ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 41

ตอนที่41 คดีเก่าในครั้งนั้น

นัชชากำมือแน่น และสีหน้าตึงเครียด “สวัสดีค่ะ คุณจรณ์”

นภันต์หันมามองนัชชาด้วยสายตานิ่งๆ “ดูเหมือนว่าคุณจรณ์กับผู้ช่วยเคยรู้จักกันมาก่อนนะครับ”

จรณ์ตั้งใจหัวเราะออกมา แล้วผายมือ “ไม่ถึงกับรู้จักกัน เคยเจอกันหลายครั้งตอนเธอเรียน เพียงแต่...............”

เขาจงใจไม่พูดต่อ แล้วมองนัชชาด้วยสายตาลึกซึ้ง

นัชชาไม่รู้ว่าเขาตั้งใจจะทำอะไร เธอเลยรีบพูดขัดก่อน “เพียงแต่มันไม่ใช่เรื่องที่น่าจดจำ”

จรณ์เปลี่ยนสีหน้า แต่ยังคงยิ้มแบบมีเล่ห์นัย “ใช่ แต่มันก็ผ่านไปแล้ว”

บรรยากาศในห้องที่เริ่มแปลกเพราะบทสนทนาเมื่อครู่ นภันต์เป็นใคร เขารู้สึกได้ว่ามันมีอะไรแปลกๆมากกว่านั้น “ในเมื่อรู้จักกัน ก็คงไม่ต้องแนะนำอะไรกันมาก คุณจรณ์เชิญนั่งครับ”

นภันต์และจรณ์นั่งลง นัชชานั่งข้างนภันต์ แต่ถ้าจริงอย่างที่พูดเธอไม่ต้องพูดอะไร คอยจดบทสนทนาและข้อตกลงที่จรณ์เสนอมาดีกว่า

แต่จรณ์ที่เป็นทนายของบริษัทเจมี่จำกัด ก็คงต้องไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่นิพิฑร้องเรียน ที่นัดนภันต์ออกมาคงจะมาทำข้อตกลงใหม่ที่ดีกับทั้งสองฝ่าย

“ทนายนภันต์ คุณก็รู้ถึงแม้นิพิฑจะทำงานที่นี่มาครึ่งชีวิตแต่เขาก็เป็นแค่พนักงานสำรวจธรรมดาไม่ได้เป็นหัวหน้าแผนก เขาต้องการเงินชดเชยล้านกว่าบาท ที่พูดแบบนี้คุณอาจจะคิดว่าเราใจร้าย แต่เศรษฐกิจสังคมตอนนี้ ก็ต้องคำนึงถึงผลดีที่มีต่อบริษัทก่อน เขาต้องการเงินล้านถ้าพูดกันดีๆมันก็อาจจะเป็นไปได้ แต่ตอนนี้ทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตทางเราก็ไม่รู้จะทำยังไง” จรณ์เทชาไปด้วยพูดไปด้วย สายตาและสีหน้าเหมือนไม่ใช่เรื่องหรือปัญหาอะไรที่ใหญ่โต

นัชชานึกถึงนิ้วที่ขาดของนิพิฑ รอยยิ้มที่ฝืนยิ้มก็ค่อยๆจางไป

เพราะอุบัติเหตุครั้งนี้ทำลายนิพิฑแต่เขากลับพูดเหมือนไม่ใช่ปัญหาใหญ่โต

นัชชารู้สึกไม่พอใจ เธอมองนภันต์แต่เขาไม่ตอบสนองอะไร เพียงแค่นั่งฟังเงียบๆจนเขาพูดจบ เธอจึงเปิดปากพูดเบาๆ “คุณจรณ์ ฉันเข้าใจสิ่งที่คุณพูด บริษัทมีวิธีและกฎของบริษัท แต่..............”

นภันต์วางแก้วชาลง “จำนวนเงินล้านครั้งนี้ มันเหมาะหรือไม่เหมาะสมคุณรู้ดีอยู่แก่ใจ”

จรณ์ยกคิ้วถามแกล้งเหมือนไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร “ทนายนภันต์พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”

เขายกนิ้วเคาะโต๊ะไปสองที “ก็หมายความว่า เงินชดเชยนี้ไม่ว่าจะมองทางไหน ตามหลักบริษัทก็ต้องจ่ายเงินก้อนนี้อยู่แล้ว และมันก็เป็นจำนวนเงินที่เหมาะสมไม่มากเกินไป”

ถ้าเมื่อกี้เขาสองคนกำลังต่อยมวยกัน คำพูดนี้นภันต์ก็แสดงให้เห็นถึงการเตรียมตัวมาดีมากแค่ไหน

พอได้ยิน จรณ์ไม่ได้ทำเหมือนไม่รู้เรื่องเมื่อครู่ แล้วแกล้งยิ้มออกมา “ฮ่าๆ ทนายนภันต์เป็นเหมือนที่เล่าขานกันมา ก็เป็นเพราะแบบนี้เราเลยมาเจอกันในวันนี้ ผมไม่ได้หมายความว่าจะไม่ชดใช้เงินจำนวนนั้นให้ แต่เพราะเขาทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ส่งผลกระทบที่ไม่ดีมากมายให้กับบริษัท หลังจากนี้หวังว่านิพิฑจะให้ความร่วมมือกับทางเรา”

“แล้วคุณอยากให้เขาร่วมมืออะไรกับบริษัท” นัชชาเอ่ยถามขึ้น

เสียงใสพูดขัดขึ้น ทั้งสองนิ่งเงียบด้วยความงง

นภันต์เหล่มองผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอมองหน้าจรณ์ที่อยู่ตรงหน้าด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ

จรณ์ยกมือมาดันแว่น “ชีวิตความเป็นอยู่ของนิพิฑทางเราก็พอรู้ เขายังมีลูกสาวที่กำลังเรียนอยู่มัธยมต้น ฐานะทางบ้านก็ไม่ค่อยดี เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวเป็นความหวังครอบครัว ตอนนี้ทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่เพียงแค่ต้องการเงิน เงินก้อนแค่นี้บริษัทให้ได้ แต่เราขอเรื่องเดียวให้เขาออกมาพูดให้การตามที่บริษัทต้องการ”