ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 399

ตอนที่399 เหตุผลที่เก็บงำมาอยู่ห้าปี ไม่ตื่นเต้นรึ

ถ้าหากผู้หญิงคนหนึ่งไม่รักคุณ ในสถานการณ์ที่หลังชนฝาเช่นนี้ เธอจะยังคงให้กำเนิดและเลี้ยงดูลูกของคุณให้เป็นอย่างดีได้อย่างไรกัน และเธอก็พยายามอย่างสุดชีวิตที่จะทำมันให้ดีที่สุด

ทั้งหมดที่เธอทำก็เพราะพ่อของเด็กคือเขา เพราะผู้ชายที่ชื่อเตชิต!

แม้ว่ารู้มานานแล้วว่าเธอต้องมีความรู้สึกต่อเขา แต่ว่าเตชิตก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น เขาใช้มือทั้งสองจับแก้มหญิงสาวเอาไว้ ก้มหัวลงและจูบใบบนเปลือกตาที่เปียกคู่นั้น “ผมรู้ผมเป็นคนร้ายกาจ คนดีของผมอย่าร้องไห้นะ อีกหน่อยคุณจะมีผมอยู่ด้วยเสมอ!”

“คุณรู้ตัวใช่ไหมว่าคุณแย่แค่ไหน คุณรังแกฉันเมื่อห้าปีก่อน ห้าปีต่อมาคุณก็ยังขู่จะแย่งลูกไป คุณไม่รู้หรอกว่าฉันกลัวแค่ไหน…”

เตชิตถูกเธอโวยวายใส่จนไปต่อไม่เป็น ใบหน้าเปลี่ยนสี ดวงตาเต็มไปด้วยความทุกข์

รู้ ทำไมจะไม่รู้ ในเวลานั้นเขาถูกจู่โจม ในสมองมีแต่เธอ ผิดถูกไม่รู้แค่ทำยังไงก็ได้ให้เธออยู่ เมื่อเห็นชนุดมเขาทั้งโกรธทั้งโมโห กลัวว่าเธอจะเป็นของคนอื่น ยังดีที่ ทุกอย่างยังไม่สายเกินไป

“คุณว่ายังไงก็ต้องว่าตามนั้น คุณขอโทษก็ต้องยกโทษให้ ผ่านมานานแล้วก็ให้ปล่อยผ่านไปรึ!” เธอร้องไห้และถามเขา ละหันมาหัวเราะเยาะตัวเอง

ว่าตามนั้นรึ

คำตอบนี้ชัดเจนสำหรับทุกคน เพราะเธอไม่เคยปล่อยวางผู้ชายคนนี้ไปได้ เธอหลงรักเขา เธอสามารถทำเป็นปากแข็งแต่ไม่สามารถหลอกตัวเองได้

เตชิตได้ยินคำสองคำที่ทำให้สั่นสะท้าน เขารู้ ในใจนัชชาก็มีเขาอยู่ และประทับใจต่อคำสารภาพของเขา เขาทั้งกังวลและทั้งรอคอย “นัช ในใจคุณก็มีผมอยู่ ให้โอกาสผมอีกสักครั้งได้ไหม”

นัชชาถูกเขาจับใบหน้าเอาไว้ ไม่มีที่ไหนให้ซ่อน ไม่สามารถหลบสายตาเขาได้ ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นมาตามธรรมชาติ “คุณไม่ต้องถามแล้ว”

เธอพูดเช่นนี้ เหมือนกับว่ายอมรับแล้ว

เตชิตมีความสุขมาก ดวงตาแดงก่ำยกตัวเธอขึ้นเล็กน้อยและหมุนรอบตัวเป็นวงกลม “ตกลง ผมไม่ถามแล้ว ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นด้วยการกระทำของผม!”

พูดจบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นครั้งแล้วครั้งเล่า “ที่รัก คุณยังรักผม คุณยังรักผม…”

นัชชาทนฟังไม่ได้ เธอยังรู้สึกละอายใจอยู่ น้ำตายังเอ่ออยู่เต็มทั้งสองตา “ไม่ต้องพูดแล้ว!”

เตชิตจับเธอเอาไว้แน่น ราวกับจะกลืนกินเธอเข้ากับร่างของตัวเอง “ถ้าสามารถย้อนเวลากลับมาได้อีกครั้ง ผมจะไม่ให้คุณต้องเจอกับสิ่งเหล่านี้ ทำให้คุณต้องเจ็บปวดจนต้องหนีไป เป็นเรื่องที่ผมจะเสียใจไปตลอดชีวิต เกิดเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขได้ พูดมากไปก็มีแต่คำพูดเปล่าๆ ที่ผมทำได้คือต่อจากนี้ไปคือเพิ่มความใส่ใจเป็นสองเท่า ปกป้องคุณ ปกป้องลูกของเรา”

เมื่อหูนัชชาได้ยินคำพูดนั้นก็สะเทือนใจเล็กน้อยเมื่อนึกถึงว่าเขาจะทำหน้าที่พ่อที่มีความรับผิดชอบ จินตนาการเห็นภาพธีมนต์มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ

ถึงแม้หญิงสาวจะแข็งแกร่ง หวังว่าหลังจากเรื่องราวทั้งหมดเธอจะมีที่หลบภัยของตัวเอง ไม่ว่าภายนอกเธอจะดูแข็งแกร่งสักแค่ไหน แต่หัวใจนั้นอ่อนโยนเสมอ เธอปฏิเสธไม่ได้ว่านี่ก็สิ่งที่เธอรอคอย

เตชิตไม่ได้บังคับให้เธอพูดอะไรสักคำ เขารู้ว่าเธอหน้าบาง เมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างก็จะสุกงอมเอง แทนที่จะบีบบังคับ ภายใต้สถาณการณ์เช่นนี้ ได้เท่านี้ก็เป็นที่น่าพอใจแล้ว

สายตาของชายคนนั้นตกลงที่ริมฝีปากสีชมพู ริมฝีปากของเธอเล็กแต่ได้รูปสวย ตอนนี้เธอหยุดร้องไห้แล้ว

ดวงตาทั้งคู่ของนัชชาซึ่งซ่อนทะเลและดวงดาวเอาไว้ ขณะนี้ความเย็นและความมืดยามปกติได้หายลับไป ในเวลานี้พวกเขาเต็มไปด้วยความรักและความปรารถนาอันแรงกล้า