ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 45

ตอนที่45 คิดถึงฉันไหม

เขานั่งมองเธอหลับ ไม่รู้เป็นเพราะตกใจมากเกินไปรึเปล่า เธอเลยนอนขมวดคิ้ว ตาเธอก็กระพริบเหมือนตื่นกลัว หลับไม่สนิท

เตชิตรู้สึกอารมณ์ไม่ดี เลยออกไปยืนสูบบุหรี่ที่ระเบียง

เขาจุดไฟ แล้วกดปิดประตูที่ระเบียง เขาสูดเข้าไปแล้วพ่นควันออกมา ลมผัดพาควันไป แต่ไม่สามารถพาความวุ่นวายใจของเขาไปได้

เขาไม่ใช่คนที่เชื่อในโชคชะตา เขาเดินมาถึงทุกวันนี้เพราะสติปัญญา สำหรับเขา คนและของทุกสิ่งต้องผ่านกรรมวิธีและการจัดการ โชคชะตาเป็นเพียงสิ่งที่เพ้อฝัน เขาไม่เคยสนใจหรือใส่ใจมัน

แต่ตอนนี้ ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง ไม่ถึงเดือนก่อนหน้านั้นยังเหมือนเป็นคนที่อยู่คนละขั้วโลกกับเขา แต่หลังจากหนึ่งเดือนในวันนี้ ก็โผล่เข้ามาในชีวิตเขา ทำให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันมากมายกับเขา

ไม่ได้มีผลเพียงกับร่างกายเขาแต่มีกับความรู้สึกด้วย

แต่การส่งผลนี้เกินขาดไปมาก ไม่นึกว่าจะลงมือเพราะผู้หญิงคนนี้ ถ้ามันไม่เกิดขึ้น เตชิตเองก็คงไม่มีทางเชื่อ

โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าก็สั่น เขามองดูหน้าจอแล้วกดรับ

ปลายสาย ตรัณที่เพิ่งออกมาจากห้องกล้องวงจรปิด “คุณเตชิตครับ ได้ภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วครับ คุณชนัยให้คนลบฉบับจริงทิ้งไปแล้ว”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ นิ่งจนรู้สึกได้ถึงความเย็น “เตรียมตัวให้พร้อม พรุ่งนี้เอามาให้ฉันด้วย”

“ได้ครับ”

“อีกเรื่องครับ” ตรัณถามต่อ “คุณชนัยให้มาถามว่า จะทำยังไงต่อกับสองคนนั้น”

เตชิตสูดลมเข้าไป ก็พ่นควันออกมาทางจมูก ตอบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “จัดการปิดปากมันซะ”

“ได้ครับ”

…………………………

นัชชาหลับจนถึงเช้า ลืมตาขึ้นมา ผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆยังไม่ตื่น

เธอเอื้อมมือไปขยี้ตา ไม่รู้เป็นเพราะเธอทำเขาตื่นรึเปล่า เขาลืมตาขึ้นด้วยความงัวเงีย

นัชชาใช้มือดันเตียงจะลุกขึ้น ยังไม่ทันที่จะลุกเต็มตัวก็ถูกเขาดึงลงทับอยู่บนตัวเธอ พูดด้วยน้ำเสียงแหบๆ “อย่าขยับ”

นัชชานอนนิ่ง “คุณ คุณไม่ไปทำงานหรอ”

“ทำไม จะไล่ให้ฉันไปหรอ”

“เปล่า..........”

เตชิตเอื้อมมือไปจับท้ายทอยเธอ “ยังเวียนหัวอยู่มั้ย”

นัชชาส่ายหน้าไปมา “ไม่แล้ว”

“ฉันลางานให้เธอแล้ว อยู่บ้านพักผ่อน วันนี้ไม่ต้องออกไปไหน”

พอได้ยินลางานสองคำนี้ นัชชาก็เริ่มตื่นกลัว “ฉันไม่ได้เป็นไรแล้ว ไปทำงานได้”

เธอเริ่มงานได้ไม่นานแต่กลับลาบ่อยมาก

“บริษัทขาดเธอไปก็ไม่ได้เสียหายอะไร พักวันหนึ่งแล้วพรุ่งนี้ค่อยไป”

เห็นเขาไม่ยอม นัชชาก็ได้พูดไรต่อเพราะถึงยังไงสุดท้ายก็ต้องทำตามที่เขาบอกอยู่ดี นึกได้ว่าครั้งที่แล้วนภันต์โกรธมาก เธอเลยเขียนข้อความลาไปแทน

ข้อความที่ส่งไปได้ไม่นาน นภันต์ก็โทรกลับมา

นัชชามองไปที่เตชิต เขาก็กำลังสังเกตมองมาทางหน้าจอเธอเหมือนกัน เขาหันกลับมามองหน้าเธอ เขายกคิ้วขึ้น

ไม่รับสาย..............ก็คงจะไม่ได้

เธอลังเล แต่สุดท้ายก็กดรับสาย “ฮัลโหลค่ะ ทนายนภันต์”