ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 321

ตอนที่321ใช่ลูกของฉันหรือเปล่า

หลังจากที่หลับฝันดีมาทั้งคืนเช้าวันต่อมาเตชิตก็ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุก

เขาตื่นขึ้นมาก็พบกับใบหน้าอันบอบบางที่หันมาทางเขาเธอยังหลับอยู่ดูเหมือนเธอนอนไม่ค่อยสบายคิ้วจึงขมวดเล็กน้อยปากเล็กเปิดออกเพื่อหายใจโดยไม่รู้ตัว

เตชิตงงไปครู่หนึ่งจากนั้นนัยน์ตาของเขาก็สัมผัสถึงความอ่อนโยนราวกับสายน้ำเขาจำได้ว่าเมื่อคืนเธอนอนหันหลังให้เขา

เธอแอบหันมาตอนดึกๆหรือเธอนอนละเมอกันนะ?

ในใจของเตชิตรู้สึกระทวยไปหมด

แสงอาทิตย์จากภายนอกสอดส่องเข้ามาทางหน้าต่างเป็นแสงอาทิตย์ที่ไม่ร้อนมากกำลังพอดีที่จะทำให้คนเรารู้สึกสบาย

เตชิตมองไปยังร่างที่กำลังหลับสนิทเขาไม่อยากรบกวนเธอแต่ก็ไม่สามารถจากไปแบบนี้ได้

อีกสักครู่เธอตื่นขึ้นมาทั้งห้องก็จะอบอวลไปด้วยความอึดอัดและความเย่อหยิ่งมีแค่เวลานี้ที่เธอจะอยู่ดีๆเขาถึงกล้าแสดงความรักที่มีต่อเธอมาตลอดห้าปีออกมาทางสายตา

นางเอกนอนอยู่บนเตียงและมีพระเอกคอยเฝ้าอยู่ข้างเตียงภาพที่โรแมนติกแบบนี้มีแค่ในละคร

ทันใดนั้นบรรยากาศที่แสนดีในตอนเช้าก็ถูกทำลายโดยเสียงเรียกเข้าจากมือถือ

เตชิตขมวดคิ้วแล้วเดินไปตามเสียงมือถือที่อยู่ไม่ไกลมากนัชชาค่อยๆรู้สึกตัวแต่ก็ไม่ได้ตื่นเต็มที่

เตชิตรีบเดินไปยังมือถือแล้วกดปิดเสียงทันทีตอนแรกเขาก็ไม่อยากรับสายแต่พอเห็นชื่อคนโทรเข้าแล้วอดไม่ได้ที่จะรับมัน

เตชิตไม่คิดเลยว่าเพียงคำพูดไม่กี่คำของชนุดมจะทำให้เขาหัวใจแทบสลาย

“ฉันพาธีมนต์ไปส่งที่โรงเรียนอนุบาลแล้วช่วงสองสามวันนี้ฉันจะหาที่อยู่ใหม่ให้เขาที่พักเก่าฉันกลัวจะมีคนของเตชิต”

เสียงเรียบๆถูกส่งออกมาจากสายแถมพูดถึงความลับที่น่าตกใจ

ธีมนต์

ลูก

โรงเรียนอนุบาล

สมองของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยคำพูดของคนในสายตัวของเขาแข็งทื่อตาของเขาก็เบิกกว้างและกระชับมือแน่นคำพูดของคนในสายทำให้เขารู้สึกเหมือนวิญญาณหลุดออกมาจากร่างความคิดที่ไร้สาระก่อตัวขึ้นในสมองของเขาอย่างไม่รู้จักสิ้นสุด

ก้อนเนื้อที่อยู่ในอกของเขาเต้นแรงมากแรงจนเขาเกือบจะไม่สามารถต้านทานพลังที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของเขาเองได้

“เธอไม่ต้องห่วงนะเมื่อวานฉันคุยกับธีมนต์แล้วว่าเธอไปทำงานอีกสองวันก็กลับมา”ชนุดมคิดว่าเป็นเพราะนัชชาเป็นห่วงลูกมากเกินไปจนไม่พูดอะไรออกมา“เรื่องของลูกฉันจะช่วยเธอเองส่วนเธอก็รักษาสุขภาพของตัวเองก่อน”

“ลูก?”。

เตชิตถามออกไปด้วยเสียงที่สั่นคลอน

ชนุดมพอได้ยินเสียงเตชิตก็กำหมัดแน่นสีหน้าเขาเปลี่ยนไปทันที“นายอยู่ตรงนั้นได้อย่างไร!?นัชชาหล่ะนายทำอะไรนัชชา?”

คำพูดเมื่อสักครู่ของชนุดมทำให้ในใจของเตชิตเต็มไปด้วยความสับสนเตชิตถอนหายใจแล้วถามออกไปด้วยความยากลำบาก“ธีมนต์เป็นลูกของใคร?”

ชนุดมยังไม่ทันตอบก็มีเสียง‘เคร้ง’ดังมาจากข้างหลัง