ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 384

ตอนที่384อยู่เป็นเพื่อนหนึ่งคืน

นัชชาจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนตัวเองหลับไปได้ไงจำได้เพียงว่าหลังจากที่เขาพูดคำนั้นเสร็จเธอก็เริ่มร้องไห้อย่างเงียบๆร้องไห้ไปด้วยกอดผ้าห่มไปด้วยแล้วก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว

วันที่2ที่ตื่นมาหัวของนัชชาอยู่นอกผ้าห่มในห้องไม่มีวี่แววของเตชิตเธอลุกขึ้นมาจากเตียงก้มตัวใส่รองเท้าแล้วไปล้างหน้าแปรงฟันที่ห้องน้ำ

10นาทีผ่านไปในตอนที่นัชชากำลังจะเช็ดหน้าประตูห้องก็ถูกเปิดออกมาจากข้างนอกตามด้วยเสียงรองเท้าพร้อมกับกลิ่นหอม

ท้องของนัชชาร้องดังขึ้นมา2ครั้งวันนี้ไข้ของเธอลดแล้วความอยากอาหารก็เพิ่มขึ้นพอเห็นซาลาเปากับขนมจีบที่ผู้ชายถือไว้ก็อยากกินมากๆ

เตชิตไม่คิดว่าเธอตื่นแล้วเพิ่งไปสักแป๊บก็เบียดเข้าไปในห้องน้ำทำท่าอย่างที่คุ้นเคยยกมือขึ้นไปแตะที่หน้าผากเธออุณหภูมิพอดีกินข้าวได้แล้ว

พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไปเอาอาหารเช้าที่ซื้อมาจากด้านล่างเปิดออกทีละอย่าง

นัชชายืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับบนหน้าผากเหมือนยังมีอุณหภูมิของเขาติดอยู่ฝ่ามือของผู้ชายอบอุ่นมากความรู้สึกแบบนี้เธอคุ้นเคยดีเมื่อคืนตอนที่นอนอยู่ก็รับรู้ถึงความรู้สึกแบบนี้

หรือว่าเมื่อคืนที่เขาไม่นอนดีๆเพราะกำลังเป็นห่วงไข้ของตัวเองอยู่

นัชชามั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ละเมอแต่แค่จำไม่ได้ว่าเขาทำแบบนี้มากี่ครั้ง

ในตอนที่เธอกำลังพยายามคิดอยู่เตชิตที่อยู่นอกห้องน้ำก็ตะโกนเรียกแล้ว“ล้างเสร็จก็รีบออกมากินเดี๋ยวอาหารเย็นแล้วกินจะไม่สบายเอานะ”

นัชชากัดริมฝีปากใส่หัวแรงๆทิ้งความคิดว่าบ้าๆของตัวเองไป

นัชชายกเก้าอี้แล้วไปนั่งตรงข้ามเขาบนโต๊ะมีโจ๊กไข่ไก่แตงกวาและขนมจีบโดยเฉพาะขนมจีบแค่ดูก็อยากกินแล้ว

เธอยื่นมือไปจับมาอันหนึ่งแล้วกินเข้าไปในปากปากของเธอจะปิดไม่มิดอยู่แล้วเคี้ยวไปตั้งนานถึงจะพูดออกมาได้นิดนึงว่าอร่อย

เตชิตเห็นเธออยากอาหารขนาดนี้ก็รู้เลยว่าร่างกายของเธอไม่เป็นอะไรแล้วเขาก็ใช้ตะเกียบคีบไปที่ขนมจีบแล้วป้อนเข้าไปในปาก

เมื่อกัดซาลาเปาก็ได้รับรู้ถึงความอร่อยของไส้ที่เต็มอยู่ในปากเขาตั้งใจบอกคนทำว่าให้ลดน้ำมันและเกลือลงหน่อยถึงแม้ว่าจะจืดลงเล็กน้อยแต่ก็ยังอร่อยอยู่ดี

ขนมจีบ4ชั้นหายไปในพริบตานัชชากินโจ๊กคำน้อยๆเสร็จก็ไม่ยอมกินแล้วเพราะเธอกินเยอะเกินไปตอนนี้รู้สึกอิ่มมาก

เธอก้มหัวเล็กน้อยและลูบที่ท้องตัวเองที่ท้องมีที่หนึ่งที่นูนออกมาได้อย่างชัดเจน“ดูฉันสิเหมือนคนท้องเลย”

เธอนึกถึงตอนที่ท้องธีมนต์1ถึง2เดือนแรกไม่ค่อยชัดแต่พอถึงเดือนที่3ท้องถึงจะเริ่มโตขึ้นมา

ตอนแรกเธอก็ไม่ค่อยชินรู้สึกว่าตัวเองทั้งอ้วนและทั้งแปลกประหลาดแต่พอเวลาผ่านไปก็ชินแล้ว

แต่แค่ตอนนี้ดูไปทางท้องของตัวเองที่นูนขึ้นมาเพราะอิ่มก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว

แม้ว่าคนพูดไม่ได้คิดอะไรแต่คนฟังไม่ได้คิดอย่างนั้นเตชิตมองไปทางเธอที่กำลังก้มหน้าดูท้องตัวเองในสมองของเขามีภาพที่เธอกำลังท้องธีมนต์เกิดขึ้น

ต้องทรมานและเหนื่อยแน่ๆเลยความกลัวและความเครียดที่อยู่ในใจคงจะมีไม่น้อย

เตชิตไม่กล้าคิดไปมากกว่านี้เขากลัวว่าถ้าตัวเองคิดมากไปก็จะควบคุมตัวเองไม่ได้ช่วงนี้น้ำตาของเขาผลิตเยอะเกินไปเยอะจนเขารับไม่ไหว

ผู้ชายลุกขึ้นแล้วเก็บบนโต๊ะให้สะอาดและใช้โอกาสนี้ปกปิดความอ่อนแอในใจของตัวเอง

หลังจากที่กินข้าวเสร็จนางพยาบาลมาวัดอุณหภูมิร่างกายให้เธอแล้วทำการตรวจผลสรุปก็คือหลอดลมอักเสบแต่กินยาก็ดีต้องกิน1สัปดาห์

ช่วงเช้ายังจะต้องเติมน้ำเกลืออีก3ขวดถือว่าให้ร่างกายสมดุล

“คุณเป็นแฟนของกผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมคะ?ครั้งต่อไปอย่าให้ไข้ขึ้นสูงขนาดนี้ถึงจะพามาหมอนะคะครั้งนี้ร่างกายไม่มีอะไรก็ถือว่าโชคดีไปไข้ขึ้นสูงขนาดนี้ต้องมีอะไรที่โดนกระทบกระเทือนบ้างต่อไปต้องระวังให้มากๆนะคะ!”หลังจากที่หมอฉีดยาเสร็จหมดแล้วก็พูดขึ้นมา

เตชิตดูแลเธอมาทั้งวันทั้งคืนทุกคนก็เลยคิดว่าเขาคือแฟนของนัชชา

นัชชากำลังจะอธิบายก็ได้ยินเสียงผู้ชายที่อยู่ข้างๆตอบอย่างมีมารยาทว่า“ครับต่อไปจะระวังครับ”

ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เขามีกะจิตกะใจตอบคนอื่นตอนนี้เขาเห็นเธอเป็นแฟนของเขาแล้วจริงๆหรือไง?

นัชชาไม่มีอะไรจะพูดดูไปทางเขาที่กำลังสื่อสารกับหมอเหมือนเป็นญาติตัวเองตอนแรกเธอก็โมโหแต่พอดูไปดูมาก็มีความรู้สึกแปลกๆ

ไม่พูดอย่างอื่นแค่ดูจากนิสัยผู้ชายคนนี้ก็ทำให้ผู้หญิงทุกคนมีความคิดที่อยากพึ่งพา

“โอเคค่ะมีอะไรพวกคุณก็เรียกฉันได้นะคะตอนนี้ดูน้ำเกลือไว้ดีๆถ้าหมดก็เรียกคนมาเปลี่ยนนะคะ”

“ครับขอบคุณครับ”

หลังจากที่หมอเดินไปนัชชามองไปทางน้ำเกลือที่หยดทีละหยดเริ่มใจร้อน“ทำเร็วๆเถอะรีบๆทำรีบๆเสร็จจะได้กลับไวๆ”

“รีบอะไรถ้านี้ลดเร็วเกินไปจะกระทบกระเทือนโดนกระเพาะ”

“ฉันกินข้าวแล้ว”

“ความเร็วตอนนี้โอเคแล้ว”เตชิตไม่คิดแล้วปฏิเสธเธอทันทีเขารู้ว่าทำไมเธอถึงใจร้อนขนาดนี้ก็เลยพูดว่า“ไม่ว่าจะดึกยังไงวันนี้ฉันก็จะพาเธอไปหาลูก”

พอได้ยินแบบนี้นัชชาอึ้งไปเล็กน้อยจากนั้นเริ่มเขินอายเธออยากเจอเด็กเป็นเรื่องจริงแต่เธอแสดงอาการได้ชัดเจนขนาดนี้เลยเหรอ?ถึงขั้นที่เขาแค่ดูก็รู้?

“ธีมนต์นอนอยู่ที่บ้านไม่หนีไปไหนหรอกถึงหนีก็หนีไม่พ้นด้วยให้น้ำเกลือมาทั้งวันแล้วรออีกแป๊บเดียวคงไม่เป็นไรหรอกเธอพักผ่อนก่อนถ้าเสร็จฉันจะเรียก”เขาปรับเตียงให้เรียบแล้วเอาหมอนไปไว้หลังเธอเธอจะได้นอนสบายๆ

ทีแรกนัชชาเพิ่งตื่นก็ไม่มีความอยากหลับต่อเลยแต่ตอนนี้ก็อยากจะหลับแล้วนิดนึง

เธอลืมตาไม่รู้จะทำอะไรกำลังเตรียมตัวนอนเตชิตที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มองไปทางเอกสารที่บริษัทส่งมาทางโทรศัพท์แล้วพูดกับเธอว่า“ชนุดมทำลายProjectที่ฉันลงทุนเธอรู้ไหม?”

ไม่ใช่คำถามแต่เป็นคำพูดที่มีคำตอบที่แน่นอนอยู่แล้ว

เมื่อวานที่เธอโทรคุยกับชนุดมเขาได้ยินหมดแล้วนัชชาก็ไม่คิดที่จะปกปิดเขาเพียงแค่เขาถามมาตรงๆแบบนี้เธอก็ทำตัวไม่ค่อยถูก“อืมรู้แล้ว”

“เรื่องนี้เธอไม่ต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวถึงแค่นี้พอ”ถึงแม้เรื่องของเขากับชนุดมจะเริ่มขึ้นเพราะเธอแต่ไม่ว่ายังไงก็เป็นเรื่องของผู้ชายเธอเป็นกลางก็ไม่มีอะไรดีเลย

มือของนัชชาที่อยู่ใต้ผ้าห่มกำแน่น“ฉันเป็นคนให้เขากลับมาเองที่เขาทำแบบนี้ก็เพื่อที่จะช่วยฉันตอนนั้นที่นายพาลูกไปฉันกลัวมากฉันไม่ได้คิดเยอะขนาดนี้ตอนนี้ให้เขาหยุดแบบนี้มันคงจะเกินไป”