ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 377

ตอนที่377นายรังแกเธอใช่ไหม

เธอกำลังเป็นไข้และไข้นั้นสูงมากด้วยแค่จับก็รู้สึกว่าสูงกว่า40องศา

จินต์รีบไปเขย่าตัวเธอ“นัชชานัชชา?”

ร่างกายโดนเขย่าก็รู้สึกไม่ค่อยสบายนัชชาตื่นจากความฝันลืมตาขึ้นมาทั้งๆที่เป็นตอนเช้าไม่ได้แสบตาขนาดนั้นเธอรู้สึกว่าทรมานตามาก

ไม่ใช่เพราะแสงอาทิตย์แต่เป็นเพราะไข้ขึ้นสูงก็เลยทำให้เธอรู้สึกไม่สบาย

ถึงแม้ตัวเธอจะตื่นแล้วแต่สติก็ยังไม่ค่อยกลับมาจินต์ไปเอาเจลลดไข้มาแปะบนหัวเธอและให้เธอกินยาลดไข้สุดท้ายก็โทรหารถพยาบาล

การรอคอยนั้นเป็นสิ่งที่ผ่านไปได้ยากถึงมันจะแค่เวลา10กว่านาทีแต่จินต์ก็รู้สึกช้ามากแล้ว

อุณหภูมิร่างกายของเธอนั้นสูงเกินไปแล้วยาลดไข้ไม่มีผลอะไรกับเธอเลย

ถึงแม้ไข้ขึ้นจะไม่ใช่อะไรที่สาหัสแต่ถ้าขึ้นสูงแบบนี้ตลอดก็อาจจะมีอาการอย่างอื่นตามมาด้วย

จินต์วิ่งไปวิ่งมาทำได้เพียงเปลี่ยนผ้าเช็ดหน้าบนหัวให้เธอทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

แต่โชคดีที่รถพยาบาลมาเร็วพยาบาลเข็นรถเข็นขึ้นมาแล้วพวกเขาช่วยกันเอาตัวนัชชาขึ้นไปบนรถเข็นจากนั้นก็เข้าลิฟต์แล้วพาไปขึ้นไปในรถโรงพยาบาล

จินต์ไม่มีเวลาเปลี่ยนชุดนอนเธอคลุมเสื้อกันหนาวแล้วรีบตามไปที่โรงพยาบาล

พวกเขาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดระหว่างทางนางพยาบาลเห็นไข้ของนัชชาขึ้นสูงเกินไปก็เลยเช็ดเธอให้อีกครั้ง

พอถึงโรงพยาบาลก็ตรวจทุกอย่างตามกระบวนการทั้งหมดแต่พอเห็นตัวเลขที่ปรากฏบนเครื่องวัดอุณหภูมิจินต์ก็อึ้งไปเลย

42องศา

ในความรู้ของเธอนั้นอุณภูมิร่างกายเกิน39องศาก็ถือว่าสูงมากแล้วถ้าเกิน40องศาคนก็จะเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้วเกิดภาพเบลอสูงถึง42องศานี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบเจอ

หมอก็ตกใจเช่นกันรีบไปเอายาแล้วมาฉีดให้เธอพร้อมกับพูดกับจินต์ว่า“ทำไมไม่ส่งมาเช้าๆคะถ้าไข้ขึ้นสูงถึง43องศาก็จบแล้วนะคะ”

จินต์ยิ่งฟังหมอพูดก็ยิ่งรู้สึกตกใจ“เมื่อคืนก่อนนอนยังไม่มีไข้เลยค่ะเพิ่งจะรู้ตอนเช้านี้ที่ตื่นมา”

“มันแน่นอนอยู่แล้วค่ะไข้ขึ้นสูงขนาดนี้จะพูดได้ยังไงถ้าคนไม่สบายก็ต้องดูแลดีๆค่ะประมาทไม่ได้ไข้ขึ้นไม่ใช่เรื่องธรรมดานะคะคุณดูสิคะถ้าไข้ลดลงก็จะมีอาการอื่นอีกค่ะ”หมอผู้หญิงพูดเสร็จถอนหายใจก็เดินออกไป“คุณเฝ้าไว้ก่อนนะคะถ้ามีปัญหาก็เรียกพวกเราได้เลยค่ะ”

จินต์รีบตกลงแล้วไปนั่งข้างๆเตียงนอนมองไปทางผู้หญิงที่หน้าเหลืองหน้าซีดในใจเธอรู้สึกยังไงก็ไม่รู้

เธอนั่งอยู่ข้างๆแบบนี้ในระหว่างนั้นชนุดมได้โทรมาสองครั้งเธอไม่ได้รับหลังจากนั้นเขาก็โทรมาอีกครั้งเธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสาย“สวัสดีค่ะคุณชนุดม”

ได้ยินเสียงผู้หญิงที่แปลกหน้าชนุดมขมวดคิ้วเหมือนกำลังคิดในสมองบอกว่าเจ้าของเสียงนี้คือใคร“เธอคือใคร?”

“ฉันคือจินต์ค่ะเพื่อนของนัชชา”

“นัชชาล่ะ?”

“นัชชาหรอ”จินต์ตั้งใจทำเสียงชิวชิวแล้วเอาเรื่องที่คิดว่าเมื่อกี้มาพูด“โทรศัพท์ของเธออยู่ที่ฉันตั้งแต่เมื่อวานแล้วเธอบอกว่าเดี๋ยวทำงานเสร็จจะมาเอา”

พูดเสร็จทางผู้ชายก็เงียบไปซักแป๊บนึง

จินต์กลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ“คุณคะคุณกำลังฟังอยู่ไหมคะ?”

“อืม”เสียงของชนุดมฟังไม่ออกว่าอารมณ์ของเขาเป็นยังไงการพูดของเขาก็ทางการมากยากที่จะทายว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“งั้นรบกวนคุณจินต์ฝากบอกนัชชาด้วยว่าให้เธอติดต่อผมด้วยหน่อย”