ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 35

ตอนที่35 เตชิตถูกตรวจสอบ

พอพูดถึงนี่ เธอตั้งใจหยุด แล้วมองหน้าน้ำฝน ถ้าเกิดจำไม่ผิด น้ำฝนเป็นเสมียนของเตนัท เคยแสดงออกว่าปลื้มนภันต์อยู่ แต่ไม่รู้ว่าปลื้มมากน้อยแค่ไหน

น้ำฝนได้ยินก็รีบมองไปทางห้องทำงานของนภันต์ แต่เสียดายที่ม่านปิด มองเห็นข้างในไม่ค่อยชัด

แต่เธอกลับพูดเหมือนมองเห็น พูดด้วยน้ำเสียงร้ายๆ “นัชชา ฉันได้ยินมาจากลูกน้องของเวทิดานานแล้วว่าเธอใช้เส้นสายในการเข้ามาทำงานที่นี่และมีความสัมพันธ์ลับๆกับคนที่ตำแหน่งสูงๆอีกด้วย ตอนนี้ยังมาใกล้ชิดกับทนายนภันต์อีก ทำเกินไปแล้ว....................”

ปวิมลพูดขึ้นพร้อมสะบัดผม “ใครจะรู้ล่ะ ฉันแค่พูดผ่านๆ ไปเถอะ เราไปทำงานของเรา”

…………………………

แต่บรรยากาศในห้องไม่เหมือนที่คิดกันไว้

นภันต์โยนเอกสารลงบนโต๊ะ “ใครให้เธอไปให้คำสัญญากับแขกไว้”

นัชชางง “ห้ะ สัญญาอะไรคะ”

นภันต์เอามือยันโต๊ะแล้วเอียงตัวมาเล็กน้อย “ลืมแล้วหรอ”

นัชชากลืนน้ำลายลงคอ แล้วย้อนคิดถึงคำพูดของตัวเอง ‘คดีครั้งนี้ชนะไม่ยาก พวกเราจะเรียกร้องสิทธิให้คุณเอง’

แล้วมันแปลกตรงไหน ก็ปกติดี และเธอเพียงแค่อยากจะพูดปลอบโยนคุณนิพิฑ

เธอเงยหน้าพูด “ฉันไม่รู้สึกว่ามันผิดตรงไหนเลย”

“ไม่รู้สึก” นภันต์แสยะยิ้ม เสียงเบามาก มากจนคนไม่รู้สึก “คุณมีหลักฐานมั้ย มั่นใจที่จะชนะคดีได้แน่ๆมั้ย คุณไม่มีแม้แต่ เอกสารที่ต้องใช้ในศาลแล้วคุณพูดแบบนั้นออกไปได้ยังไง”

“ฉันแค่คิดว่ามันเป็นหน้าที่ของทนายที่ต้องมีความรับผิดชอบนี้............”

“คุณคิดว่าหรอ” นภันต์ตบโต๊ะเสียงดัง “โรงเรียนไม่ได้สอนเธอหรอว่าทำงานกฎหมายต้องรับผิดชอบคำพูดทุกคำที่พูดออกไป ถ้าคดีนี้เราไม่ชนะ คำพูดนี้ไม่ได้ช่วยเขาแต่เป็นการทำร้ายคุณนิพิฑ แล้วยังจะพูดคำว่าหน้าที่ นี่เป็นหน้าที่ของเธอหรอ”

นัชชางงที่ทำไมเขาต้องโกรธมากมายอะไรขนาดนั้น “มันก็แค่คำพูดคำเดียว คุณทนายถ้าคุณมีอคติในตัวฉันก็ไม่จำเป็นต้องเอางานมาอ้างหรอกค่ะ”

พอได้ยิน นภันต์มองเธอแรงกว่าเดิม “หาเรื่องคุณหรอ คุณคิดว่าคุณเป็นใคร”

นัชชาโกรธ

“มันก็แค่คำพูดคำเดียว” เขาตั้งใจเน้นเสียง “ถ้าคุณมีความคิดแบบนี้ คุณก็ไม่เหมาะที่จะมาทำงานด้านกฎหมาย”

นัชชากำมือแน้น อยากจะตอบโต้นภันต์มาก ตั้งแต่เข้าห้องมาเธอไม่คิดว่าเธอจะพูดหรือทำอะไรผิด

ตอนนี้กลับพูดอะไรไม่ออก

“บอกว่าฉันไม่แยกแยะ” นภันต์ลุกจากที่นั่ง “ดูเหมือนว่าหลังจากที่คุณนัชชาเรียนจบ ความรู้ สมองก็ยังเก็บอยู่ในโรงเรียน”

เขาโยนเอกสารของนัชชา “ใส่หัวออกไป ฉันไม่ร่วมงานกับคนแบบนี้”

...............................................

นัชชาไม่รู้ว่าตัวเองเดินมาถึงห้องทำงานได้ยังไง สติเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แก๋เห็นสภาพของเธอเลยดึงเธอออกมาข้างนอก “นัชชา เธอเป็นอะไร ทำไมสติล่องลอย”

นัชชาส่ายหน้า “ไม่เป็นไร”

“ไม่เป็นอะไรแน่นะ”