ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 312

ตอนที่ 312 ความอ่อนโยนของเขามันใช้ไม่ได้ผล

เขาต้องการที่จะทอนเรื่องนี้ให้ดูเบาลง ต้องการทำให้รู้สึกว่าเรื่องราวไม่ได้สลักสำคัญอะไร เขาไม่รู้ว่าจะทำให้เรื่องนี้ฟังดูเบาสำหรับเตชิตอย่างไร

เขายิ้มและฟัง Kevin พูดจนจบ จิบชาบนโต๊ะ ชาอู่หลงชั้นเลิศ ลิ้มรสความขมที่กลับกลายเป็นความหวาน ความหอมสดฟุ้งกระจายอยู่ในปาก

“คุณรู้ไหมทำไมผมถึงลงทุนกับบิต โอเอ็มแต่แรก” ทันใดนั้นเขาก็ยกหัวข้อที่ชวนงงขึ้นมา

Kevin จำได้ว่าครั้งแรกที่เขาเห็นเตชิต ในเวลานั้นเขาประสบความสำเร็จมากกว่าตัวเขาเองมาก เขากำลังเดือนร้อนจ่ากการขาดเงินหมุนเวียน เห็นนักลงทุนมากมาย แต่มีเพียงเตชิตเท่านั้นที่ลุงทุนกับเขา

เขายังจำได้ว่าเตชิตสวมสูทสีดำ ใส่นาฬิกาข้อมือที่เขาอยากได้ ผู้ช่วยของเขาที่อยู่ทางด้านหลังบอกว่ามีประชุม ให้เวลาเขาได้แค่ยี่สิบนาทีเท่านั้น

ยี่สิบนาทีนี้ เขาพูดตลอดว่า ตั้งแต่ต้นจนจบเตชิตแทบไม่ได้พูดอะไร เพียงแแต่ตอบหรือถามคำถามเป็นครั้งคราวแค่หนึ่งหรือสองคำถามเท่านั้น

Kevin คิดว่าเขาแย่แน่ๆแล้ว ไม่คิดว่าหลังจากนั้นหนึ่งวันจะได้รับการลงทุนจากผู้ชายคนนี้

เขาโล่งใจ ทั้งบริษัทเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากด้วยเงินก้อนนี้

ในเวลานี้เขาถามว่าทำไมเขาถึงลงทุนกับบิต

Kevin คิดทบทวนดู พวกเขาไม่ได้มีข้อได้เปรียบอะไรที่ชัดเจน สิ่งเดียวที่เป็นข้อได้เปรียบของอุตสาหกรรมนี้มีข้อดีและความฉลาดของเขา ดังนั้นเขาจึงเลือกตอบอย่างปลอดภัย “เพราะวัฒนธรรมและค่านิยมของบริษัทครับ”

แม้ว่าคำตอบนี้จะเหมือนไม่มีค่าอะไร แต่มันสำคัญมากสำหรับนักลงทุนส่วนใหญ่

เตชิตยิ้ม ในเวลาอันสั้นก็ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นกับรอยยิ้มนั้น “ไม่ใช่ เป็นเพราะบริษัทคุณเป็นบริษัทเทคโนโลยีด้านสิ่งแวดล้อม และมุ่งมั่นที่จะก่อให้เกิดผลที่ดี”

Kevin ตกตะลึง แต่ไม่นานเขาก็อยากที่จะเข้าใจ นี่เป็นเรื่องของความคาดหวัง ก่อนตัดสินใจลงทุน เตชิตทำงานการกุศลตลอด ไม่เคยมีความขัดแย้ง

“ผมลงทุนกับบิต โอเอ็มไม่ใช่เพราะศักยภาพของคุณเท่านั้น ยิ่งกว่านั้นคือบิต โอเอ็มเป็นบริษัทที่สมควรดำรงค์อยู่ต่อไป” เตชิตไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อน แต่ตอนนี้ต้องพูด “ดังนั้นตอนนี้แม้เรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับคุณ สำหรับผมก็อาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่เช่นกัน แต่มันขัดกับความตั้งใจเดิมของผมตั้งแต่ต้น”

สิ่งนี้ขัดแย้งกับหลักการณ์ที่เขาเลือกตั้งแต่แรก ความรู้สึกนี้จึงไม่เป็นมิตรนัก

Kevin ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ก็รู้ว่าเขาเอาจริงจึงจริงจังขึ้นมา “เต เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่จัดการไม่ได้ คุณก็รู้ว่าตั้งแต่ก่อตั้งบริษัทมาจนถึงตอนนี้ มีเพียงสิบกว่าต้นๆเท่านั้น นอกนั้นก็ได้รับการแก้ไขได้อย่างสมบูรณ์แบบ”

เขาอธิบายถึงการบาดเจ็บจากการทำงานอย่างดี

หลังจากได้ฟังเตชิตก็ยิ้มและพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นคุณวางแผนที่จะจัดการ “อย่างสมบูรณ์แบบ” กับเรื่องนี้อย่างไร”

เขาเน้นคำนี้โดยเจตนา น้ำเสียงฟังดูไร้สาระมาก

Kevin อึ้งอยู่นานและก็ไม่พูดอะไร “เราสามารถให้ค่าชดเชยได้เท่าที่พวกเขาต้องการ ให้เขาใช้ชีวิตได้อย่างไม่ลำบากโดยที่ไม่ต้องทำงานตลอดชีวิต หรือว่าให้พวกเขาได้กลับมาทำงานในตำแหน่งเดิมจนกว่าจะเกษียณ”

สำหรับเวลานี้ เตชิตวางถ้วยน้ำชาในมือของเขาลง นัยน์ตาดำขลับของเขาจ้องมองนัยน์ตาสีฟ้าของชาวอังกฤษคนนั้น ช่างแตกต่างกันระหว่างท้องทะเลใต้ก้อนเมฆกับสระน้ำลึกในเวลากลางคืนอย่างนั้น

“Kevin คุณก็รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการคือคำขอโทษไม่ใช่ค่าชดเชย” เขาชี้ให้เห็นจุดสำคัญในการที่จะคลี่คลายเรื่องนี้อย่างไม่เปิดโอกาสให้ดิ้นหลุดได้