ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 329

ตอนที่329เธอมีความรู้สึกกับฉัน

ในรถเงียบไปอย่างแปลกประหลาดความอ่อนหวานในเมื่อกี้หายไปหมดนัชชามองไปทางหน้าของผู้ชายที่รอยมือเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆเธอตัวแข็งไปหมด

“ตบหน้าฉันก็หายโกรธแล้วเหรอ?”ผ่านไปนานมากผู้ชายใช้น้ำเสียงที่เยือกเย็นพูดออกมา

ในชีวิตนี้เขาไม่เคยโดนใครตบหน้ามาก่อนยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงตบเลยเธอคือผู้หญิงคนเดียวที่กล้าตี

“ก็ก็นายมาทำให้ฉันโมโหก่อนหนิ!”นัชชาพูดอย่างไม่มั่นใจทำได้เพียงเถียงกลับไปเพื่อให้ตัวเองหนีพ้น

“ในห้าปีนี้เธอแก้ปัญหาด้วยวิธีแบบนี้เหรอ?”เตชิตโดนตบทีนึงในใจยังไงก็ไม่พอใจน้ำเสียงก็เย็นชา“อยากลงมือก็ลงรู้ไหมว่าต้องได้รับผลอย่างไร?”

นัชชายังไม่เข้าใจว่าผลนั่นคืออะไรผู้ชายก็มาทับที่ตัวเธอจูบไปที่ปากของของเธอไม่มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อยพุ่งเข้าไปในปากของเธอตรงๆเอากลิ่นบุหรี่เข้าไปในปากของเธอฟันไปกัดริมฝีปากของเธอปากว่าจูบแต่เหมือนเป็นการลงโทษ

ลงโทษที่เธอตบเมื่อกี้ลงโทษที่เธอดื้อ

นัชชารับมือจูบแบบนี้ไม่ไหวเธอกลัวแล้วรีบเอามืดดันหน้าอกเตชิค“เตชิตนายอย่าทำแบบนี้”

……”

ผู้ชายทำเหมือนไม่ได้ยินจูบเธอแรงแหมือนเดิมเขาแค่ใช้แรงนิดเดียวก็เก็บมือที่เธอกำลังดิ้นอยู่ไว้ด้านหลังมืออีกข้างไปลูบไล้ที่ตัวของเธอเขารู้จุดอ่อนของเธอชัดเจนเกินไปแล้วแค่นิดเดียวก็ทำให้เธอตั้งตัวไม่ทัน

นัชชาถูกปล่อยตัวก่อนที่เธอจะดับลมหายใจตัวของเธอขยับไม่ได้ทำได้เพียงใช้ปากที่บวมๆแดงๆร้องขอเขา“นายปล่อยฉัน!”

ในรถที่มืดมนสายตาของเขาอ่อนโยนและดำมืดมีหลายอารมณ์ที่เธอไม่เข้าใจปนอยู่ตาคู่นั้นเหมือนจะดูดกลืนเธอเข้าไปเป็นแรงกดดันอย่างอ่อนโยน

นัชชารับรู้ได้อย่างชัดเจนว่ามือของผู้ชายจากไหล่ถอยลงไปเรื่อยๆไปลูบที่หลังของเธอ

เธอยังอดกลั้นไว้เหมือนเดิมแต่บนใบหน้าเริ่มแดงๆแล้วเหมือนดอกไม้สีแดงที่บานอยู่บนใบหน้าที่ขาวซีด

เป็นแบบนี้ได้ไง?

ทั้งๆที่ไม่อยากเป็นแต่ก็ควบคุมไม่ได้

นัชชาอึ้งไปเลยและในตอนนี้มือของเขาเข้าไปใต้กระโปรงของเธอ

“อ้า!”เธอร้องดังขึ้นมายังไม่ทันขัดแย้งมือของเขาก็ถอยออกมาก่อนแล้ว

เหมือนจะถูกกระทบกระเทือนนัชชามองไปทางผู้ชายอย่างประหลาดใจเห็นแต่เขายิ้มแปลกๆ“นัชชาเธอมีความรู้สึก”

ในสมองของนัชชาดังปั้งเธอเข้าใจมากว่าคำพูดของเขาหมายความว่าไงและเพราะเหตุผลนี้อยากจะทำให้เธอตาย

เธอก้มหน้าลงไม่ยอมรับแค่พูดว่า“ขืนใจฉันนายภูมิใจนักเหรอ?ร่างกายฉันอาจจะคุ้นชินกับนายแล้วแต่ใจของฉันไม่ยอม!”

“ในใจไม่ยอมแล้วจะเปียก?”ผู้ชายไปจับที่คางของเธอทำให้เธอหลบหนีไม่ได้

คำพูดแบบนี้ทำให้นัชชาตัวร้อนไปหมดหน้าก็แดงไปหมด“นายไม่ต้องพูดแล้วหุบปาก!”

“หรือเธอเป็นแบบนี้กับทุกคนฮืม?”

“......ไม่ใช่ไม่ใช่......”นัชชาจะร้องไห้อยู่แล้วเธอเกลียดตัวเองที่ควบคุมตัวเองเวลาเจอเขาไม่ได้“ขอร้องนายไม่ต้องพูดแล้วนายทำแบบนี้จะทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองชั่ว”

“เธอชั่วแล้วฉันคืออะไร?”เสียงของผู้ชายเต็มไปด้วยความรู้สึกที่เหงา“ฉันไม่เคยรู้สึกว่าเธอที่เป็นแบบนี้ชั่วเธอเป็นแบบนี้ฉันรู้สึกดีใจมากนัชชาๆตอนที่เห็นเธอฉันก็ทนไม่ไหวแล้วฉันอยากได้ทั้งใจและร่างไม่มีทางข่มขืนเธอและไม่คิดที่จะข่มขืนเธอเธอไม่จำเป็นต้องว่าตัวเองไม่ดีต่อหน้าฉัน”

“ในตอนที่ฉันไม่รู้เธอคลอดลูกให้ฉันมาหนึ่งคน”เตชิตเหมือนโดนอะไรสิงพูดแต่คำนี้ซ้ำๆมือของเขายื่นเข้าไปในเสื้อของเธอไปจับใส่แผลนั้นอีกครั้งในใจรู้สึกดีใจมาก

ลมหายใจของเขาสั่นๆธีมนต์ออกมาจากตรงนี้มือของเขาเหมือนกำลังถูกไฟเผาเลย

นัชชาตกอยู่ในคำพูดที่หวานๆของเขาเริ่มหลงลืมตัวเองน้ำตาที่คลอเบ้าก็หายไปมองผ่านกระจกบนหัวไปทางดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้า

เธอรู้สึกถึงความหยาบของฝ่ามือเขาได้อย่างชัดเจนเธอหัวเราะขมขื่นตัวเองทำอะไรกับเขาไม่ได้จริงๆเธอไม่มีทางจัดการกับเขาได้แค่ไปหลงรักเขาก็แพ้แล้วจะหนีไปได้ยังไง?