ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 295

ตอนที่295มารยาของประทิน

"ฉันได้ยินมาจากทินว่าคุณเดินทางไปดูงานที่แอฟริกาใต้คุณยายของคุณป่วยอย่างกะทันหันต้องรบกวนคุณกลับมาไกลซะขนาดนั้น..."‘ความรู้สึกเป็นห่วง’เตชิตของจริยาทำให้เตชิตรู้สึกอึดอัดใจ

เตชิตตัดบท"ไม่เป็นไรแล้วคุณตาล่ะ？"

"อยู่ที่บ้านตอนที่เกิดเรื่องท่านตกใจยกใหญ่แต่เมื่อสักครู่ฉันแจ้งท่านว่าไม่เป็นไรแล้วท่านอายุมากแล้วถึงมาก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกอย่างถ้าท่านมาฉันก็ต้องดูแลท่านอีก"

“อืม”เตชิตไม่ได้พูดอะไรอีกได้แต่มองหญิงชราบนเตียงอย่างเงียบๆ

เขารู้สึกผิดมากโดยเฉพาะก่อนหน้านี้ที่เขาทะเลาะกับท่านเพราะเรื่องของนัชชาถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ทำผิดอะไรแต่ก็อดไม่ได้ที่จะโทษตัวเอง

บรรยากาศในห้องค่อนข้างกดดันพอดีกับที่ปรัณเรียกเขาออกมาคุยข้างนอกห้อง

ตรงทางออกฉุกเฉินของโรงพยาบาลเตชิตจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบร่างสูงใหญ่ของเขาพิงอยู่กับกำแพงไม่กี่วินาทีเขาก็พ่นควันบุหรี่ออกมาช้าๆ

ปรัณเหล่มองเขาแวบหนึ่งแล้วพูดว่า"เลิกบุหรี่ไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"

"ฉันอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยสูบสักมวนหนึ่ง"

"พอรู้ข่าวก็รีบกลับมาเลยล่ะสิ"ปรัณมองดูนาฬิกาเห็นว่าเขาเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัดปรัณไม่รู้จะพูดอย่างไรพลางถอนหายใจพูดปลอบอธิบายให้เขาฟัง"ท่านเป็นโรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบแบบเฉียบพลันอาการไม่ได้รุนแรงอะไรมากส่วนใหญ่พบบ่อยในผู้สูงอายุการรักษาต้องใช้ยาในระยะยาวต้องค่อยๆดูแลพักฟื้นไปเรื่อยๆเป็นโรคเกี่ยวกับหัวใจที่ส่งผลกระทบต่อร่างกายแต่อย่างไรก็ตามไม่เป็นอันตรายต่อชีวิตแกไม่ต้องกังวลมากนักตอนนี้การรักษาทางวิทยาศาสตร์สามารถจัดการได้"

ชายคนนั้นยังคงเงยหน้าขึ้นมองส่วนหนึ่งส่วนใดบนผนังและสูบบุหรี่อย่างเงียบๆ"ได้"

ปรัณเห็นเขาสภาพอย่างนั้นอดไม่ได้ที่จะทำหน้านิ่วคิ้วขมวด"ยาที่ฉันจัดไว้ให้กินแล้วหรือยัง？"

"กินแล้ว"เขาก้มหัวลงดีดขี้เถ้าบุหรี่ใส่ในถังขยะข้างๆเขาก็แค่พูดไปแบบนั้นเอาเข้าจริงๆเขากินซะที่ไหน

"กินแล้วจริงเหรอ？"ปรัณไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัดบ่นขึ้นมาว่า"ถ้าไม่อย่างนั้นมีเวลาก็มาให้ฉันตรวจร่างกายหน่อยก็ดีตรงไหนไม่ดีจะได้ช่วยรักษาให้เดี๋ยวจะเสียใจถ้าร่างกายเกิดเป็นอะไรขึ้นมาแล้วถึงได้มารักษาตอนหลัง"

"ร่างกายฉันไม่ดีตรงไหน?"เขาขมวดคิ้วมองอย่างเสียดสีแต่แววตากลับสงบเงียบ"ฉันขาดเซ็กส์แกช่วยฉันได้ไหมล่ะ？"

"..."ปรัณเจอคำพูดของเตชิตถึงกับผงะแกล้งเตะที่ขาเขาหนึ่งที"ถ้าอย่างนั้นแกก็ต้องไปแผนกยูโรวิทยาแล้วหล่ะ!"

เขารีบสูบบุหรี่หนึ่งมวนอย่างดุเดือดเหลือถึงก้นบุหรี่อย่างรวดเร็วหลังจากนั้นเขาก็โยนก้นบุหรี่ลงถังขยะแล้วยกมือขึ้นตบไหล่ของปรัณ"พวกเราไปกันเถอะ"

พูดจบเขาก็ก้าวไปข้างหน้าเพิ่งจะเดินออกมาจากประตูทางออกฉุกเฉินก็พบกับผู้หญิงผมสีแดงยืนอยู่

เหมือนว่าหญิงคนนั้นไม่คาดว่าเขาจะเดินมาหาเธอทันทีแววตาของเธอดูสับสนเล็กน้อย"ฉันฉัน..."

ชายคนนั้นก้มศีรษะยิ้มมุมปากไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เมื่อเห็นเธอแล้วให้ไสหัวออกไปแต่พูดแบบผิดปกติ"มากับฉัน"

เธอชะงักไปชั่วครู่ในใจรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกหรือว่าเพราะเธอพาคุณยายของเขามาส่งที่โรงพยาบาลทำให้เตชิตตื้นตันใจ？

หญิงสาวขึ้นไปชั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาลกับเขาบรรยากาศข้างบนนี้ดีมากแม้แต่ชั้นดาดฟ้าก็สะอาดสะอ้าน

"คุณประทิน"เตชิตยืนอยู่ด้านในของรั้วราวเหล็กกั้นของดาดฟ้าลมพัดมาทำให้ตาหรี่ลง"ฉันไม่รู้ว่าคุณนอกจากจะชอบสะกดรอยตามแล้วยังมีนิสัยชอบแอบฟังด้วย？"

ผู้หญิงคนนั้นยืนห่างจากเขาประมาณสามก้าวหน้าของเธอเหมือนถูกใครต่อยจนแตกเพล้ง"ฉันไม่ได้ตั้งใจฉันก็แค่เดินผ่านไปทางนั้นพอดีแล้วก็ยืนอยู่ตรงนั้นอยู่ไม่นาน"

ประทินไม่ยอมรับแน่ๆว่าเธอกำลังแอบฟังเขาอยู่แต่กระนั้นเธอก็มีความสุขที่รู้ว่าในกี่ปีที่ผ่านมาเตชิตไม่มีผู้หญิงใดอยู่ข้างกาย

เขาไม่ชอบเธอแต่ก็ไม่ชอบผู้หญิงคนอื่นด้วยเหมือนกันแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว