอนนี้เธอหย่าแล้ว แน่นอนว่าต้องมีคนนินทา แต่เธอไม่ได้เป็นคนสูงส่งอะไร ตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะระบายออกมา

หนูหย่าแล้วเป็นอย่างไรคะ ก็ยังดีกว่าคุณไม่ใช่หรอคะ

นัชชามองไปที่ป้าที่มีสีหน้ากระอักกระอ่วน และเธอไม่ได้สนใจว่าป้าจะคิดกับเธอเช่นไร เธอรินน้ำยกให้ให้ณัชชนม์ดื่ม เพื่อ สร้างขวัญกำลังใจให้กับแม่ของเธอ

ในที่สุดบรรยากาศอาหารมื้อเย็นก็กลายเป็นเช่นนี้ ทุกคนมีความอึดอัดใจไม่มากก็น้อย ไม่ช้าไม่นานอาหารมื้อนั้นก็จบลง ถึง แม้ผู้อาวุโสทั้งสองท่านไม่ได้พูดกล่าวอะไร แต่ในใจก็คงต้องตำหนิพวกเขาอย่างแน่นอน

เมทนีดื่มเหล้าไปไม่น้อย เมาเล็กน้อยและออกจากโรงแรม นัชชาคิดว่าเขาอาจจะตำหนิเธอแต่ไม่คิดว่าเขาจะไม่พูดอะไรเลย เพียงแต่เรียกให้เธอมาขับรถให้

เรื่องราวละเอียดเล็กๆน้อยๆ แต่กลับทำให้นัชชารู้สึกเศร้าใจ เธอเพิ่งจะรู้ตัวว่า การหย่าร้างของเธอทำให้พ่อแม่ต้องได้รับ ความกดดันและการนินทาไม่น้อย

หลังจากกลับถึงบ้าน เมทนีซึ่งเมาอยู่เล็กน้อยได้ล้างเนื้อล้างตัวและเข้านอน ณัชชนม์อยู่ในห้องรับแขกดูโทรทัศน์ เธอบอกว่า ต้องการดูรายการส่งท้ายปี นัชชากำลังต้มน้ำในครัว แต่เมื่อเธอมองลอดผ่านประตูออกมากลับมองเห็นแม่กำลังเช็ดน้ำตา

รายการโทรทัศน์กำลังแสดงโชว์ตลกอยู่ แต่แม่กลับเช็ดน้ำตา