ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 353

ตอนที่353 ฉันจะหาผู้หญิงแบบไหนก็เรื่องของฉัน

ความคิดแวบแรกของเธอ เตชิตบอกเรื่องลูกกับเธอ ความสัมพันธ์จะต้องไม่ธรรมดา และเธอพูดว่าอะไรนะ เธอรับได้งั้นหรอ

นัชชาหน้านิ่ง “ลูกของฉัน คุณไม่จำเป็นต้องมายอมรับ ไม่ว่าจะตอนนี้ หลังจากนี้ หรือในอนาคต”

ประทินเห็นการกระทำของเธอ รู้สึกไม่พอใจ แต่ไม่อยากแสดงออกตอนอยู่ต่อหน้าเตชิต เลยเก็บกลั้นเอาไว้ “คุณนัช ช่วยระวังคำพูดด้วยนะคะ”

นัชชายืนอยู่หน้าพวกเขา คนหนึ่งมองเธอด้วยสายตาสนุก อีกคนมองด้วยสายตาไม่พอใจ ดูก็รู้ว่าไม่ได้อยากจะคุย

เธอก้าวถอยหลัง มองไปทางชนุดม พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าคุณเตไม่อยากคุย งั้นก็ไม่เป็นไรคะ”

“คุย” คิดไม่ถึง เตชิตตอบรับอย่างไม่ลังเล เขาเอามือประทินออกจากแขนของเขา ถึงจะคุยกับเธอ แต่สายตาไม่ได้ละไปจากนัชชา “เธอไปรอข้างนอก”

ประทินยืนงง “ห้ะ........”

เมื่อกี้เขายังยืนอยู่ข้างเธอ ทำไมตอนนี้..............

เตชิตไม่ได้ให้เวลาเธอคิด เขาหันหลังเดินเข้าไปในห้องประชุม ทิ้งให้เธอยืนขายหน้าอยู่ตรงนั้น มองดูนัชชากับชนุดมเดินเข้าไปตาม

เสียงปิดประตู เธอมองดูรอบข้างที่ว่างเปล่า เหมือนเมื่อกี้ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น และตอนนี้เหลือตัวเธอคนเดียว

ประทินเสียใจ เหมือนตัวเองเป็นคนนอก แต่........เธอยกมือจับส่วนที่เตชิตจับเมื่อกี้ ตรงนั้นยังมีกลิ่นไอความร้อนของเขาอยู่

เมื่อกี้ เตชิตจับมือเธอ

สองสามปีที่ผ่านมา เตชิตไม่เคยทำแบบนี้กับเธอ เขามีแต่มองเธอด้วยสายตารังเกียจ อย่าว่าแต่จับมือ ไม่มีแม้แต่ได้เดินด้วยกัน เขาจะคอยหลีกเลี่ยง

แต่เมื่อครู่เขาจับมือเธอ

นี่เป็นสิ่งที่ประทินไม่เคยได้รับ ไม่เคยเกิดขึ้นแม้แต่ภาพวาดฝันแต่กลับเกิดขึ้นจริงในชีวิต มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก ดีจนเธออยากให้เตชิตทำแบบนี้กับเธอไปตลอดชีวิต

เธอนึกมาตลอดว่าสิ่งที่เธอชอบในตัวผู้ชายคนนี้คือหน้าที่การงานและรูปร่างหน้าตาของเขา แต่เธอเพิ่งรู้ตัวว่าเธอรักทุกอย่างที่เขาเป็น ถึงเขาจะไม่รวยมากแต่เธอก็อยากครอบครองเขา

หลังจากนี้ ตอนประทินกลับมาคิดดูดีๆเธอเริ่มรู้สึกกับผู้ชายคนนี้เมื่อไหร่ มันคงจะเริ่มตั้งแต่ตอนนี้

..........................

ในห้องประชุมไม่เหมือนข้างนอก นัชชากับชนุดมนั่งฝั่งเดียวกัน เตชิตนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ทั้งสามมองหน้าซึ่งกันและกัน ต่างคนต่างรู้สึกแปลก รอดูว่าใครจะเป็นคนพูดก่อน

นัชชานั่งทนความอึดอัดไม่ไหว เธอเอ่ยปากพูด “ฉันอยากคุยกับคุณเรื่องลูก”

“พูดมาซิ” เขาพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน

นัชชาไม่ชอบที่เขาเป็นแบบนี้ เหมือนเธอเป็นของเล่นของเขา แต่พอนึกถึงลูก เธอจะต้องอดทน “ที่ฉันเคยขอเวลาไปคิด ตอนนี้ฉันพอจะได้คำตอบแล้ว”