ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 376

ตอนที่376สลบแล้วเข้าโรงพยาบาล

เตชิตไม่ได้จูบเธอแต่ไปกัดที่หน้าอกซ้ายของเธอ

แรงของเขาไม่น้อยทำให้นัชชารับรู้ถึงความรู้สึกที่ฟันกัดเข้าไปที่เนื้อต้องถลอกแน่ๆเลยเธอเจ็บร้องออกมาแล้วน้ำตาคลอเบ้า

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเจ็บหรือเป็นเพราะอะไรน้ำตาของเธอกลั้นไม่ไหวอีกต่อไปเสียงที่เปล่งออกมายังควบคุมไม่ได้เธอปิดปากแน่นๆแต่ตัวของเธอก็ชักเบาๆไม่หยุด

เตชิตรู้สึกถึงรสชาติของเลือดที่อยู่ในปากรู้สึกได้ว่าเธอกำลังตัวสั่นอยู่ก็รู้สึกสงสารก็เลยไปเลียจุดที่เขากัด

ผ่านไปสักแป๊บเลือดไม่ไหลออกอีกเขาเงยหน้าขึ้นที่มุมปากของเขามีเลือดของเธอติดอยู่“เจ็บไหม?”

เสียงของเขาถูกส่งเข้าไปในหูของนัชชาทำให้เธอละเมอ

นัชชาไม่ได้พูดอะไรเลยหน้ามองไปทางท้องฟ้าที่มืดครึ้มเธอรู้สึกว่าหนาวมากหนาวแบบนั้นแบบที่หนาวยันกระดูก

ไม่ได้ยินคำตอบจากเธอเขาก็เดินเข้าไปใกล้เธออีก“บอกฉันมาว่าเจ็บไหม?”

“เจ็บ”เธอมองไปทางอื่นน้ำตาของเธอไหลออกมาไม่หยุดสุดท้ายก็ทนการทรมานของเขาไม่ไหว“ฉันเจ็บนายคงดีใจมากสินะ?”

ไม่ดีใจเลย

หัวใจของเขาเจ็บปวดจะตายอยู่แล้ว

แต่เขาพูดไม่ได้เขาต้องให้เธอจำไว้จำทุกอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้

เขาสามารถที่จะทำให้ผู้ชายคนนั้นเป็นแบบนั้นและสามารถทำทุกอย่างโดยไม่ต้องคิดว่าภายหลังจะเกิดอะไรขึ้นเขาอยู่ต่อหน้าเธอเขาก็ยังเป็นตัวร้ายอย่างเช่นเคย

“เจ็บก็จำไว้ต่อไปอย่าดื่มเหล้าที่ผู้ชายคนอื่นให้ก่อนจะดื่มก็ลองคิดดูว่าตัวเองมีความอดทนมากขนาดไหน”เขายิ่งรักเธอมากเท่าไหร่คำพูดที่พูดนั้นก็ยิ่งเจ็บมากเท่านั้น

ร่างกายของนัชชาไม่เจ็บปวดเท่าหัวใจของเธอในตอนนี้ที่เธอมาหาเขาในวันนี้เพราะไม่รู้จะต้องทำยังไงต่อแค่มีทางออกนิดเดียวเธอก็จะพยายามแสวงหา

แต่ตอนนี้พูดเรื่องพวกนี้ก็ไม่มีความหมายแล้วเรื่องมาถึงจุดนี้เธอมีความหวังสุดท้ายเพียงหนึ่งอย่าง

เธอหายใจเข้าลึกๆแม้กระทั่งน้ำเสียงก็ยังสั่น“ให้ฉันเจอลูกเถอะ”

คำนี้อีกแล้ว

เตชิตที่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าสักวันหนึ่งเขาจะเกลียดคำนี้มากขนาดนี้แค่ได้ยินก็รู้สึกไม่ดีและไม่พอใจ

เด็กเด็ก

นอกจากเด็กเธอเคยคิดอะไรอีกบ้าง?

แม้กระทั่งเรื่องเมื่อกี้ที่เขาชกผู้ชายคนนั้นจนกลายเป็นสภาพอย่างนั้นในใจของเธอก็ไม่รู้สึกอะไรแม้แต่น้อยเหรอ

เตชิตหัวเราะเขาปล่อยมือของผู้หญิงในสมองของเขามีความคิดมากมายแต่ก็ไม่มีสักอย่างเลยที่พูดออกมาได้

เขาแค่อยากให้เธอเป็นคนเริ่มเข้ามาหาเขาแต่วินาทีที่เห็นผู้ชายคนอื่นกอดเธอไว้วินาทีนั้นในใจของเขานั้นเกลียดตัวเองมากที่ทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น

สิ่งที่เขาต้องการมีไม่มากแค่ต้องการคำปลอบใจจากเธอแต่สิ่งเล็กๆแค่นี้เธอก็ให้ไม่ได้

ไม่มีแรงพยุงจากผู้ชายนัชชาก็นั่งลงไปบนพื้นเธอรู้สึกเวียนหัวแน่นหน้าอกอยากอาเจียนแต่ก็ทนไว้ไม่พูดสักคำ

เรื่องของเด็กเขายังไม่ยอม

นัชชากำลังรอ

แต่เสียดายเธอรอไม่ถึงแล้ว

เตชิตได้ยินเสียงพูดคุยกันทางปากทางหรือว่าคนของเขามาแล้ว

เขาเอนตัวแล้วไปบังตัวเธอไว้แล้วมองไปทางถนนเมื่อเห็นแสงที่ส่องเข้ามาจึงยกแขนขึ้นมาปิดตา

“นอกจากเรื่องลูกแล้วเธอเคยคิดที่จะอยากเจอฉันบ้างไหม?”

เขาไปแล้ว

หลังจากพูดคำนี้เสร็จก็ไปแล้ว

นัชชากอดเข่าตัวเองไว้น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้เธอนั่งนานเกินไปจนขาชาพร้อมกับหัวใจก็ชาไปด้วย