ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 338

ตอนที่338ลูกยังมีความรู้สึกต่อเขามั้ย

ทันใดนั้นณัชชนม์กลัวว่าคนอื่นจะได้ยินรีบดึงพวกเธอสองคนเข้ามาในบ้านแล้วปิดประตูลงไม่เชื่อหูตัวเองมองไปที่เด็กน้อย“เด็กคนนี้.......เรียกฉันว่าอะไรนะ”

“คุณยายครับ”ธีมนต์ตอบแทน“คุณเป็นแม่ของคุณแม่ก็เลยเป็นยายของผม”

แค่คำเดียวทำทั้งสองมึนงงแม่ของแม่นั่นก็หมายความว่านัชชาเป็นแม่ของเด็กคนนี้

แต่ถ้ามองดูดีๆเด็กก็หน้าคล้ายๆเธอ

เมทนีกับณัชชนม์รู้สึกสับสนไม่ได้ไม่ดีใจแต่ก็ไม่ได้ดีใจเหมือนถูกชกหน้าแต่ดีที่เธอกลับมามีชีวิตกลับมา

ทั้งสี่คนเดินมาอยู่ที่ห้องรับแขกธีมนต์ก็เริ่มอยากรู้อยากเห็นมองไปรอบๆห้องแต่เขารู้ว่าบรรยากาศไม่ค่อยดีเลยกระซิบถามนัชชาเบาๆข้างหู“แม่ครับนี่เป็นบ้านที่แม่อยู่ตั้งแต่เด็กจนโตหรอครับ”

“ใช่ครับลูกเดินไปดูรอบๆได้ไม่เป็นไร”นัชชาไม่อยากให้ลูกรู้เรื่องให้เขาไปเล่นที่อื่น“ห้องนั้นเป้นห้องนอนของแม่ลูกเข้าไปดูสิว่าต่างกับของลูกยังไง”

“ครับ”เขาวิ่งเข้าไปในห้องนอนอย่างรวดเร็ว

ณัชชนม์นั่งอยู่บนโซฟายื่นมาดึงมือนัชชามือที่หนาแน่นตอนนี้เริ่มเหี่ยวนัชชาเจ็บปวดหัวใจน้ำตาเริ่มคลอ“แม่เป็นยังไงบ้างสบายดีมั้ย”

“จะสบายดีได้ยังไง..............”ณัชชนม์ยกมือไปเช็ดน้ำตา“หลังจากลูกเกิดเรื่องฉันกับพ่อของลูกร้องไห้ทุกวันร้องจนตาจะบอดแล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งไม่ว่าจะลืมตาหรือหลับตาก็เห็นแต่ภาพของลูก”

“ขอโทษนะคะ”นัชชาไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรเป็นเพราะเธออกตัญญูเป็นความซวยที่พวกเขาได้เธอเป็นลูกสาว

“ไหนๆก็กลับมาแล้วอย่าพูดอะไรที่มันไม่มีประโยชน์”เมทนีพูดขัดขึ้นรู้สึกสงสารที่ทรมานกันมาตั้งนานไม่อยากให้พูดถึงและกลับไปรู้สึกแบบนั้นอีก“หลายปีที่ผ่านมาไปอยู่ไหนมาทำอะไรบ้างเล่าให้ฉันกับแม่ฟังสิ”

นัชชาเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นตลอดห้าปีให้พวกเขาฟังทุกอย่างรวมถึงเรื่องลูกด้วย

พอฟังจบทั้งสองก็อึ้งไม่รู้จะตอบกลับยังไง

“แสดงว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของเตชิตกับลูกหรอ”

นัชชาพยักหน้า“อืมห้าปีที่แล้วก่อนจะจากไปหนูก็ท้องแล้วแต่ตอนนั้นศาลพิพากษาลงมาไม่มีเวลาคิดมากขนาดนั้นก็เลย.................”

“ซื่อบื้อลูกโง่หรอ”ณัชชนม์ทั้งโกรธทั้งไม่พอใจ“ลูกเจอเรื่องมากมายขนาดนี้เตชิตรู้มั้ยลูกนะลูก...........”

นัชชารู้สึกซึ้งใจทุกคนยืนอยู่ตรงกลางมีเพียงพ่อแม่เธอยืนอยู่ข้างเธอ

“แม่เรื่องมันผ่านไปแล้วหนูก็กลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว”

ณัชชนม์ร้องไห้พูดไม่ออก