ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 232

ตอนที่232 ความจริงออกจากปากเพราะเมา

“ฉันไม่ต้องตามสืบ เรื่องของเธอถ้าฉันอยากรู้มันก็จะไม่ใช่เป็นความลับ”

นัชชาเถียงไม่ออก “เพราะฉะนั้นคุณต้องการอะไร”

“ไม่ต้องการอะไร” ชนุดมดึงมือกลับ ถึงเขาจะตั้งใจไม่ใช้แรงแต่คางของเธอก็มีรอยแดง เขาขมวดคิ้วแล้วรีบเอามือออก “ถ้าเกิดวันไหนไม่มีทางเลือก เธอมาหาฉันได้ ฉันจะช่วยเธอเอง”

เธอขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆเขาก็พูดแบบนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ถามต่อ “ขอบคุณค่ะ ไม่รบกวนดีกว่า”

ชนุดมจ้องหน้าเธอพร้อมกับเอาอะไรบางอย่างยัดใส่ในกระเป๋าเธอ นัชชาตกใจกลัวที่จู่ๆเขาก็ขยับเข้าใกล้เธอ ดีที่เขาไม่ได้ทำอะไรมากกว่านี้ แล้วเขาก็หันหลังเดินจากไป

มองดูแผ่นหลังของเขาหายไปจากปากทาง เธอถึงหยิบของออกจากกระเป๋า ก็เห็นว่ามันเป็นนามบัตร บนนั้นไม่มีอะไรแสดงแน่ชัด มีเพียงเบอร์โทรศัพท์

เธอบีบไว้แน่น จนตรงหัวมุมกระดาษของบัตรแทงมือเธอ ไม่รู้ว่าเขาทำไปเพื่ออะไร ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งไม่สบายใจ

................

เมทนีตรวจร่างกายอีกรอบหลังจากหายเป็นปกติแล้ว ในที่สุดณัชชนม์กับนัชชาก็สบายใจ ผลออกมาค่อนข้างดี ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว และในเวลาเดียวกันนัชชาก็เลี่ยงที่จะต้องเจอเตชิตไม่ได้

เธอมีของมากมายที่ยังอยู่วิลล่าไม่ได้เก็บออกมา ระยะเวลาที่เมทนีไม่สบายรวมกันก็นานพอสมควร เธอเอาแต่หลบหน้าแต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องมีสักวันที่ต้องเผชิญหน้าอยู่ดี

ความจริงนัชชาอยากไปตอนบ่าย เธอไม่มั่นใจยื้อไปยื้อมารู้ตัวอีกทีก็กลางคืนแล้ว เธอได้ข่าวจากแก๋ แก๋ถามจากตรัณอีกทีว่าวันนี้เตชิตมีพบลูกค้า และเป็นลูกค้าที่สำคัญ วันนี้คงจะกลับดึก

เธอสบายใจขึ้นมา ลากกระเป๋าเดินทางมาหนึ่งใบ

เปิดประตูเห็นน้าริน เธอตาแดงขึ้นมาเมื่อเห็นนัชชา พูดขึ้น “ขอโทษนะคุณนัช น้า.......”

นัชชาไม่รอให้เธอได้พูดจบ “น้าริน เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับน้า ไม่จำเป็นต้องขอโทษ”

น้ารินก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ ตอนแรกเธอดีใจที่ในที่สุดนัชชาก็กลับมาแล้ว แต่เห็นกระเป๋าในมือเธอ สีหน้าเธอก็เปลี่ยนไป “คุณนัช เตรียมจะ......”

“วันนี้จะมาเก็บของ แต่ลืมบอกน้าไว้ก่อน” จริงๆเธอไม่ได้ลืมตั้งใจไม่บอก เพราะกลัวน้ารินจะอกเตชิต

น้ารินไม่สบายใจ คุณเตสั่งไว้ว่าถ้าคุณนัชกลับมาให้รีบโทรบอก แต่ในสถานการณ์ตอนนี้.....

นัชชารู้ว่าเธอไม่สบายใจ เธอยกยิ้ม “น้าบอกเขาก็พอแล้ว”

เธอรู้ไม่ว่ายังไงวันนี้เขาก็กลับมาก่อนไม่ได้

น้ารินเห็นเธอเดินหิ้วกระเป๋าขึ้นไป รีบกดเบอร์โทรหาเตชิต

บนห้อง นัชชาเดินตรงเข้าไปที่ห้องนอนใหญ่ เธอสูดหายใจเปิดประตูเข้าไป ทุกอย่างคุ้นหูคุ้นตา พอคิดไปคิดมา เธอใช้เวลาอยู่ที่นี่มาครึ่งปีกว่า ทำให้เธอคุ้นเคยกับที่นี่อย่างมาก

เธอมองดูรอบๆห้อง ตั้งแต่ห้องน้ำจนถึงโซฟา โซฟาถึงหัวเตียง และถึงระเบียง ทุกที่เป็นความทรงจำของพวกเขาสองคน ไม่ว่าจะดีหรือร้ายมันเป็นความลับระหว่างเขาสองคน