ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 341

ตอนที่341 ดูว่าผมจะจัดการกับแม่ลูกคู่นั้นยังไง

หลังจากประทินจากไปจริยาถามเขาสองสามประโยคเห็นว่าเขาไม่เต็มใจที่จะพูดจึงไม่ถามเขาอีกเลยกลับบ้านไปกับชนุตต์และเวธนี

ชายชราเรียกให้เขาเข้าไปในห้องอ่านหนังสือระหว่างสองคนกั้นด้วยโต๊ะตัวหนึ่งคนหนึ่งยืนอีกคนหนึ่งนั่งพวกเขาเผชิญหน้ากันอย่างชัดเจนบรรยากาศราวกับเหมือนหากว่าใครคนใดคนหนึ่งเผลอก็จะโดนยิงยังไงยังงั้น

"พูดมาสิเด็กคนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น" ชายชราเริ่มพูดก่อน

เตชิตทำหน้าเฉยเมย"ก็ไม่มีอะไรเด็กคนนั้นเป็นลูกของผมกับนัชชาอายุสี่ขวบและดูเหมือนว่าหน้าตาจะมาทางผม"

"ฉันถามว่าสรุปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!มีเด็กคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วเขาเกิดที่ไหนเรื่องพวกนี้ทั้งหมดแกต้องรายงานฉันอย่างละเอียด! " ชายชราอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นเสียงกับเขา

เตชิตฟังแล้วก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา"เธอตั้งครรภ์เด็กคนนั้นเมื่อห้าปีก่อนตั้งแต่ก่อนเธอประสบอุบัติเหตุเพราะลูกเธอจึงวางแผนไปจากผมหลังจากนั้นเธอให้กำเนิดลูกของผมในประเทศอังกฤษและเลี้ยงดูเขาจนโตส่วนเรื่องอื่นผมไม่รู้คุณตาต้องถามเธอเอง"

หลายปีที่ผ่านมาคนที่ขาดหายไปไม่ใช่แค่พวกเขาแต่ยังมีตัวของเขาด้วย

ชายชราฟังอย่างตั้งใจทุกคำท้ายสุดเขาก็พูดว่า" เด็กคนนี้ชื่อว่าอะไร? "

"ธีมนต์แดนโพธิ์แปลว่าผู้มีปัญญาฉลาดเฉลียว"

"เด็กผู้ชาย? "

"ใช่ครับ"

ชายชราพยักหน้า"ชื่อความหมายดีทีเดียวแต่... ทำไมถึงใช้นามสกุลตามฝ่ายแม่"

"ตอนที่เธอให้กำเนิดลูกคนนี้ก็ไม่คิดว่าจะให้ผมรับรู้ก็เลยใช้นามสกุลของแม่เพราะฉะนั้นคุณตาก็ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะมีแผนการร้ายอะไรแบบนี้ไม่ดีหรอกหรือ?" เตชิตรู้ว่าพวกเขาต้องมีความคิดไม่ดีเกี่ยวกับเธอเขาเลยพูดดักคอไว้ก่อน

“เรื่องของผู้ใหญ่ก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวกับเด็กในเมื่อเด็กคนนั้นเป็นลูกของแกก็ต้องใช้นามสกุลเก่าแก่ของตระกูลเราจิวะพงษ์ไม่อย่างนั้นคนอื่นรู้เข้าจะเห็นเป็นเรื่องตลกเปล่าๆ!” ชายชรายังคงมีความคิดติดกับค่านิยมเดิมๆว่าเด็กควรใช้นามสกุลฝ่ายพ่อ

ไม่ว่าจะเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิงก็ไม่เป็นไรแค่มีสายเลือดของตระกูลจิวะพงษ์ก็พอแล้วเตชิตรู้สึกไร้สาระแม้ว่าคุณตาของเขาจะยอมรับเด็กคนนี้แต่ว่า——

"เธอเป็นคนให้กำเนิดเองเลี้ยงดูปูเสื่อเองแม้แต่ทะเบียนบ้านก็ไปทางฝ่ายแม่คุณตาคิดว่าเพียงคำพูดประโยคเดียวเธอจะเปลี่ยนนามสกุลลูกหรอถึงผมอย่างให้เปลี่ยนก็ไม่แน่ใจว่านัชชาจะเห็นด้วย"

"เธอมีอะไรไม่เต็มใจล่ะถ้าลูกใช้นามสกุลตระกูลจิวะพงษ์แล้วจะเสียเปรียบอะไรหรือยังไง? "

“คุณตาคิดว่าทุกคนจะอยากใช้นามสกุลจิวะพงษ์หรือไง？เธออยู่ที่อังกฤษก็อยู่ดีกินดีถึงแม้ไม่มีผมเธอก็หาเงินทองได้ไม่ขาดสายไม่ลำบาก”

"แก! " ชายชราถูกเขาพูดขัดคอจนพูดไม่ออกตบโต๊ะด้วยความโกรธ" แกตาบอดเพราะผู้หญิงคนนั้น! "

"ใช่ผมตาบอดเพราะรักเธอ" จนถึงตอนนี้เตชิตไม่ปฏิเสธ" ผมตาบอดตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อนแล้วคุณตาก็ใช่ว่าจะไม่รู้"

"ดีแกกล้าดีมาก..."ชายชราพูดอะไรไม่ออกได้แต่ถลึงตาใส่เขาหยุดไปชั่วครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดอย่างโมโหว่า" ถ้าแกแน่จริงแกก็จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยอย่าให้ฉันกับยายของแกต้องเหนื่อยใจตอนนี้แกก็อายุปาเข้าไปสามสิบเจ็ดแล้วแกคิดว่ายังมีอีกห้าปีที่แกยังลอยไปลอยมาได้หา? ”

เตชิตรอคำพูดประโยคนี้มานานแล้วดวงตาอันแหลมคมของเขาหรี่ลงสะท้อนให้เห็นแววตาที่เป็นประกาย" ผมก็อยากมีครอบครัวอยู่กันอย่างสงบขอแค่คำพูดของคุณตาแค่ประโยคเดียวผมจะรับนัชชามาอยู่ด้วยกันทันที"

ตอนนี้ชายชราเข้าใจจุดประสงค์ของเขาแล้วเขาแค่ต้องการยั่วโมโหเท่านั้น

สงบอารมณ์ลงแล้วถามเขาอย่างคลุมเครือ"เมื่อกี้แกบอกว่าแม้ว่าแกจะเต็มใจแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเต็มใจด้วยมิใช่หรอพอตอนนี้มาบอกว่าแกตัดสินใจคนเดียวได้？"

"ถ้าอย่างนั้นคุณตารอดูต่อไปว่าผมจะจัดการกับแม่ลูกคู่นั้นยังไง"