ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 397

ตอนที่397 คุณยินดีให้โอกาสผมอีกครั้งไหม

ไม่หลงเหลือความเป็นร้านอาหารแต่เดิมเอาไว้เลย เสียงก้องเหมือนฉากในหนังสือนิทาน แม้แต่ลมหายใจก็ยังมีกลิ่นอายของดอกไม้อยู่จางๆ กุหลาบหลายชนิดถูกรวมกันเป็นลูกบอลดอกไม้ แสงสะท้อนให้เห็นถึงความมันวาว

มีลูกเล่นความออดอ้อนลอยอยู่ในบรรยากาศ ไม่รู้ว่าเขาเริ่มเตรียมตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ นัชชายืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตู เธอได้เห็นเขาแล้ว

หัวใจเต้นอย่างปั่นป่วน เธอเดินก้าวขาไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว เพิ่งเคยได้รับการเซอร์ไพรส์เช่นนี้เป็นครั้งแรก รู้สึกตกใจอยู่บ้าง เธอยื่นมือออกเพื่อสัมผัสกลีบดอกไม้และได้ตระหนักว่านี่คือความจริงไม่ได้ฝันไป

เธอประหลาดใจเป็นอย่างมาก หัวสมองว่างเปล่ามาก ไม่คิดว่าเตชิตผู้เข้มแข็งในเวลานี้กลับทำสิ่งนี้เพื่อเธอ ตั้งแต่กลับประเทศมา ทั้งสองพบหน้าก็เป็นปรปักษ์ต่อกัน ถึงแม้ไม่นานมานี้เขาจะเปลี่ยนไป แต่มันเร็วและกะทันหันเกินไปจนเธอคาดไม่ถึง

ก่อนที่จะเข้าประตู เธอยังเป็นกังวลเกี่ยวกับลูกของเธอเป็นอย่างมาก แต่วินาทีหลังจากนั้น พระเจ้ากลับมอบฉากตรงเบื้องหน้านี้แก่เธอ

เธอรู้สึกแสบจมูกขึ้นมา นึกถึงใบหน้าของคนที่ยิ้มไม่เป็นอย่างเตชิต ผู้ชายที่เคร่งขรึม เมื่อห้าปีที่แล้วหาความโรแมนติกไม่ได้เลย แต่ห้าปีให้หลังกลับทำสิ่งนี้ให้เธอ

ใจเธอสับสนวุ่นวาย ไม่สามารถกลับคืนสู่สภาพปกติได้ คิดฟุ้งซ่านไปไกล เธอมองเห็นบันไดที่พาดไปที่ชั้นสองถูกปูด้วยพรหม นอกจากนี้ยังมีกลีบกุหลาบกระจายอยู่ทั่ว มีสปอร์ตไลท์สีขาวส่องไว้ทั้งสองด้าน เธอเดินตรงค่อยๆขึ้นบันไดไปอย่างระมัดระวัง และลังเลที่จะเหยียบย่ำลงไปจนทำให้เกิดความสกปรก

เมื่อเธอก้าวไปถึงชั้นสอง ร่างสูงใหญ่ปรากฎให้เห็นอยู่ที่มุมไม่ไกล

เธอเงยหน้าขึ้นมอง เห็นผู้ชายคนนั้นในชุดสูทสีเทาเข้ม มันถูกสวมทับเสื้อกั๊กของสุภาพบุรุษและเสื้อเชิ้ตสีขาวและเนคไทคือเส้นที่เธอมอบให้เขาเป็นของขวัญเมื่อห้าปีก่อน ผ้าเช็ดหน้าสี่เหลี่ยมพับวางอยู่ในกระเป๋าเสื้อ ผมเผ้าจัดแต่งทรงเป็นอย่างดี สัมผัสได้ถึงความเป็นทางการ

ภายใต้เส้นผมนั้น มันเป็นสายตาของมนุษย์ จมูกสูงตรง สายตาดูสงบนิ่ง ริมฝีปากเรียวเล็กบ่งบอกให้เห็นถึงความตื่นเต้นของเขาที่มีอยู่มากล้น ในดวงตาทั้งคู่นั้น เงาที่สะท้อนออกมาก็คือเธอ

นัชชาคิดว่าทะเลดอกไม้ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอประทับใจแล้ว แต่ตอนนี้กลับได้พบว่า สิ่งเหล่านั้นน่าหลงใหลน้อยกว่าหนึ่งสายตาของบุรุษคนนี้

คืนคนคนนี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอยื่นมือออกไปทั้งสองข้าง

สายตาย้ายไปที่ดวงตาของชายคนนั้น เส้นเลือดเต้นราวกับจะพวยพุ่งออกมา เลือดสูบฉีดถึงศีรษะ รู้สึกเหมือนลองเคว้งอยู่กลางอากาศ

เธอเอื้อมมือออกไปหาฝ่ามืออันใหญ่หนาของผู้ชายคนนั้น สักพักก็รู้สึกเหมือนถูกดึงรั้งเอาไว้

ตื่นเต้น หวาดกลัว สั่นเทา ทั้งหมดเป็นเพราะการเชื่อมโยงเรื่องราวต่างๆเข้าด้วยกันอยู่ภายในใจ

ในขณะที่เธอเอื้อมมือออกไปนั้น มาตรที่ดูสงบนิ่งที่เขาพยายามรักษาไว้ก็ได้หายไปจนหมดสิ้น กลับกลายเป็นสายตาที่จริงใจอย่างน่าหลงใหล จากนั้นเขาก็แสดงให้เธอเห็น ความรู้สึกภายในใจของเขาทั้งหมด

ไม่รู้ว่าแสงอบอุ่นเกินไปหรือไม่ จู่ๆเขาก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนดุจสายน้ำ