ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 280

ตอนที่280เธอท้องลูกของฉัน

ริมฝีปากแห้งและแตกเขาอ้าปากมันใช้เวลาสักพักเพื่อหาเสียงของตัวเอง“คุณพูดอะไร”

จินต์มองดูสีหน้าที่เริ่มเปลี่ยนไปด้วยความตกใจความในใจที่ไม่สามารถพูดออกมาได้นึกถึงนัชชานึกถึงเด็กที่เพิ่งจากโลกใบนี้ไปเธอไม่สามารถอดทนและเข้าใจเธอเหมือนผู้ตัดสินที่คอยพูดจาทิ่มแทงใจเขา“นัชชาตั้งครรภ์มันคือลูกของคุณและเธอ”

จินต์มองดูการกระทำของเตชิตในใจรู้สึกผิดกับนัชชา“เธอไปสถานีตำรวจทั้งที่เธอรู้มานานแล้วว่าตัวเองตั้งท้องแต่เธอให้ฉันไปดูเธอที่สถานีตำรวจให้ฉันเอากระดาษที่ตรวจครรภ์หลังจากนั้นก็ให้ฉันเก็บเป็นความลับไม่ให้บอกใครแต่ฉันก็ไม่ได่เข้าใจอะไรตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วเพราะเธอกลัวคุณรับปากเธอในตอนนี้ไม่ได้กลัวคุณจะไม่เอาลูกคนนี้”

“เป็นไปไม่ได้”เตชิตรู้สึกสั่นไปทั้งตัวเสียงทั้งหมดและภาพที่อยู่ตรงหน้าค่อยๆหายไปในความคิดเขาตอนนี้คิดถึงเรื่องเมื่อก่อนที่พวกเธอเคยคุยกัน

เขาสงสัยตั้งแต่ตอนนั้นแต่ไม่แน่ใจเขาอยากพาเธอไปตรวจที่โรงพยาบาลแต่แปลกที่นัชชาปฏิเสธนึกถึงตอนนั้นที่เขาดูดบุหรี่ต่อหน้าเธอนัชชาคิดจะห้ามเธออาเจียนอย่างทรมานมันไม่ใช่สาเหตุที่เธอปวดกระเพาะเลยแต่เป็นเพราะว่าเธอท้อง

รู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วเธอรู้แล้วว่าในท้องของเธอเริ่มมีเด็ก

เตชิตยิ้มแห้งๆที่แท้ที่แท้เธอก็รู้เรื่องนี้นานแล้ว

ผู้ชายตีพื้นด้วยหมัดหนักมีเลือดออกมากในข้อต่อ“นัชชาท้องเธอกำลังท้องลูกของเราฮ่าฮ่า”

เตชิตเหมือนคนบ้าหัวเราะอย่างไร้สาระแต่น้ำตาค่อยๆๆไหลออกมา

ชนัยและปรัณรู้สึกตกใจไม่เคยเห็นสีหน้าแบบนี้บนใบหน้าของเขาดูเหมือนว่ามันเป็นความทุกข์และสิ้นหวัง

ก่อนหน้านั้นนัชชาเคยถามว่าต้องการเด็กคนนี้ไหมตอนนั้นเหมือนคิดอะไรออกเขาเคยบอกกับเธอว่าผ่านไปสักพักเราก็จะแต่งงานกันแต่เพิ่งได้รู้ว่าคำตอบที่เธอต้องการไม่ใช่พวกนี้

“ทำไมทำไมไม่บอกฉันไม่พูดอะไรเลย”

เขาไม่รู้ว่าเธอท้องถ้ารู้ว่ามีเด็กอยู่ด้วยบางทีมันอาจจะแตกต่างกัน

เขาจะดูและเธอเป็นอย่างดีไม่ให้คาดสายตาต้องการพิสูจน์ความบริสุทธิ์เขาก็จะให้เธอแต่น่าเสียดายทุกอย่างมันสายไปแล้ว

“เป็นฉันเองที่ทำให้เธอตายทั้งหมดนี่เป็นเพราะฉัน”ผู้ชายพึมพำเหมือนกับกำลังพูดให้ตัวเองฟังและเหมือนกับกำลังพูดให้คนอื่นฟัง

ทันใดนั้นเขารู้สึกแน่นหน้าอกสีหน้าเขาเปลี่ยนไปและแล้วก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดเลือดสีแดงได้ติดที่คางของเขาและเลอะติดที่เสื้อสูทตรงกลางหัวใจ

ร่างสูงดูเหมือนจะถูกดึงพลังทั้งหมดออกไปและค่อยๆล้มลง

ปรัณที่อยู่ข้างเขาสะดุ้งวิ่งไปที่ข้างหน้าสองก้าวจับร่างของเขาไว้แล้วพูดว่า“เตชิต”

ร่างกายที่สูงเกือบ190ร่างใหญ่ล้มลงปรันไว้อาลัยร่างกายทาแข็งแรงพยุงเขาไว้คนเดียวก็กินแรงเหมือนกันนะ

ปรัณหันไปเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันจับไม่ไหวคนอื่นปล่อยมือของจินต์ออกรีบไปช่วยพยุงร่างของเตชิต“พี่เตชิต”

เขาเรียกติดต่อกันสองครั้งแต่เขาพยายามที่จะลืมตาใบหน้าที่ซีดไม่มีเลือดคงไม่มีทางที่จะตอบเขาหรอก