ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 400

ตอนที่400 ดินเนอร์ใต้แสงเทียน

ตรัณพาธีมนต์ไปเดินเล่นในสวนเล็กๆหน้าร้าน เมื่อเห็นนัชชาเดินออกจากประตูมาเขาก็ส่งลูกน้อยให้ มองไปที่หน้าแดงก่ำของเธอ ตรัณก็พอเดาได้เจ็ดสิบแปดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ไม่ได้พูดอะไร “คุณนัชชา ทานอาหารให้อร่อยครับ”

นัชชารู้ว่ามีบางอย่างในคำพูดของเขา ใบหน้าร้อนจนลุกไหม้อย่างรวดเร็ว “อื้อ ขอบคุณค่ะ ไว้มีเวลาเมื่อไหร่ทานข้าวกันค่ะ”

“ได้ครับ”

นัชชารู้สึกโล่งอก เธอจูงมือเล็กๆของธีมนต์ไปที่ประตูร้านอาหาร เมื่อประตูเปิดออกธีมนต์ก็เห็นคลื่นทะเลดอกไม้ขนาดใหญ่ เขารู้สึกว่าเป็นสิ่งน่าอัศจรรย์มาก แต่กลับทำหน้าตายุ่งเหยิง “แม่ครับ นี่เป็นดอกไม้ที่คุณลุงเตรียมไว้ให้แม่หรอครับ”

นัชชาพาเขาเดินไปที่บันได ได้ยินประโยคนี้แต่ก็ยังไม่หยุดเดิน เธออยากจะตอบว่าไม่ใช่ แต่นอกจากพวกเขาสามคนแล้วก็ไม่มีคนอื่นอีก ได้แต่พยักหน้ายอมรับ “ใช่จ๊ะ”

“คุณลุงชอบแม่ใช่รึเปล่าครับ เขาสารภาพรักกับแม่หรอครับ” ธีมนต์จู่ๆก็พูดออกมาเช่นนี้

นัชชาตกใจ “ทำไมถึงพูดอย่างนี้ล่ะ”

“เพราะว่าลุงชนุดมเคยบอกผมไว้ ดอกกุหลาบเอาไว้มอบให้กับผู้หญิงที่ตัวเองชอบ เอาไว้สารภาพรัก” เมื่อพูดจบเขาก็ยื่นนิ้วเล็กๆชี้ออกไปที่บันได เขาชี้ไปที่บันไดที่ปกคลุมไปด้วยกลีบดอกไม้ “ดอกไม้มากมายขนาดนี้ต้องเป็นการสารภาพรักแน่ๆ”

นัชชาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอาย ชนุดมจริงๆเลยทำไมพูดกับเด็กเรื่องพวกนี้

เธอพยายามควบคุมสติให้ใจเย็นลง เธอคุกเข่าลงและมองไปที่ตุ๊กตาน้อยมองดูความรู้สึกในดวงตาคู่นั้น และพูดปลอบโยนอย่างอบอุ่น “ไม่ว่าลุงจะบอกรักแม่หรือไม่ก็ตาม แต่จะไม่มีผลอะไรกับความรักที่แม่มีให้หนู”

แต่แล้วคำพูดของธีมนต์ก็ทำให้นัชชาตกใจ

เห็นเขาเงยหน้าขึ้นและเกาหัว เสียงขนาดเล็กและค่อนข้างไม่พอใจแต่คำพูดกลับแน่วแน่มาก “แม่ครับ ความจริงแล้วผมรู้ว่าคุณลุงคือพ่อของผม ผม ผม ผมคิดว่า….เขาเป็นคนดี เขาอธิบายให้ผมฟังแล้วว่าก่อนหน้านี้ทำไมไม่มาหาผมกับแม่ เขาแค่ไม่รู้ว่ายังมีพวกเราอยู่”

การที่เตชิตได้บอกกับธีมนต์เรื่องนี้เอาไว้ล่วงหน้าแล้วเป็นสิ่งที่นัชชาคาดไม่ถึง ตลอดมาเธอกลัวว่าลูกจะเสียใจ ดังนั้นจึงพยายามหาคำโกหกมาปกปิดเรื่องในอดีต แต่ตอนนี้กลับดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องดี สุดท้ายแล้วถ้าเอ่ยปากก็ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี

แต่เมื่อครู่เขาบอกว่าอะไรนะ

เตชิตอธิบายให้เขาฟังแล้วรึ

ปฏิกิริยาแรกของนัชชาก็คือตื่นตระหนก กลัวว่าเขาจะไม่ทันระวังและทำร้ายจิตใจเด็กไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ จึงรีบสอบถามข้อมูลบางอย่าง “เขาบอกว่าอย่างไร”

ธีมนต์มองไปที่เธอ “เขาบอกว่าต่อไปนี้จะปกป้องดูแลผมและแม่”

นัชชาตะลึง ถอนหายใจออกมา ไม่ได้มีเรื่องอะไร ผู้ชายคนนี้ทำอะไรได้มากกว่าที่เธอคิดจริงๆ

เห็นเธอไม่พูดอะไร ธีมนต์ไม่สามารถอ่านอารมณ์ที่ซับซ้อนของผู้ใหญ่ได้ เด็กเป็นสิ่งมีชีวิตที่ช่างบริสุทธิ์ เขาได้แต่พูดสิ่งที่ใจคิดออกมา “แม่ครับ ผมค่อนข้างชอบคุณลุงครับ เขาสารภาพรักกับแม่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้”

เขาพูดอย่างจริงจังมาก แต่ในความเป็นจริงแล้วมันไม่ได้เป็นการยอมรับเตชิต

นัชชากลัวว่าลูกจะรู้สึกว่าเตชิตมาแย่งแม่ของเขาไป แต่เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ จึงรู้สึกว่าตัวเองคิดว่าลูกไร้เดียงสาเกินไป

เขาขาดความรักจากพ่อไปหลายปี เขาน่าจะมีความปรารถนาสิ่งนี้เป็นอย่างมาก

เธอจะเห็นแก่ตัวเช่นนี้ไม่ได้ หลังจากที่ลูกรู้ความแล้วยังตัดสิทธิ์เขาในการที่จะติดต่อกับพ่อ

นัชชาดึงเด็กน้อยเข้ามาและมองเขาด้วยความอบอุ่น “ถ้าธีธีชอบก็เล่นกับคุณลุงบ่อยๆ แม่ก็จะไปกับหนูด้วยครับ”

ธีมนต์ยิ้มขึ้นมาอย่างมีความสุข พยักหน้าอย่างมุ่งมั่น “ครับ!”