ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 46

ตอนที่46 แม่สามีเก่ามาหาถึงที่

เวลาผ่านไปเร็วมาก เรื่องไม่ดีที่เกิดขึ้นกับนัชชาก็ผ่านไปอาทิตย์หนึ่งแล้ว เตชิตใช้คลิปเป็นหลักฐานในคดีหย่า รวมถึงหลักฐานเอกสารที่ได้ก่อนหน้านั้น คดีในครั้งนี้เหมือนจะเอียงเอนมาทางนัชชา

คุณทนายดรณ์เสนอ “คุณเตชิต คดีในครั้งนี้เราชนะชัวร์เก้าในสิบ เริ่มสู้เลยมั้ยครับ”

“ไม่รีบร้อน” เตชิตปิดเอกสารในมือ “รออีกหน่อย”

ทนายดรณ์ไม่เข้าใจ มีหลักฐานครบแล้วทุกอย่าง คดีครั้งนี้จะไม่มีข้อผิดพลาดแต่อย่างใด แล้วยังจะรอต่อ...............

ทนายดรณ์คิดไปคิดมาก็เริ่มเข้าใจ เขามองเตชิต เสี่ยวสันหลังวาบ หรือว่าเตชิตตั้งใจจะให้ดวิษล้มละลายเหลือแต่ตัว…………….

เตชิตรับรู้ได้ว่าเขากำลังมอง เงยหน้าขึ้นไปถาม “มีปัญหาหรอ”

ทนายดรณ์ตัวสั่น ความจริงเขาโตกว่าเตชิตตั้งแปดปี แต่อยู่ต่อหน้าเขาก็อดไม่ได้ที่จะเกรงกลัว

ส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่มี ไม่มีครับ”

เตชิตกลับมาดูเอกสารในมือต่อ ในนี้มีบางรูปเป็นรูปของดวิษ หน้าตาแลดูอ่อนโยน แต่การกระทำแต่ละอย่างสกปรก นอกใจ หนีภาษี แม้แต่โครงการที่เซ็นก็ไม่ใสสะอาด แต่ละงานเอาออกมาก็สามารถทำให้ถึงกับตายได้ ควรบอกว่ามันโง่หรือกล้าหาญกันแน่ ที่กล้ามาทำอะไรแบบนี้ภายใต้สายตาเขา

ทนายดรณ์ยกมือปาดเหงื่อ หาเรื่องใครก็ได้แต่อย่าหาเรื่องทนาย โดยเฉพาะเตชิตที่กลืนกินคนโดยไม่เหลือแม้แต่ซากกระดูก

“คุณเตชิต ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวออกไปก่อน”

เตชิตโบกมือ ก่อนที่ทนายดรณ์จะออกจากห้องไปเขาก็พูดขึ้น “เรื่องบางเรื่องอย่าเพิ่งบอกนัชชา”

ทนายดรณ์แอบตกใจตาโต แต่ก็แกล้งหันหลังเหมือนไม่เป็นไร “วางใจได้ครับ”

เดินออกจากห้องแล้ว สีหน้าดรณ์ก็เปลี่ยนไป ก็เคยเดาเล่นๆความสัมพันธ์ระหว่างเตชิตกับนัชชา ทนายที่คนที่มีชื่อเสียงลดตัวไปสู้คดีเล็กๆขนาดนั้น ก็ทำให้คนคิดไปต่างๆนานาได้ ยิ่งไปกว่านั้น ไม่นานนัชชาก็ได้เข้ามาทำงานที่นี่

แต่เตชิตก็ไม่เคยแสดงออกว่านัชชาเป็นคนพิเศษ ทนายดรณ์ก็ไม่อยากตัดสินอะไรไปเอง แต่เมื่อกี้เตชิตกับให้ปิดเรื่องนี้กับนัชชา

นี่ไม่ใช่วิธีการทำงานของเขา และไม่ใช่ทนายที่ดีควรทำ นี่ก็สรุปได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเตชิตกับนัชชาไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ปกติทั่วไป

ทนายดรณ์ดีใจที่ตัวเองไม่ได้บอกเรื่องคดีครั้งนี้ของนัชชาให้กับบุคคลที่สามรู้ ดูเหมือนว่าครั้งหน้าคงต้องให้ความเกรงใจกับคุณนัชชาแล้วล่ะ

..........................

คดีเป็นไปได้สวย ทยาวีร์ไม่รู้ไปรู้ข่าวมาจากไหน ในวันนั้นก็ติดต่อมาทางตรัณว่าจะขอพบเตชิตเป็นการส่วนตัว

“คุณเตชิต ให้จัดเวลาเลยมั้ยครับ”

เตชิตตอบทั้งๆที่ไม่เงยหน้าขึ้น “ไม่ต้อง”

ทยาวีร์รู้สึกเสียหน้าที่โดนปฏิเสธ เลยขอให้จรรยามาหาเขาถึงบริษัท พนักงานต้อนรับแจ้งเรื่องขึ้นมา ไหนๆก็มาหาถึงที่แล้ว เตชิตเลยพยักหน้าอนุญาต “พาเข้ามาเลย”

ผ่านไปไม่นาน จรรยาก็ถูกเตชิตพามาที่ห้องทำงาน แต่งตัวเหมือนคุณนายชนชั้นสูง กระเป๋าที่ถือดูก็รู้ว่าอย่างน้อยคงจะเป็นเลขหกหลัก