ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 302

ตอนที่302 เธอมีเสน่ห์มากกว่าเมื่อห้าปีก่อน

นนทินเห็นว่าจะปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ได้ จึงรีบเดินไปที่ด้านข้างของทั้งคู่ หัวเราะฮ่าฮ่าขึ้นมา “ท่านประธานเตชิตครับ คนนี้เป็นเพื่อนทนายที่ได้รับเชิญในครั้งนี้ชื่อ Suran ครับ สองปีมานี้เธอมีพัฒนาการในแวดวงไม่เลว มีชื่อเสียงอยู่บ้าง”

เตชิตทำปากงุ้ม ดวงตาสีดำเข้มทั้งคู่กดลงเหมือนคลื่น เขาอ้าปากถามเธอ คำพูดที่มีแค่คนทั้งคู่เท่านั้นที่เข้าใจ “อ้อ เธอชื่อ Suran อย่างนั้นหรอ”

นัชชาเริ่มมีปัญหาในใจการหายใจในขณะที่เขาถาม เธอเคยจินตนาการเอาไว้ ว่าหากพบหน้ากันอีกว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเป็นเช่นนี้

โลกตั้งกว้างใหญ่ ให้พวกเขามาพบกันโดยบังเอิญเช่นนี้ได้อย่างไร

จะทำอย่างไรได้ เธอได้แต่สวมหัวโขนนี้ต่อไป “ใช่ค่ะ”

“ทำงานด้านกฎหมายรึ”

นัชชาอึดอัดใจ “อื้อ”

สายตาของผู้ชายคนนั้นตกลงที่ใบหน้าซีดขาวของเธอ รอยยิ้มที่เกิดจากริมฝีปากบางๆนั้นดูแล้วเป็นสุภาพบุรุษมาก มีเพียงนัชชาเท่านั้นที่รู้ว่านั่นคือการเยาะเย้ย “กฏหมายของประเทศอังกฤษมีส่วนที่แตกต่างจากกฎหมายของประเทศจีน คุณSuran ปรับตัวได้รึเปล่าครับ”

นัชชารู้ว่าเขาต้องการจะถามอะไร เขากำลังประชดประชันการหายตัวไปหลายปีของเธอ

ก้นบึ้งของหัวใจแตกร้าวเป็นเสี่ยงจากคำถามของเขา เธอเก็บกดความรู้สึกส่วนตัวของเธอเอาไว้ราวกับว่าพูดคุยกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งเคยพบกัน “ประโยคนี้ควรจะให้ลูกค้าของฉันเป็นคนพูดจะดีกว่า”

บรรยากาศตอนนั้นเปราะบางและแปลกมาก คนทั้งสี่คิดไปกันคนละเรื่อง นนทินและธนิสรเป็นห่วงว่าเรื่องการบาดเจ็บในที่ทำงานจะไปเข้าหูเตชิต ขณะที่นัชชากำลังอยู่ในอาการช็อค มีเพียงชายคนนั้นที่สีหน้าไม่มีชีวิตชีวา ใครก็มองไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

เขาขยับข้อมือและค่อยๆเปิดปาก “ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีคนจีนที่อังกฤษเปิดสำนักงานกฎหมาย”

นัชชาหน้าเสียนิดหน่อย แต่ก็ต้องพยายามรักษาความนิ่งสงบเอาไว้ “สำนักนี้จะว่าใหญ่ก็ไม่ใหญ่ จะว่าเล็กก็ไม่เล็ก ฉันก็ไม่ใช่มือหนึ่ง คนธุระเยอะอย่างคุณจะไม่รู้จักก็ไม่แปลกหรอกค่ะ”

“โอ้โห ดูเหมือนคุณSuran จะรู้จักผมดีมากเลยนะครับ” เตชิตจ้องไปที่ปากเล็กๆที่ทำให้เขาไม่มีความสุข ตั้งแต่ที่เข้าประตูมาจนถึงตอนนี้ หัวใจของเขาสั่นระรัวไม่คงที่ เห็นท่าทีของเธอเช่นนี้ ได้ยินเสียงเธอเช่นนี้ หัวใจที่ลอยเคว้งคว้างอยู่ห้าปีก็ได้กลับลงมา

คนนอกมองไม่เห็น ที่จริงแล้วนิ้วของเขาสั่นเล็กน้อย แต่เขาปกปิดไว้อย่างมิดชิด

เธอยังไม่ตาย แต่เติบโตขึ้นมาอย่างดี มีพลังมากกว่าเมื่อห้าปีก่อน เขาตามหามาห้าปี ในที่สุดก็พบแล้ว

แล้วเธอล่ะ?

เมื่อเห็นเขาปรากฎตัว ในตาคู่นั้นนอกเหนือจากความแปลกใจและความกลัวแล้ว ไม่มีร่องรอยของความประหลาดใจเลยสักนิด ไม่มีความยินดีที่ได้กลับมาพบกัน เธอไม่ได้ตกใจและตะโกนเรียกประธานเตชิต กลับเหมือนคนแปลกหน้าอย่างนั้น

หัวใจของเตชิตถูกขยำป่นปี้ ทั้งโกรธและผิดหวัง

เขาเกลียดจนไม่สามารถถามเธอออกไปได้ ทำไมตลอดห้าปีที่เธอมีชีวิตอยู่กลับไม่ตามหาเขา

นัชชาไม่สามารถทนต่อสายตาของชายคนนั้นที่ลุกเหมือนไฟ เธอค่อยๆหลับตาลง พยายมข่มเสียงไม่ให้สั่น “ฉันไม่เข้าใจประธานเตชิตค่ะ แต่ว่าฉันเข้าใจบริษัทบิต โอเอ็ม เชื่อว่าพวกเขาไม่ได้เห็นฉันเป็นคนแปลกหน้า ถ้าหากประธานเตชิตสัยสัยก็เชิญไปสอบถามได้ค่ะ”

เมื่อธนิสรได้ยินประโยคนี้ก็รู้สึกใจคอไม่ดี เขาต้องรีบออกมาลงสนาม “เพิ่งพบกันเป็นครั้งแรก ไม่แน่ว่าในอนาคตจะได้ร่วมงานกันอีกมาก ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาแล้วพวกเรารีบไปยังสถานที่จัดงานกันก่อนเถอะครับ…”

แววตาของนัชชานั้นสดใส เมื่อเห็นท่าทีของธนิสรในเวลานี้ ก็เข้าใจจุดประสงค์ของเขา เธอมองออกไป “ประธานธนิสร เมื่อสักครู่ที่ฉันหารือกับคุณ คุณยังไม่ได้ให้คำตอบเลยนะคะ”