ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 272

ตอนที่272จำคุกตลอดชีวิต

ผู้ชายก้าวฝีเท้าออกไปไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง“ทำไมฉันถึงไม่สามารถทำแบบนั้นกับคุณนั่นคือผลลัพธ์ที่ดีที่สุด”

“คุณทำแบบนี้คุณจะรู้สึกยังไงกับพ่อแม่ของฉันคุณจะรู้สึกยังไงที่พวกท่าเคยเสียสละชีวิตเพื่อคุณฉันยอมรับว่าเธอไม่ชอบฉันแต่ฉันไม่สามรยอมรับการตัดสินใจของคุณที่จะส่งฉันไปโดยที่ไม่ถามฉันสักคำฉันไม่อยากกลับไปฉันมีข้อเสนอให้เธอเลือก”

ทีนาร์สามารถอดทนกับอะไรหลายๆอย่างทนไม่ได้ที่เตชิตจะออกไปจากชีวิตเธอถ้าผู้ชายคนนี้ไม่อยู่ข้างเธอเธอจะรู้สึกแย่มาก

เตชิตได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้มันช่างน่าตลกสิ้นดีรับไม่ได้ที่จะจากไปมันเป็นแค่คำพูดที่เห็นแก่ตัวของเธอ

“ก่อนหน้านี้คุณมีสิทธิ์ที่จะเลือกไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยให้โอกาสคุณแต่ตอนนี้ฉันผิดไปแล้วฉันไม่ควรให้โอกาสแบบนี้กับคุณสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้คุณและฉันจะไม่มีหน้าที่มันเป็นเพราะการพิจารณาของพ่อแม่คุณฉันเลยไม่กดให้คุณจนมุม”ถ้ามันเป็นเรื่องยากจริงๆเขาตัดการรักษาของเธอก่อนที่คดีจะจบ

เขาจะทดแทนบุญของพ่อแม่เธอแต่ไม่รวมเธอ

ทีนาร์ยกมือขึ้นแล้วจับที่หัวใจตัวเองน้ำตาเริ่มไหล“ถ้าทุกอย่างเป็นแบบนี้แล้วทำไมคุณถึงยังให้เวลาฉันหนึ่งเดือนคุณชอบมากใช่ไหมเวลาฉันดิ้นรนคุณชอบที่จะเห็นฉันเป็นทุกข์คุณชิตฉันรักเธอฉันชอบเธอมันผิดมากเหรอ”

เธอรู้สึกโกรธแล้วถามว่าเหมือนโลกทั้งใบกำลังทำร้ายเธอและลืมว่าใครเป็นฆาตกรตัวจริง

แต่เตชิตก็ให้คำตอบที่โหดร้ายกับเธอ“หลังจากหนึ่งเดือนนัชชาจะสิ้นสุดของการทดลอง”

“นัชชานัชชา”ทีนาร์ร้องไห้หัวเราะและไม่หยุดที่จะพูดสองคำนี้“ทำทุกอย่างเพื่อนัชชา”

เตชิตไม่แม้แต่จะหันไปมอง“ถ้าคุณต้องการที่จะออกไปก่อนฉันจะไม่ขัดขวาง”

เสียงของผู้ชายความสงบและความเฉยชาที่ไม่เคยมีมาก่อนเหมือนกำลังคุยกับคนแปลกหน้า

ทีนาร์ไม่ได้ยินแม้แต่ความเป็นห่วงแม้แต่ความรู้ก็ไม่มีเธอมาถึงจุดที่ไม่มีความรู้สึกอะไรแล้ว

“ยังมีอีกสุดท้าย”เขาหยุดเสียงของเธอเสียงไม่ดังแต่มีแรงเขาหันหลังให้เธอเอียงหัวเล็กน้อยทำให้เธอเห็นมุมปากของผู้ชาย“ฉันไม่รักเธอตั้งแต่ต้นจนจบ”

เตชิตยังคงเดินจากไป

ประตูห้องถูกปิด

ทิ้งให้ทีนาร์นั่งอยู่ข้างเตียงอย่างเงียบๆทั้งห้องเหมือนไม่เคยมีใครผ่านมามันดูเงียบมากลอยอยู่บนอากาศการชนกันแออัดดูเหมือนทุกอย่างจะหัวเราะเยาะเธอ

ดูสิแม้ว่าไม่มีนัชชาคุณก็ไม่ใช่อะไรทั้งนั้น

“อ้า！！”เสียงกรีดร้องของทีนาร์เธอกระโดดไปบนโต๊ะคุณไม่ได้ดูอะไรเลยเธอถือทุกอย่างแล้วโยนทิ้งอย่างบ้าคลั่ง

เสียงแตกเปรี๊ยะดังออกไปข้างนอกพยาบาลรีบเข้ามาดูกลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับเธอแต่เธอก็ไม่สนใจอะไรทำลายทุกอย่างที่สามารถจับต้องได้

ทั้งห้องเต็มไปด้วยความวุ่นวายหนึ่งในพยาบาลที่ยืนอยู่ใกล้ๆถูกทุบที่แขนโดยกล่องทางการแพทย์รอยช้ำปรากฏขึ้นทันที

แต่มันไม่นานขนาดนี้ไม่นานก็มีคนเข้ามาควบคุมตัวของเธอ

ทีนาร์ถูกมัดติดกับเตียงนอนมองไปทางหน้าต่างยานอนหลับถูกฉีดเข้าไปที่แขนของเธอมีใครบางคนวางยาเธอ

ผ่านไปครึ่งนาทีเรี่ยวแรงค่อยๆๆหมดไปผมของเธอยุ่งเหยิงเหมือนกับตุ๊กตาที่โดนทำร้ายนอนอยู่บนเตียงอย่างไร้ชีวิตชีวามองไปที่เพดานสีขาวก็เหมือนกับชีวิตของเธอที่เศร้าโศกเสียใจ

สติค่อยๆจางหายไปวินาทีก่อนที่จะหมดสติในหัวสมองของเขาคิดแค่เรื่องเดียวคือการตัดสินใจของผู้ชายคนนั้นไม่หันกลับมามองเขาพูดว่า