ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 438

ตอนที่438 ไม่อนุญาตให้แกล้งเธอ

หันศีรษะกลับไปเห็นท่าทางหยอกล้อของเขา นัชชาก็ไม่อยากจะอธิบายอะไรโดยทันที ให้เขาได้รับรู้รสชาติ ให้คนที่ขยับไม่ได้แบบเขาไม่มีคนปกป้อง

ปรัณพอเห็นเธอยอมรับโดยปริบาย ยิ่งพูดอย่างกระตือรือร้น “อย่าบอกว่าที่บ้านเป็นยังไง นี่คือที่โรงพยาบาล โดยเฉพาะเป็นโรงพยาบาลของฉัน ฉันไม่ให้แกรังแกคนในครอบครัวหรอกนะ”

อย่างอื่นเตชิตทนได้ แต่นี่ปรัณมันยกระดับตนต่อหน้าภรรยาเขา เขาทนไม่ได้แม้แต่น้อย พบว่านัชชาเชื่อฟังและเคารพปรัณเกินกว่าจะบรรยายตั้งนานแล้ว ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามันมาจากไหน

ทั้งหมดล้วนเป็นความโอเวอร์ไร้ยางอายของตน

“นายเห็นฉันรังแกเธอหรอ?” ชายแก่อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ความเหยียดหยามและดูถูกแปะอยู่ที่แววตา

“อยากให้ฉันหยิบผลบังคับใช้หรอ”

เตชิตไม่ได้ปฏิเสธ แต่กลับคล้อยตามคำพูดเขา “ฉันแกล้งเธอ เธอก็รู้ตัวไหม เมื่อกี้เธอยังคุยกับฉันอยู่เลย ”

นัชชาพอได้ยินคำนี้ ไม่รอให้ปรัณพูดก็รีบชิงตัดหน้าก่อน “เตชิต คุณอย่าเอาเปรียบแล้วอวดฉลาดซักที!”

ปรัณพูดแทนตน เธอไม่ให้อีกฝ่ายอับอายเด็ดขาด

“นายก็ต้องพึ่งพานัชชาที่ทำดีกับนาย ซึ่งเป็นผลดีกับนายเอง!” ปรัณไม่สนใจเขา ในเมื่อเขาป่วยอยู่ ทุกอย่างก็ตามๆนั้น อาการป่วยสำคัญที่สุด

หลังจากกำชับปริมาณยากับนัชชา ปรัณก็ยื่นบัตรทานอาหาร VIP ของทางโรงพยาบาลให้นัชชา “สองสามวันนี้ต้องทานอาหารอ่อนๆ อาหารข้างนอกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ VIP อันนี้เป็นห้องครัวเดี่ยวทั้งหมด นักโภชนาการเป็นคนจัดให้เหมาะสม เธอเอาบัตรนี้ไปใช้ได้”

นัชชารับมา “ขอบคุณค่ะพี่ปรัณ”

“ไม่เป็นไร” ปรัณหันตัวเดินออกไปข้างนอก ก่อนไปก็ไม่ลืมหันมาส่งสายตาให้นัชชา “ถ้าโรคเขากำเริบเธออย่าทำอะไรนะ ให้มาบอกฉันก็พอ”

ประตูห้องเปิดออก แล้วปิดลง ในห้องเหลือคนสองคนมองหน้ากันอย่างช่วยไม่ได้

ดวงตาสี่ข้าง สายตาสองคู่จ้องมองกันอย่างเงียบสงบ ไม่รู้ทำไม ในใจนัชชารู้สึกขำ เธอไม่นึกอยากจะละสายตาออกมา มุมปากกระตุกขึ้นอย่างอดกลั้น

และมองชายของเธอก็เป็นเหมือนกัน ปากบางกระตุกขึ้น ด้วยใบหน้ามีความสุข

……

อีกด้านหนึ่ง บรรยากาศที่ไม่เหมือนกับโรงพยาบาล ประทินถูกขังไว้ที่ห้องชั้นใต้ดินเป็นวันที่สี่แล้ว เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมง และไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลากลางวันหรือกลางคืน ในห้องไม่มีแสงไฟแม้แต่นิดเดียว สายตาเห็นแต่ภาพสีดำสนิท

เธอถูกชนัยจับตัวมา ตั้งแต่ช่วยชีวิตธีมนต์และเตชิตออกมาได้ เธอก็เหมือนถูกตัดสินประหารชีวิต ชนัยใช้วิธีของเธอทำให้เธอรู้ผลสรุปของเรื่องนี้

เขาใช้ของที่เธอใช้กับเตชิตมาใช้กับเธออีกครั้ง ด้วยปริมาณยาที่เพิ่มขึ้น ให้สารเสพติดพวกนั้นลอยเข้าสู่โพรงจมูกเธอ ให้ตามหลอดลมลงไปยังภายในปอด แล้วก็แพร่สู่ทั้งร่าง

แรกเริ่ม เธอรู้สึกเจ็บปวด แต่เป็นไปอย่างช้าๆ เธอเห็นภาพหลอน เธอเห็นเตชิตในความมืด เห็นว่าเขาโอบกอดเธอ เธอหัวเราะอย่างมีความสุข ในใจกระโดดโลดเต้นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แต่ตอนที่เธอรู้สึกว่าความสุขกำลังจะมา ทั้งหมดก็กลับไปสู่เหวลึกในพริบตา

เธอเสพติดมันแล้ว แต่ชนัยไม่ให้เธอสูดดมแก๊ซนั้นต่อ หลังจากเธอเสพติดมันก็ถูกจับมาขังไว้ที่ห้องใต้ดินอย่างไร้ความปราณี

ตอนนี้ ประทินเพียงรู้สึกเหมือนมีมดหมื่นตัวกำลังคลานอยู่ในร่างกาย ขาสีดำเล็กๆนับไม่ถ้วนกำลังเดินบนผนังหลอดเลือดเธอ เดินอยู่ในสมองเธอ เดินขวั่กไขว่ไปทั่วกระดูกอันแหลมคม......