ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 460

ตอนที่460 เริ่มเป็นห่วงเป็นใยเธอตั้งแต่เมื่อไหร่

นัชชากับชนุดมนัดกันที่ร้านอาหารตะวันตก หรูหรา ไม่ค่อยมีคนมาก บรรยากาศแบบนี้ชนุดมชอบ

ตอนหนึ่งทุ่ม นัชชาพาลูกเดินเข้ามาในห้องที่จองไว้ล่วงหน้า พนักงานยกน้ำ

เลม่อนมาเสิร์ฟ ธีมนต์ไม่ค่อยชอบดื่มน้ำเปล่า เขาอยากดื่มน้ำผลไม้ นัชชาเลยต้องตามใจ

“คุณแม่ครับ เมื่อไหร่คุณลุงจะมา” รอไม่ถึงห้านามี ธีมนต์เริ่มรอไม่ไหว

ไม่ได้เจอกันนาน เตชิตก็ไม่อยู่ข้างๆ ปกติเขาไม่พูด แต่ในใจคงคาดหวัง

นัชชลูบหัวเขา ก้มดูนาฬิกา “เดี๋ยวก็มาแล้วครับ”

ชนุดมเป็นคนตรงต่อเวลา เขาไม่เคยสาย แต่เป็นเพราะเธอตั้งใจมาเช้าๆ

หลังจากผ่านไปสิบกว่านาที ประตูก็ถูกคนเปิดออกอีกครั้ง มองไปตามต้นเสียง ตัวสูงใหญ่เดินเข้ามา

เขาใส่เสื้อสูท พันผ้าพันคอสีมืด สวมรองเท้าหนังสีดำ ทั้งตัวสะอาดสะอ้าน ดูดี

ไม่เจอกันมาสักพัก เขายังดูดีเหมือนเดิม

“มาแล้ว” นัชชายืนขึ้นทักเขา ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ธีมนต์กระโดดลงวิ่งเข้าไปหาเขาแล้ว

“คุณลุงครับ” เขาวิ่งเข้าไปกอดเขา สองแขนเกอดอยู่ที่เอวของชนุดม

ชนุดมก็ยื่นแขนไปกอดเขา “สูงขึ้นแล้ว”

ธีมนต์เงยหน้ามอง ดวงตาเป็นประกาย พูดด้วยน้ำเสียงอายๆ “คุณลุงครับ ผมคิดถึงคุณลุงมาก.............”

ชนุดมตอบกลับ “ลุงก็คิดถึงธีเหมือนกัน”

นัชชามองดูทั้งคู่ เธอรู้สึกโล่งใจ ตอนมาเธอกังวลว่าพวกเขาไม่เจอกันนาน บวกกับเรื่องของเตชิต เธอกลัวว่าลูกจะอึดอัด แต่เหมือนเธอจะคิดมากไปเอง

ธีมนต์ได้เจอเขา มัวแต่สนใจเขา ตอนกินข้าวก็ขอนั่งข้างเขา ชนุดมไม่ปฏิเสธ ตั้งแต่เล็กจนโตเขาคอยตามธีมนต์ เพราะตอนนั้นยังเด็กเห็นไม่ค่อยชัด แต่พอมาตอนนี้เหมือนจะเพิ่งสังเกตเห็น

“ดูว่าอยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า” เขายกมือไปปลดกระดุมที่แขนเสื้อ ยื่นเมนูให้นัชชา

นัชชารับมันมา รู้ว่าเขาชอบอะไร สั่งสเต็กเนื้อให้เขา และสั่งเนื้อฟิเล่สองที่ ใหญ่กับเล็ก ของเธอกับของลูก

พนักงานรับออเดอร์เสร็จก็ออกจากห้องไป

“ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง” เขาถามขึ้น มือทั้งคู่วางอยู่บนโต๊ะ เส้นเลือดตามแขนอย่างเห็นได้ชัด

นัชชามองตาเขา ตั้งแต่ที่ลูกน้องเขาโผล่มาตอนเธอมีเรื่องคืนนั้น เธอก็รู้แล้วว่าเขาคงตามดูเธอมาเป็นระยะแล้ว เธอเจออะไรมาบ้างเขารับรู้ทุกอย่าง

การที่เขาถามแบบนี้คงจะหมายความว่า ถึงแม้เขาจะรู้ทุกเรื่อง เขาจะคอยปกป้องเธอ แต่จะไม่เข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเธอ

“ก็ดี” นัชชารู้ เลยตอบไปแบบง่ายๆ

ชนุดมมองหน้าเธอ ตั้งแต่เปิดประตูเข้ามา เห็นได้ชัดว่าเธอผอมลงมาก เพราะต้องดูแลลูก เปิดร้าน และในใจก็คอยเป็นห่วงผู้ชายที่รักษาตัวคนนั้น ร่างกายคงจะรับไม่ไหว

ชนุดมพยายามปกปิดสายตาความเป็นห่วง “ดีแล้ว”