ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 231

ตอนที่ 231 ปวีณกลับมาอีกครั้ง

เขาหันให้เลยเห็นไม่ชัดว่าเป็นใคร อาจเป็นเพราะว่าอายุยังน้อย ความรู้สึกแรกคือสั่นกลัวและหลังจากนั้นถึงตะโกนแบบกล้าๆ กลัวๆ “แกเป็นใคร อย่าเสือก”

เขามองไม่เห็น แต่นัชชาเห็นแล้ว

เขามีร่างที่สูงใหญ่ ดูแข็งแรงมีพลัง ไม่จำเป็นตองพูดหรือทำอะไร แค่ยืนเฉยๆอยู่กับที่ก็สามารถทำให้คนเกรงกลัว เมื่อเทียบกับผู้ชายสองคนนี้มันคนละขั้วโลกกัน

พวกเขาไม่ได้จัดว่าเป็นคนประเภทเดียวกัน คนพวกนี้มากสุดก็เป็นได้แค่นักเลงกากๆ แต่ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาดูแกร่งจริงทำให้คนกลัว

เป็นหน้าตาเดิมที่คุ้นเคย ทรงผมเดิมที่สั้นๆดูน่าเกรงขาม

นัชชาจำได้ผู้ชายคนนี้คือชนุดม

ทางเดินแคบๆมีเพียงผู้ชายสองคนเถียงกัน ดูเหมือนเขาเป็นคนที่ชอบอวดเก่งอยู่แล้วเสียงแค่นั้นไม่ได้ทำให้ใครกลัว

“อ้ะ” จู่ๆก็มีคนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “ปล่อยยะเว้ย แขนฉันจะหักแล้ว”

“ยังไม่หัก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และได้ยินเสียงแขนหัก ‘แกร๊ก’ เขากลับพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “นี่ถึงจะเรียกว่าหัก”

“อ้า....โอ๊ย....โอ้ยเจ็บ....ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย” เขาล้มไปกองอยู่ที่พื้น ร้องครวญคราง

ชนุดมเหล่ไปมองที่นัชชาแล้วเงยไปมองผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ “ไง แกก็อยากเจออีกคนหรอ”

เขาตกใจกลัว ไม่กล้าพูดอะไร เขารีบปล่อยมือออก ก้มหัวให้เขา “ขอโทษ พวกผมไม่รู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว ขอโทษครับพี่....”

คำว่า ‘เจ้าของ’ ทำให้ชนุดมอารมณ์โมโหลดลงไปได้มาก ชนุดมมองเขาด้วยสายตาเอาเรื่องแต่ไม่ได้ทำอะไรเขา “ไสหัวไปได้”

ทั้งสามคนรีบหนีไปอย่างทุรนทุราย แต่นัชชาไม่ได้สบายใจขึ้น เพราะผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าเธอ น่ากลัวกว่าพวกผู้ชายเมื่อกี้อีก

ถึงแม้เขาจะช่วยเธอไว้ แต่วินาทีต่อมาไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ในความรู้สึกเธอ ผู้ชายแบบชนุดมคงจะคิด ‘ที่ช่วยเธอไว้เพียงเพราะจะฆ่าด้วยน้ำมือของเขาเอง’ เขาคงจะคิดแบบนั้น

ตามทางเดินไม่มีไฟ มีเพียงดวงน้อยๆอยู่ที่หัวมุมทางเดิน เขายืนอยู่ข้างหน้าก็แทบจะบังแสงมิด สายลมพัดมาทำให้ได้กลิ่นบุหรี่จากตัวเขา

เงียบสงบ นัชชาเดินอ้อมเขาไปหาผู้หญิงคนเมื่อกี้ พยุงเธอขึ้นจากพื้น

“เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย”

เธอเวียนหัวหันมามอง คงไม่ได้เมาอย่างเดียวน่าจะโดนวางยาด้วย “ฉัน ฉัน.....”

เธอพูดไม่เป็นคำ เลขที่อยู่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตอนนัชชากำลังคิดหาวิธี ก็ได้ยินเสียงเย็นชา “ตัวแค่นี้ยังจะยุ่งเรื่องชาวบ้านอีกหรอ”

นัชชาอึ้ง ลมพัดทำให้ร่างกายเธอเริ่มรู้สึกหนาวเย็น “ฉัน.....ไม่ได้คิดว่าฉันกำลังยุ่งเรื่องคนอื่น”

“เหอะ” เขาเยาะเย้ย “เธอเป็นคนที่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา”