ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 42

ตอนที่42 โดนวางยาสลบ

นัชชาชงักเท้าแล้วตอบตามความจริง “อืม”

เขานิ่งเงียบ แล้วปล่อยมือที่ยื้อข้อมือเธอไว้ เดาอารมณ์ความรู้ไม่ออกว่า “ไปเถอะ”

นัชชาเร่งฝีเท้าเดิน เข้าไปในห้องน้ำเธอเปิดก๊อกน้ำแล้วยื่นผ้าเย็นเช็ดหน้าเข้าไปชุบน้ำ แล้วเอามาวางไว้ตรงหน้าผาก ในหัวมีแต่คำพูดของจรณ์

ปีนั้นพ่อของเธอโดนเบื้องบนสอบสวนเพราะโกงธุรกิจ เป็นธุรกิจที่ทำร่วมกับบริษัทเจมี่ เพียงแต่ตอนนั้นเจมี่ยังไม่รุ่งเรืองขนาดนี้ ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่เจมี่เริ่มร่วมงานกับรัฐบาล

รายละเอียดนัชชาก็ไม่รู้แน่ชัด รู้แต่ว่าเมทนีโดนโทษจำคุก13ปี ตอนนั้นเสียเงินมากมายเพื่อที่จะประกันตัวเขาออกมา มีโทษติดตัว ทำให้เขาหางานใหม่ทำยาก เพื่อนในตอนนั้นก็เลิกคบพ่อเธอไปกันหมดแล้ว เขาทำได้เพียงขายของปลีกทั่วไปในการเลี้ยงชีพ

พูดถึงโกง นัชชาไม่รู้สึกว่าที่บ้านจะรวยมหาศาลอะไร แค่พอมีใช้มากว่านิดเดียวถ้าเทียบกับคนปกติ

แต่เธอนึกไม่ถึงจรณ์ที่เป็นทนายของเมทนีในตอนนั้นจะกลายมาเป็นทนายที่ปรึกษาของบริษัทเจมี่จำกัดในตอนนี้

ถ้าพูดตามหลักความเป็นจริง เจมี่จำกัดจะใจกว้างขนาดไหนก็คงไม่เลือกคนแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้ก็เป็นข่าวใหญ่มากในตอนนั้น ผู้บริหารของเจมี่ใจกว้างขนาดนั้นเลยหรอ

นัชชารู้สึกแปลกๆ เดี๋ยวคงต้องถามพ่อให้รู้เรื่อง

นัชชากำลังคิด ในกระเป๋าก็สั่น เธอหยิบขึ้นมาดูเป็นดวิษ

เธอกดรับ “ฮัลโหล”

“เธออยู่ไหน” เขาถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเงียบ

เธอยื่นมือไปเอาผ้าเปียกออกแล้วโยนลงถังขยะ “มาพบลูกค้า”

“เสร็จงานแล้วเรามาเจอกันหน่อย”

“มีอะไรก็คุยกันในโทรศัพท์นี่แหละ ไม่ต้องรอเจอกันหรอกคงไม่ทัน” เพราะเธอไม่อยากเจอเขาตอนนี้

เขาเงียบไปสักพัก แล้วพูดขึ้นมา “เธอไม่ได้อยากคุยเรื่องหย่าหรอ เรามานั่งคุยกันดีๆ”

นัชชาอึ้ง ที่ดวิษเปลี่ยนความคิดไปกะทันหันแบบนี้ “ทำไมคุณคิดได้ขึ้นมากะทันหัน”

“ปณิตาท้อง”

นัชชาเตรียมใจไว้แล้วแต่ก็อดตกใจไม่ได้ ปณิตาท้อง.............

เธอคิดไปถึงจรรยาที่อยากอุ้มหลานมากขนาดไหน ตอนนั้นที่เธอแต่งงานกับดวิษ หลังจากนั้นก็โดนเร่งมาตลอด ตอนนี้ก็ได้อย่างที่หวัง ถึงจะไม่ได้ทำเพื่อปณิตา ก็คงจะยอมให้หย่าเพื่อหลานของตัวเอง

นัชชานึกว่าตัวเองจะเสียใจ แต่นอกจากความตกใจเมื่อครู่ เธอรู้สึกว่าตัวเองจะเฉยและนิ่งได้ขนาดนี้

อารมณ์ความรู้สึกของเธอหมดไปตั้งแต่ที่ถูกดวิษทำร้ายแล้ว

“ออกมาคุยกันเถอะ ฉันจองห้องไว้แล้วที่มูตี้คลับเฮา ห้องเอ301”

....................................

ออกจากห้องน้ำ เห็นเขายืนอยู่รอเธอหน้าประตู ชุดสูทที่ใส่ยืนอยู่ใต้ไฟ ร่างที่สูงทำให้คนที่ผ่านไปผ่านมาอดไม่ได้ที่ต้องหัน มามองเห็นนัชชาเดินมา เขาเก็บโทรศัพท์ “เดี๋ยวผมไปส่ง”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะแวะไปที่อื่นด้วย”

นภันต์มองหน้าเธอ “ไปเดทหรอ”

“เปล่า” เธอถอนหายใจ “ไปคุยเรื่องหย่า”

“หย่าหรอ” นภันต์ตกใจอึ้งอีกครั้ง “เธออายุเท่าไหร่”