ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 43

ตอนที่43 เกือบจะโดนแอบถ่าย

นัชชากลัวผู้ชายสองคนที่ไล่ตามเธอ แต่ก็สลัดมือของเขาไม่ได้ เธอเงยหน้ามองเขาสะดุดเข้ากับดวงตาดำสนิท ดวงตาที่นิ่งทำให้คนรู้สึกปลอดภัย

เธออดกลั้นน้ำตามาทั้งคืน ตอนนี้เธอไม่สามารถพูดออกมาเต็มประโยคได้ “ช่วยฉันด้วย...............”

ไม่ต้องถามว่าเกิดอะไรขึ้น แค่สามคำนี้ก็ทำให้เดาเรื่องได้

เตชิตขมวดคิ้วแน่น มองใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ขาวซีด หน้าอกมีรอยมือเหมือนถูกจับกด เขายกมือเช็ดน้ำตาให้เธอ “ไม่ต้องกลัว”

ยิ่งเขาพูดเธอก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม หลังจากที่ตกใจกลัวน้ำตาก็ไหลไม่หยุด เธอหยุดร้องไม่ได้

ตัวเธอก็สั่นกลัวไม่หยุด เตชิตปวดใจ ดึงเธอเข้ามากอดไว้ ให้เธอพยุงตัวเองยืนไว้ เสื้อตรงหน้าอกเปียกไปด้วยน้ำตาของเธอ

น้ำตาที่อุ่นๆทำให้เลือดร้อนที่อยู่ในร่างกายของเขาตื่นขึ้น มันกี่มาแล้วที่เขาไม่เคยอารมณ์เสียและร้อนใจแบบนี้

ผู้ชายสองคนที่ไล่ตามเธอก็มายืนอยู่หน้าประลิฟท์พอดี

“ไอ้ผู้หญิงบ้า กล้าวิ่งหนี ดูว่าฉันจะ..............”

ยังไม่ทันที่จะพูดจบ เห็นภาพตรงหน้าไม่คิดว่าจะมีคนอื่นอยู่ด้วย

พอเห็นสถานการณ์ตรงหน้าไม่ค่อยจะปกติ พวกเขาเลยส่งสายตากันแล้ววิ่งหนีออกมา

เตชิตหันไปส่งสายตาให้การ์ด “ตามมันไป”

วิ่งออกมาได้ไม่ถึง15เมตร สองคนนั้นก็ถูกจับกดไว้ที่พื้น

เตชิตพยุงเธอเดินออกไป มองสองคนนั้น สายตาเยือกเย็นที่เขาจ้องมอง แม้แต่อากาศก็เหมือนจะกลายเป็นน้ำแข็ง ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว

หน้าของพวกเขาถูกเหยียบด้วยตีน กับสายตาที่ถูกกดดันจากเตชิต แต่ก็ยังทำปากเก่ง “แกเป็นใคร ฉันขอเตือนอย่ามาเสือกยุ่งเรื่องคนอื่น”

นัชชาที่ได้ยินเสียงเขาก็แอบกลัวตัวเริ่มสั่น

เห็นปฏิกิริยาของเธอ เขาก็ยื่นมือมาจับหลังเธอ ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “บอกฉันมาว่าไอ้พวกนี้มันทำอะไรเธอบ้าง”

นัชชาส่ายหน้า เธอกลัวจนปะติดปะต่อคำพูดไม่ได้ “พวกเขา......พาฉันเข้าไปในห้อง ฉัน...ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่มีแรง...............”

เตชิตมองเธอ ร่างกายไม่ได้มีบาดแผลถูกทำร้าย ถอดเสื้อไปคลุมตัวแล้วดันให้เธอไปยืนอยู่ข้างหลัง “เด็กดี เธออยู่คนเดียวไปก่อน”

นัชชามุดหน้าเข้าไปในเสื้อ ได้กลิ่นที่คุ้นเคย เธอเริ่มร้องไห้ นึกคิดถ้าวันนี้ไม่เจอเขาที่นี่ ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับตัวเอง

เตชิตปลดกระดุมแล้วพับแขนเสื้อขึ้น เขาเดินมายืนอยู่ข้างหน้าผู้ชายสองคนนี้ ไม่รู้เป็นเพราะพวกนั้นนอนแนบกับพื้นรึเปล่าเลยรู้สึกเหมือนเตชิตตัวใหญ่มาก ใบหน้าที่เย็นชากับสายตาที่เคียดแค้น

เตชิตถามสองคนนั้น “ใครใช้ให้พวกมึงแตะต้องเธอ ห้ะ”

สองคนนั้นตื่นกลัวแต่ก็ยังปากดีสู้ “เธอนุ่งอยู่ที่ห้องคนเดียวแล้วยังไม่ปิดประตู ใครจะไปรู้ว่าเธอจะทำอะไร พวกเราเพิ่งเข้าไปเธอก็กระโดดเข้าหา มีของดีป้อนถึงปากขนาดนี้จะมีใครโง่ปฏิเสธล่ะ”

เตชิตเหยียบกระทืบไปที่ท้อง “พูดให้มันดีๆหน่อย”

“มีคนใช้กำลัง” เขาตะโกนด้วยความเจ็บ “ผู้จัดการอยู่ไหน”